“ถ้างั้นก็ไม่ต้องกิน เพราะรีน่าจะไม่ทำแบบนั้น”
อัลรีน่ากระซิบตอบ พร้อมกับทำทีเป็นตักอาหารมาใส่ที่จานรองของตัวเอง เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดเกินไปว่าเธอเองก็จงใจผูกขาดการสนทนาอยู่ที่เฟรดร์ดิโค้เช่นเดียวกัน
“ขอบคุณรีน่าที่จะไม่ทำให้ผมเสียใจ”
เฟรดร์ดิโค้ยิ้มแป้นกับคำตอบ หากไม่ติดตรงที่ว่าอยู่ในสถานที่สาธารณะ เขาคงได้กดจุมพิตหวานๆ ที่เรียวปากอิ่มได้รูปสวยเป็นรางวัลตอบแทน
อัลรีน่าหัวเราะเบาๆ แล้วเปล่งคำพูดให้คนที่ยิ้มแป้นได้ตีหน้าม่อยทำตาเศร้า “คุณริคอย่าเข้าใจผิดสิคะ ที่รีน่าบอกว่าไม่ทำแบบนั้น เพราะว่ารีน่าจะทำยิ่งกว่าต่างหากล่ะ”
“รีน่า! ถ้าไม่ได้อยู่ในร้านอาหารจะจูบให้ขาดใจเลย”
เฟรดร์ดิโค้แกล้งขู่เสียงลอดไรฟัน ในยามที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองเขาชอบที่จะหาความสดชื่นให้กายใจด้วยการโอบกอดกดประทับจุมพิตทั่วพวงแก้มเรียวปากสีหวาน แต่ถ้าหากอยู่ในที่สาธารณะหรือมีบุคคลที่สามอยู่ด้วย เขาจะให้เกียรติอั
