“อนุมัติแล้วใช่ไหม”
ปลายฝนถามอย่างที่พอรู้คำตอบเป็นอย่างดี รับแฟ้มมาเปิดดู แล้วหน้าก็เปลี่ยนสี เปลี่ยนโหมดเมื่อโครงการของเธอไม่ได้รับการอนุมัติอย่างที่คาดไว้ เงยหน้ามองเลขา
กุลรภัสยิ้มแหยเมื่อต้องรายงานตามคำสั่งว่า “ท่านให้กลับมาทบทวนแผนงานอีกครั้งก่อนค่ะ”
ปลายฝนก้มลงดูรอยปากกาเน้นคำว่า ‘ใช้งบมากเกินไป’ ‘ทำไมถึงไม่รักษาบุคลากรเอาไว้’ และอีกหลายคำถามเต็มในส่วนท้ายของกระดาษ เงยหน้าขึ้นบอกกับเลขาของตัวเอง
“งบเยอะยังไงบอกซิปีกุน แล้วถ้าคนเก่าออกไป เราก็รับคนใหม่เข้ามาแทนไง ใช้เงินน้อยกว่า สวัสดิการก็ให้น้อยลง แบบนี้มันไม่ดีตรงไหน”
กุลรภัสหันปลายปากกาชี้ลงบนกระดาษ ตรงที่มีลายมือของท่านประธาน ซึ่งก็คือนิรันดร์ อัศวหาญญ์วรกุล เขียนกำกับตอนท้าย พร้อมย้ำว่า “ท่านต้องการให้พนักงานของเราอยู่กับองค์กรไปนาน ๆ ค่ะ”
ปลายฝนมองด้วยสายตาไม่ส
