“คุณริคขา รอลิลลี่ด้วยสิคะ”
รวีพรแทบสะดุดหกล้มเมื่อต้องสอยเท้าถี่ยิบ เพื่อเดินให้ทันเฟรดร์ดิโค้ที่กำลังก้าวเท้ายาวๆ ขึ้นไปบนร้านอาหารหรูโดยไม่รอใคร พอวิ่งมาทันคนตัวใหญ่รวีพรก็รีบสอดมือเข้าไปจับแขนแข็งแกร่งในชุดสูทสีดำ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของให้บรรดาสาวๆ ที่นั่งอยู่ในร้านได้เห็นว่าบุรุษหนุ่มผู้นี้เป็นของใคร
“แหม...คุณริคเปลี่ยนร้านอาหารก็ไม่บอก ลิลลี่นึกว่าจะไปร้านเดิมของพวกเราเสียอีก”
รวีพรจีบปากจีบคอต่อว่าอย่างมีจริตจะก้าน ขณะเดียวกันก็กวาดสายตามองบรรยากาศรอบๆ ร้านอาหารว่าหรูหราพอที่นางแบบชื่อดังอย่างเธอจะมานั่งกินหรือเปล่า
“ถ้าไม่อยากทานข้าวที่นี่ คุณลิลลี่จะกลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวผมเรียกรถแท็กซี่ให้”
เฟรดร์ดิโค้สวนกลับเสียงเย็นรีบก้าวเข้าไปในร้านอาหาร แล้วมองหาร่างบางระหงของหญิงสาวที่ทำให้หัวใจเขาร้อนรุ่มเพราะความหึงหวง จนไม่เป็นอันทำงานทำการ
รวีพรหน้าเสียกับคำพูดที่ฟังดู
