บทที่ 11
1277 Words
คนขับแท็กซี่ยกมือมองนาฬิกาเรือนงาม ซึ่งใช้เงินจากการค้ามนุษย์ซื้อหามา เมื่อเห็นจวนจะหมดเวลาที่ขอไว้กับผู้โดยสาวสาร จึงรีบถามจุดหมายปลายที่จะให้ไปส่งเหยื่อ
“จะให้ผมเอาไปส่งที่ไหนครับเจ้”
“โรงแรม เดอะ คิง ออฟ คอรันดัม นายส่งเหยื่อแค่หน้าโรงแรม ส่วนที่เหลือคนซื้อจะจัดการเอง”
คนขับแท็กซี่หัวเราะร่วนตบมือกับต้นขาด้วยความดีใจไม่นึกว่าอะไรๆ จะลงล็อกและบังเอิญได้มากถึงเพียงนี้
“เจ้ อีนังลูกค้ามันจะไปที่โรงแรมนี้พอดีเลย”
“ถ้างั้นมึงรีบไปส่งให้ทันสี่ทุ่มไม่งั้นจบเห่! ลูกค้าไม่รับสินค้าที่ซื้อ”
โดยปกติการซื้อขายที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็รู้กันดี ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลมาก เพราะลูกค้ามักจะมาเลือกเนื้อสดแต่ไม่สะอาดถึงที่ทำการ ซึ่งได้สร้างเป็นวิมานบนดินไว้รองรับบรรดาผู้ชายที่มักมากทั้งหลาย แต่การซื้อขายกันโดยที่คนซื้อและคนที่ถูกหลอกไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน แม่เล้าค้าเนื้อสดจึงจำเป็นต้องใช้เวลาที่นัดหมายกันไว้แบบตรงเป๊ะ คาดเคลื่อนก่อนหลังได้แค่ห้านาที เป็นตัวกลางในการส่งเนื้อสดให้กับลูกค้า
“ได้ๆ เจ้งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวจะไปไม่ทันเวลานัดไว้”
คนขับแท็กซี่รีบกดวางสายยกมือมองเวลาอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งกลับไปที่รถพอเปิดประตูเข้าไปนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้วก็รีบกระชากรถออกอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมแสร้งทำทีเป็นของโทษผู้โดยสารสาวที่ตีหน้าบึ้งไม่พอใจสักเท่าไหร่
“ขอโทษด้วยนะครับคุณผู้หญิง เหตุฉุกเฉินส้มตำทำพิษจริงๆ”
“รีบๆ ด้วยนะฉันนัดทางโรงแรมว่าจะเข้าไปเช็กอินราวๆ สี่ทุ่ม”
อัลรีน่าบอกเสียงแผ่วเบาหัวสมองหมุนติ้ว การสั่งการเริ่มอ่อนล้า ตอนนี้คิดถึงแค่เพียงเตียงนอนหนานุ่ม หากถึงโรงแรมเมื่อไรเธอจะขอตรงดิ่งไปยังที่นอนเป็นอันดับแรก
“ผมขอโทษอีกครั้งที่ทำให้เสียเวลา รับรองผมจะทำเวลาให้ทันตามที่นัดหมายไว้”
คนขับแท็กซี่เพิ่มความเร็วรถเต็มที่ พลางลอบหัวเราะอยู่ในใจ เมื่อเห็นเงินหมื่นลอยมาแต่ไกล ทำไมงานนี้อะไรๆ ก็เป็นไปโดยสะดวกเข้าร่องเข้ารอยเสียทุกอย่าง คนซื้อกับคนถูกหลอกขายมีที่หมายเดียวกันคือโรงแรมชื่อดังเดอะ คิง ออฟ คอรันดัม แถมยังนัดหมายเวลาเดียวกันเสียด้วย
ชนุสร เลขาฯ จอมยุ่งและแสนจะหวังดีต่อเจ้านายได้เดินออกมาหน้าโรงแรม เพื่อรอรับคนที่นัดหมายกันไว้ ซึ่งอีกไม่ถึงห้านาทีก็จะถึงเวลานัดแล้ว เขาเคยใช้วิธีนี้เป็นประจำ หากเมื่อไรต้องการสาวๆ มานวดคลายเครียด สร้างความสำราญให้กับตัวเอง เขาจะใช้วิธีโทรไปซื้อบริการสาวๆ ที่สะอาดสดใหม่จากที่ทำการของเจ้ โดยฝ่ายผู้ขายจะส่งสาวๆ มาให้เขาถึงที่และตรงเวลาทุกครั้ง
เข็มนาฬิกาขยับเดินทางบอกเวลา 22.00 น. พอดิบพอดี รถแท็กซี่กลางเก่ากลางใหม่ก็ตีวงมาจอดเทียบท่าหน้าโรงแรม ชนุสรขยับเท้าเข้าไปใกล้เด็กรับรถนิดหนึ่ง ด้วยอยากเห็นหญิงสาวที่เจ้การันตีว่าสวยคมงดงามยิ่งกว่านางงาม แถมยังสะอาดสดใหม่เป็นหญิงสาวที่นางกันไว้สำหรับเฟรดร์ดิโค้ เลมาร์โค้ โดยเฉพาะ
อัลรีน่าควานหากระเป๋าเงิน ที่เก็บไว้ในกระเป๋าสะพายใบขนาดกลางได้อย่างยากเย็น ไม่ใช่เพราะสัมภาระในกระเป๋ามีมากและรกเกินไป แต่เป็นเพราะมือไม้ที่อ่อนแรงดวงตาที่เริ่มพร่ามัว สมองสั่งการได้ช้าลง กว่าจะควานหากระเป๋าเงินและหยิบออกมาได้ก็กินเวลานานหลายนาที
“ไม่ต้องทอน”
อัลรีน่ายื่นเงินให้คนขับแท็กซี่เกินกว่าจำนวนเงินที่ปรากฏบนมิเตอร์เกือบร้อย และเพราะสติสัมปชัญญะที่มีเหลืออยู่ไม่มาก พอจ่ายเงินเสร็จแทนที่จะสะพายกระเป๋าออกมาจากรถด้วยหญิงสาวกลับวางกระเป๋าไว้บนเบาะแล้วก้าวลงมาแต่ตัว
“ขอบคุณครับ ขอให้มีความสุขนะครับ”
คนขับแท็กซี่ยิ้มกว้างพอผู้โดยสารสาวลงจากรถได้ ก็รีบออกรถอย่างรวดเร็ว ด้วยเกรงความจะแตกถูกลูกค้าจับได้ว่า หญิงสาวสวยคมผู้นี้ถูกหลอกมาขายไม่ใช่มาด้วยความสมัครใจ
“จะรีบอะไรนักหนานะ”
อัลรีน่าบ่นงึมงำหันไปมองตามรถแท็กซี่ ที่รีบกระชากตัวออกอย่างรวดเร็วผิดปกติจากตอนที่รับเธอมาจากสนามบิน
หญิงสาวขมวดคิ้วโก่งงามเข้าหากัน เมื่อหันมามองป้ายชื่อโรงแรม แล้วเห็นมีตัวหนังสือซ้อนกันหลายๆ แถว พอหันไปมองประชาสัมพันธ์ชายหญิงที่นั่งอยู่ตรงเคาน์
เตอร์ซึ่งมีแค่สี่คน แต่คนตาลายพร่ามัวมีอาการครึ่งหลับครึ่งตื่นด้วยฤทธิ์ยากล่อมประสาทกลับมองเห็นเป็นสิบๆ คน
“เป็นโรงแรมที่มีประชาสัมพันธ์เยอะที่สุดในโลก”
เรียวปากอวบอิ่มสีกุหลาบขยับแย้มยิ้มเปิดดวงหน้าให้ดูงดงาม ขณะที่เจ้าตัวเอ่ยพึมพำออกมาโดยไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มบางๆ ที่ปรากฏขึ้นได้สร้างความตกตะลึงให้กับเลขาฯ หนุ่มที่ยืนรออยู่หน้าทางเข้าโรงแรมเป็นอย่างมาก
‘อุแม่เจ้า! เป็นคุณตัวที่สวยที่สุด’
ชนุสรร้องอุทานในใจด้วยเวลาที่นัดหมายกันไว้ตรงเป๊ะ สีรถแท็กซี่ที่ตรงกันซึ่งเขาได้นัดแนะกับเจ้ว่าเป็นรถสีอะไรที่จะมาส่งหญิงบริการ ทำให้เขามั่นใจเกินร้อยว่าหญิงสาวที่กำลังก้าวช้าๆ เข้ามาในล็อบบี้โรงแรมเป็นพวกผู้หญิงอย่างว่า
‘เสียดายที่ตั้งใจจะส่งให้คุณริค ไม่งั้นเราได้ลากเธอเข้าห้องของเราแทนแน่’
ชนุสรยอมรับกับตัวเองว่าเขากำลังมองหญิงสาวสวยคมด้วยสายตาหื่นกระหาย อยากให้หญิงสาวมาบริการตัวเองมากกว่าจะเป็นเฟรดร์ดิโค้ แต่ก็ไม่เป็นไรหากเจ้านายเบื่อแล้ว เขาจะติดต่อให้เธอลงมาบริการเขาบ้าง
“เดอะ คิง ออฟ คอรันดัม ยินดีต้อนรับเชิญทางนี้เลยครับ”
ชายหนุ่มก้าวเข้ามาขวางหญิงสาวไว้ พร้อมกับผายมือเชิญไปยังลิฟต์ตัวเดียว ตัวพิเศษที่ต้องใช้รหัสจึงจะสามารถเปิดประตูออกได้ เพราะเป็นลิฟต์ที่จะวิ่งตรงไปยังชั้นบนสุดของโรงแรม ซึ่งเป็นอาณาจักรส่วนตัวของเจ้าเดอะ คิง ออฟ คอรันดัม กรุ๊ป
อัลรีน่าชะงักฝีเท้าที่จะเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ก่อนจะเอ่ยบอกชายหนุ่มวัยกลางคนที่มายืนขวางลำ ราวกับจระเข้ขวางลำคลองทำเอาเธอเดินหนีไปไหนไม่ได้
“ฉันจองห้องสูทไว้”
ชนุสรหัวเราะเบาๆ กับคำพูดของหญิงสาวที่ออกจะมาแปลกเล็กน้อย เพราะจริงๆ แล้วเขาต่างหากที่เป็นคนจองห้องสูทของเฟรดร์ดิโค้ไว้รอรับเธอ
“อันนี้ผมทราบแล้วครับ คุณมาตรงเวลาดีมาก เดี๋ยวเชิญลิฟต์ตัวนี้เลยครับ”
“ปกติก็ตรงเวลาเสมอ”
อัลรีน่างึมงำกับตัวเอง เพราะเข้าใจผิดคิดว่าชายหนุ่มที่ติดป้ายโลโก้ของโรงแรมบนอกเสื้อสูทด้านขวา เป็นพนักงานในโรงแรมที่มาต้อนรับดูแลแขกด้วยบริการดีเยี่ยม จึงยอมเดินตามเข้าไปในลิฟต์
“ดีครับการรักษาเวลาที่เที่ยงตรงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด”
- Writer
