ตอนที่3 ใช้เป็นเครื่องมือ
1332 Words
เมียครับ 3
วาวา
สายเรียกเข้าจากกรุงโรม ~
ฉันมองโทรศัพท์พลางถอนหายใจ เพราะชื่อที่แสดงบนหน้าจอโทรศัพท์คือบุคคลหน้าหล่อแต่ใจโหดอย่างกรุงโรม ผู้ชายที่บุกร้านพี่ชายฉันเมื่อสองสามวันก่อน
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็เลี่ยงที่จะไม่รับสายเขาไม่ได้เนื่องจากฉันดันมีข้อต่อรองกับเขา โดยการเอาตัวเองไปเป็นของเล่นของเขาเพื่อแลกกับความปลอดภัยของทุกคน
ซึ่งสิ่งที่เขาย้ำกับฉันคือ ฉันอยู่ในสถานะของเล่นของเขา ห้ามป่วย ห้ามตาย และต้องทำคำสั่งเขาทุกอย่าง มันอาจดูงี่เง่าที่ฉันยอมแต่สถานการณ์ตอนนี้ มันไม่มีทางอื่นให้เลือกเลย
“รับช้าฉิบหาย”
ทันทีที่กดรับถ้อยคำหยาบคายก็ดังขึ้นเป็นอันดับแรก ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดและพูดออกไปด้วยน้ำเสียงปกติ
“คุณมีอะไรคะ?”
“มาหาฉันที่สนามแข่งเวิลเลจเดี๋ยวนี้”
“มันคือที่ไหนคะ”
“เธอก็เปิดแมปสิวะ”
ฉันนิ่วหน้าเมื่อน้ำเสียงหยาบคาบของกรุงโรมตอบกลับมา เขาเป็นคนที่มีกิริยาหยาบคายได้อย่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ
“ค่ะ แล้วจะให้วาไปทำอะไรคะ”
“ถามมากจริง บอกให้มาก็มา ภายในครึ่งชั่วโมงด้วย”
“ขอโทษนะคะคงไม่ทัน วาไม่ขับรถเกินเก้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงค่ะ มันผิดกฎหมาย”
“โอ๊ย กูจะบ้า รีบมาเลยนะ ถ้าสายล่ะน่าดู”
พูดจบคนเอาแต่ใจก็กดวางสายไปโดยไม่ฟังอะไรอีก ฉันเลยได้แค่ถอนหายใจและกดต่อสายหาพีพี ลูกน้องของพี่วาดีลว่าคงต้องขอยกเลิกนัดวันนี้ไปก่อน
“สวัสดีครับคุณวาวา ผมกำลังออกไปครับ”
“ไม่ใช่ค่ะพีพี วาจะโทรมาบอกว่าพอดีวาติดธุระด่วน อาจจะไปตามนัดไม่ได้แล้วยังไงรบกวนพีพีส่งข้อมูลทั้งหมดมาทางเมลวาได้มั้ยคะ”
ข้อมูลที่หมายถึงคือข้อมูลเกี่ยวกับการตามหาตัวพี่วาดีลซึ่งตอนนี้พีพีกำลังรวบรวมข้อมูลและข้อสันนิษฐานเกี่ยวกับแหล่งที่อยู่ของพี่วาดีลอยู่
“ได้ครับ ว่าแต่คุณวาวาจะไปธุระที่ไหนครับให้ผมไปส่งมั้ย”
ฉันลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง บางทีถ้าให้พีพีไปส่งฉันอาจจะไปถึงทันเวลาก็ได้
ถ้าฉันขับไปเอง ไม่มีทางถึงทันแน่
“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าอย่างนั้นพีพีช่วยมารับวาไปส่งที่สนามแข่งเวิลเลจได้มั้ยคะ”
“คุณวาไปทำอะไรที่อันตรายแบบนั้นครับ”
“กรุงโรมเขาให้วาไปหาน่ะค่ะ ยังไงรบกวนพีพีรีบมาหน่อยนะคะ”
“เอ่อ ได้ครับ”
--------------------------------------------
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ฉันและพีพีก็เดินทางมาถึงสนามแข่งเวิลเลจด้วยสภาพครบสามสิบสองแม้ว่าหัวใจตอนนี้จะเต้นแรงเป็นจังหวะรัวเร็วด้วยความลุ้นระทึกในความเร็วของรถก็ตาม
“คุณวาไหวนะครับ”
พีพีหันมาถอดหมวกกันน็อกให้ฉันและถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
ฉันยิ้มบางๆ ให้เขาก่อนจะค่อยๆ ลงจากบิ๊กไบก์คันใหญ่ที่เป็นพาหนะนำพาฉันมาถึงที่หมาย ความเร็วและน่ากลัวของมันทำให้ฉันสัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่มีวันนั่งมันอีกแล้ว
“ค่ะ ขอบคุณพีพีมากนะคะ”
“ให้ผมเข้าไปด้วยมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ วาต้องรีบไปแล้ว”
ฉันยิ้มพร้อมทั้งโบกมือลาพีพีอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในสนาม มองหาห้องรับรองวีไอพีที่กรุงโรมสั่งให้ไปหา
ขณะที่ฉันกำลังหาห้องดังกล่าว อยู่ๆ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลัง
“ชักช้า”
“กรุงโรม”
กรุงโรมมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนจะถอนหายใจออกมา
“เอายัยเฉิ่มนี่ไปเปลี่ยนชุดดิ ชุดแม่บ้านที่บ้านฉันยังดูดีกว่าเลย”
ฉันตวัดสายตามองกรุงโรมอย่างไม่พอใจ ชุดที่ฉันใส่อยู่มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นเสียหน่อยแค่เป็นเดรสกระโปงยาวแขนตุ๊กตาก็เท่านั้น
“อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้น ถ้าไม่อยากถูกกัด”
กรุงโรมก้มลงกระซิบด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ก่อนที่เขาจะหันไปส่งสัญญานให้ลูกน้องนำฉันออกไปเปลี่ยนชุด
---------------------
กรุงโรมออกมายืนสูบบุหรี่รอหญิงสาวเปลี่ยนชุดด้านนอก สายตาคมมองเข้าไปในสนามอย่างใช้ความคิด พร้อมทั้งพ่นควันบุหรี่ออกมา
“นายน้อยแน่ใจเหรอครับ ว่างานนี้จะใช้คุณวาวา”
“อือ”
“แต่คุณวาวาเธอใสซื่อมากเลยนะครับ ผมกลัวว่าเธอจะรับไม่ไหว”
ดวงตาคมตวัดมองลูกน้องด้วยสายตาไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“เพิ่งรู้ว่ามึงห่วงยัยเฉิ่มนั่นขนาดนี้”
“คุณวาวาเป็นคนดีครับ”
“เหอะ พี่เลวขนาดนั้น ไม่มีทางที่น้องจะดีหรอก”
เชฟมองเจ้านายพลางส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
เขารู้จักกรุงโรมดี กรุงโรมเป็นคนรักแรงเกลียดแรงและเขาไม่เคยปรานีหรือเห็นใจคนที่ทำร้ายคนของเขา
เขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คนคนนั้นแตกสลายโดยไม่ไยดีสักนิด
ซึ่งตอนนี้เขากำลังคิดว่าวาดีล พี่ชายของวาวาเป็นคนทำร้ายพี่สาวเขา เลยพาลให้เขาหมายหัววาวาไปด้วย
“แต่เรายังไม่มีหลักฐานแน่นอนนะครับว่าคุณวาดีลเป็นคนทำ อีกอย่างผมค่อนข้างมั่นใจว่าคุณวาวาเธอใสซื่อจริงๆ “
“มึงเลิกเข้าข้างยัยนั่นสักที บางทีตอนยัยนั่นเห็นพวกมันเปย์เงิน อาจจะถลาตัวเข้าไปหาโดยที่ฉันไม่ต้องสั่งด้วยซ้ำ”
งานครั้งนี้ที่กรุงโรมต้องการใช้วาวามาเป็นเครื่องมือ คือการเอาลายนิ้วมือของเจฟเฟอร์ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์และธุรกิจสีเทาคนหนึ่งมาให้ได้เพื่อใช้ในการเข้าถึงข้อมูลลับบางอย่างที่มีคนจ้างให้เขาสืบหา
ซึ่งหากเขาใช้ผู้หญิงคนอื่น คนฉลาดอย่างเจฟเฟอร์จับได้แน่ ฉะนั้นเขาเลยจำเป็นต้องใช้วาวาเพราะลุคภายนอกเธอดูไม่มีพิษมีภัยและเธอไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย จึงทำให้้เธอไม่มีทางที่จะแสดงพิรุธออกมา
“เรียบร้อยแล้วครับนายน้อย”
ลูกน้องเดินนำวาวาออกมา กรุงโรมหันไปมองร่างบางก่อนจะเบิกตากว้างเนื่องจากชุดที่เธอใส่ตอนนี้เป็นเพียงเดรสยาวสายเดี่ยวบางๆ แหวกโชว์ขาเรียวสวยสูงจนเห็นขาอ่อน
ผิวขาวผุดผ่องและสัดส่วนเย้ายวนที่โดนปิดบังด้วยเสื้อผ้าหนามาตลอดทำให้คนมองถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
ถึงบนใบหน้าสวยจะยังมีแว่นสายตาหนาเตอะอยู่แต่ไม่ได้ทำให้เธอดูเฉิ่มเลยแม้แต่น้อย กลับดูน่าค้นหากว่าเดิมด้วยซ้ำ
“คุณ ฉันว่าชุดมันโป๊ไปนะ”
วาวาพูดเสียงเบา เธอยืนตัวลีบด้วยความไม่มั่นใจตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยใส่ชุดที่วาบหวิวแบบนี้เลย
“อย่าเรื่องมาก อย่างเธอจะมีอะไรให้โชว์”
วาวาเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากตะโกนใส่หน้ากรุงโรมแรงๆ แต่ก็ทำไม่ได้
“ไปหาผ้าคลุมมาดิ เห็นแล้วรำคาญลูกกะตา”
กรุงโรมหันไปสั่งลูกน้องด้วยสีหน้าหงุดหงิด เมื่อทุกอย่างพร้อมเขาจึงพาวาวาเดินไปยังห้องรับรองวีไอพีที่มีเป้าหมายรออยู่ก่อนแล้ว
เขามั่นใจว่าเจฟเฟอร์ต้องสนใจวาวาเพราะเธอไม่ได้ไปในฐานะผู้หญิงบริการแต่จะไปในฐานะของเล่นของเขา
————————
————————
- Writer
