It's already ten in the evening. Lumalalim na ang gabi pero hanggang sa puntong ito ay narito pa rin ako sa sofa at matyagang hinihintay ang aking asawa ko. Hindi man maganda ang takbo ng sitwasyon pero gusto kong sanayin ang aking sarili na tawagin siyang asawa.
Wala eh. Kahit hindi ko man aminin pero may parte ng katawan ko ang natutuwa dahil naikasal ako sa taong mahal ko. Iyon nga lang ay hindi kami pareho ng nararamdaman.
Nakakabagot at nakakabingi ang katahimikan sa loob ng bahay na dumadagdag lamang sa bigat ng aking dinadala. Malinis na ang bawat sulok ng bahay kaya wala na rin akong magagawa kung hindi ang umupo at hintayin kung kailan uuwi si Jethro.
The dinner is ready. Nakahanda na rin ang aming pagkain pero hindi pa rin ako kumakain. I'm still hoping na magkakasabay kami
