“อ๊า!!” เสียงคำรามร้องของมาเฟียหนุ่มดังขึ้นหลังจากได้ปลดปล่อยความสุขออกมา สายตาคมเข้มมองแก่นกายที่ยังค้างเอาไว้ในร่องรักหญิงสาว ก่อนจะค่อยๆ ถอนออกอย่างช้าๆ
นาร์มินนอนหายใจหอบเหนื่อยหมดแรงบนเตียงนอน ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะประคองตัวเองให้ลุกขึ้น หลังจากบทรักอันเร่าร้อนจบลงก็เริ่มรู้สึกปวดระบมไปทั่วร่างกายโดยเฉพาะบริเวณกายสาวที่รู้สึกปวดระบมมากกว่าส่วนไหน
“คุณจะไม่ทำอีกแล้วใช่ไหม” เสียงหวานใสแผ่วเบาเอ่ยถามมาร์คิน อยากแน่ใจว่าเขาจะไม่บรรเลงเพลงรักต่อจึงเอ่ยถามให้ชัดเจน
“หรืออยากต่ออีกสักยก?”
“มะ…ไม่เอา” เธอปฏิเสธทันควัน ถ้าหากต่ออีกรอบ มีหวังเธอได้นอนติดเตียงราวคนป่วยแน่ๆ ลำพังแค่นี้ยังรู้สึกจะเดินไม่ไหว
“หึ ถ้าอยากได้อีกก็บอก เดี๋ยวจะจัดให้สมใจ”
“….” เธอไม่ตอบ ค่อยๆ พาร่างกายอ่อนแรงขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงพร้อมดึงผ้าห่มสีดำขึ้นมาปกคลุมเรือนร่าง ร่างกายเต็มไปด้วยรอยรักจากการกระทำของมาร์ค
