บทที่13
“จะแกล้งป่วยซะให้เข็ด” นางพูดกับตนเองแต่เสี่ยวอันที่เป็นนางกำนัลประจำตัวได้ยินทุกถ้อยคำ
“พระชายา ปกติพระองค์จะอยากออกไปงานเช่นนี้กับองค์ชาย เหตุใดครั้งนี้ถึงปฏิเสธกันเล่า”
ใบหน้าสวยยิ้มแหย ๆ คำของเสี่ยวอันนั้นนางเข้าใจดี เพียงแต่เรื่องบางเรื่องก็ไม่คุ้มที่จะเสี่ยง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนนี้เวลานี้ที่นางในร่างของพระชายาผู้นี้อยู่ดีกินดีอยู่แล้ว ใช้เงินราวกับเททิ้งน้ำพระสวามีก็ไม่ตำหนิ ทางที่ดีอยู่ให้ไกลอีกฝ่ายเอาไว้จะดีกว่า นาน ๆ ครั้งก็ไปแจมที่เรือนชมจันทร์ ร่ำสุราแบบคนยุคนนี้ ดูแม่นางเหมยเหมยกับพี่ ๆ น้อง ๆ ของนางร่ายรำก็ถือเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดแล้ว ใครจะเอาคอไปวางบนแท่นประหารกันเล่า
“หรือเจ้าคิดว่าข้าควรไป” ที่จริงคำที่อยากออกจากปากเป็นคำว่า เจ้าคิดว่าไปแล้วข้าควรทำตัวอย่างไรมากกว่า แต่กลับถามเช่นนั้นไม่ได้ และถึงจะมีความรู้และความทรงจำของคุณหนูจื่ออยู่ แต่มันก็ใช่ว่าจะช่วย
