EP : 7
1467 Words
ติ๊ง!
“...กรี๊ด~”
“เอ้ย! เป็นไรมายา” ไม้หวายหันไปถามเพื่อนที่นอนเล่นบนเตียงเธอแล้วอยู่ ๆ ก็กรี๊ดออกมาเสียงดัง
“แก! กรี๊ด~”
“มายาแกเป็นไรเนี่ย” ตอนแรกก็ตกใจมากแต่พอเห็นหน้าเพื่อนไม่ได้ดูแย่แต่ดูเหมือนกรีดร้องเพราะดีใจกับอะไรสักอย่างไม้หวายเลยคลายความกังวลลงไปได้แล้วถามด้วยความสงสัยแทน
“แก~ พี่ชาร์ลพี่รหัสฉันจะเลี้ยงสายรหัส” มายาตอบแล้วก็ทำท่าทางดีใจยิ่งกว่าตอนที่ผู้ชายของเธอบอกว่าจะพาไปช้อปปิ้งซะอีก
“ต้องดีใจขนาดนี้เลย?”
“โอ้ย~ จะไม่ดีใจได้ไงไปเลี้ยงสายรหัสทั้งทีนะแก พี่ชาร์ลจะพาไปเลี้ยงทั้งที่ไม่เคยสนใจน้องรหัสจนฉันกับพี่ปีสามคิดว่าพี่เขาคงลอยแพพวกฉันแล้วแต่สุดท้ายดันไม่ใช่แถมร้านที่พาไปยังโคตรหรูเลยนะหวาย”
“อ่อ ดีใจด้วยแล้วกัน” ไม้หวายฟังเพื่อนพูดแล้วยิ้มนิดหน่อยแต่เป็นการยิ้มที่ไม่เต็มใจยิ้มเท่าไหร่
เพื่อนเธอจะดีใจก็ไม่แปลกแต่ถ้าได้เห็นมุมปีศาจจากเขาอย่างที่เธอเห็นรับรองว่ามายาต้องไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพี่รหัสแบบนั้นแน่นอน
“แกว่าฉันใส่ชุดไรดีอ่ะหวาย”
“ไม่รู้สิ ไปกินเลี้ยงสายรหัสใส่ชุดนักศึกษาก็ได้มั้ง”
“บ้า! ร้าน XXX เป็นร้านหรูมาก อยู่ดาดฟ้าตึกที่สูงที่สุดของกรุงเทพเลยนะหวาย เฮ้อ! แต่แกไม่รู้จักแน่เลย”
“อือ ไม่รู้จักหรอก” เธอไม่รู้จักจริง ๆ แต่การไม่รู้จักร้านอาหารสักร้านมันทำให้เพื่อนต้องมองเพื่อนด้วยสายตาเวทนาขนาดนี้เลยเหรอ?
“เออ ๆ ไปถึงเดี๋ยวถ่ายรูปสวย ๆ มาฝากไม่ต้องห่วง แล้วในอนาคตถ้ามีโอกาสจะพาไป แกได้ไปแล้วต้องตื่นเต้นแน่นอน”
“เคยไปเหรอมายา” ไม้หวายไม่ใช่คนที่ชอบต่อปากต่อคำกับคนอื่นด้วยบทสนทนาประเภทนี้แต่ตอนนี้เธอชักจะเริ่มรำคาญมายาขึ้นมาก็เลยถาม
มายาพูดเหมือนตัวเองเคยไปแล้วสงสารเวทนาเธอที่ไม่เคยไปแต่ลืมไปรึเปล่าว่าความจริงตอนนี้ก็ยังไม่เคยไปเหมือนกัน
“ก็ยัง แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ไป”
“อือ ถ้างั้นแกเตรียมตัวไปกินเลี้ยงสายรหัสดีกว่า”
“นี่แกไม่พอใจอะไรฉันรึเปล่าหวาย” มายาถามเพื่อนด้วยความไม่พอใจเพราะรู้สึกเหมือนไม้หวายกำลังแอบจิกเธอ
“เปล่า ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”
“โอเค ๆ ถ้างั้นฉันกลับเลยแล้วกันจะไปหาชุด ไปพรุ่งนี้ไม่รู้จะเตรียมชุดสวย ๆ ทันรึเปล่า บาย~” มายายิ้มร่าก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องของไม้หวายเพื่อกลับหอของเธอทันที
“เฮ้อ!” ไม้หวายได้แต่ถอนหายใจแล้วส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจกับนิสัยของมายาที่แสดงออกมา ไม่ได้อยากว่าแต่บางครั้งก็ไม่ชอบเหมือนกัน
ติ๊ง!
Ami : น้อง ๆ จ๋า
Captain : ว่าไงเจ้
Maiwaii : ค่ะพี่เอมิ
Mint : ค่า
Ami : พรุ่งนี้ไปกินข้าวกันน้า
Captain : เลี้ยงสายเหรอเจ้
Ami : เยส~
Maiwaii : ?
Captain : ที่ไหนครับเจ้
Ami : บอกไม่ได้เป็นเซอร์ไพรส์จ้ะกัปสุดหล่อ เอาเป็นว่าเจอกันหอเจ้ตอนหนึ่งทุ่มไปรถเจ้เคนะเด็ก ๆ
Captain : ได้เจ้
Maiwaii : ค่ะ ?
Mint : ได้ค่าพี่เอมิ
ไม้หวายตอบกลับข้อความในกลุ่มแชทสายรหัสที่เข้ามาทำให้อารมณ์ของเธอดีขึ้นก่อนที่เธอจะไปอาบน้ำแล้วเตรียมตัวพักผ่อน ช่วงนี้เป็นช่วงที่พี่ปีสี่นัดเลี้ยงสายรหัสกันค่อนข้างเยอะ ก็เลยไม่แปลกที่สายรหัสเธอจะนัดเลี้ยงบ้าง
-วันต่อมา-
“เย็นนี้ไปไหนรึเปล่าหวาย”
“ทำไมเหรอ”
“เปล่าถามเฉย ๆ แต่ไม่น่าจะไปไหนใช่ไหมถ้างั้นรอกดไลค์รูปสวย ๆ ให้เพื่อนด้วยนะจ้ะ”
“อือเดี๋ยวรอกดให้ แต่ความจริงวันนี้สายรหัสฉันก็นัดไปเลี้ยงกันเหมือนกัน”
“จริงดิ”
“อื้อ พี่เอมิว่างวันนี้มั้งเลยจะพาไป”
“อ่อ ร้านไหนเหรอแก”
“ไม่รู้เหมือนกัน ชาบูหมูกระทะแถวนี้มั้ง”
“โหย~ ทำไมต้องเป็นชาบูหมูกระทะเลี้ยงสายทั้งทีไม่ลงทุนเลยรึไง”
“ช่างเถอะน่า แกจะกลับรึยังฉันจะกลับแล้วนะ” ไม้หวายตัดบทเพราะไม่อยากฟังเพื่อนดูแคลนพี่รหัสของเธอจากนั้นเธอก็แยกกับมายากลับไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ที่หอแล้วไปหาพี่เอมิพี่รหัสปีสี่ของเธอตามนัด
-เวลาต่อมา-
“จะพาพวกผมไปกินไรวะเจ้” หลังจากที่ทุกคนในสายรหัสของไม้หวายมาถึงตามนัดเอมิก็ขับรถพาน้องรหัสของเธอเดินทางไปที่ร้านอาหารทันที
“ไม่บอก”
“แต่เรามาไกลแล้วนะเจ้”
“เออน่า อีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว”
“ถึงอะไรของเจ้วะ”
“นี่ไง ข้างหน้าอีกร้อยเมตรก็ถึงแล้ว”
“ไหนร้านอาหารข้างหน้ามันทางเข้าตึก XXX”
“ก็ใช่ไงร้านที่ฉันจะพาพวกแกไปกินมันอยู่ในตึกนี้”
“ฮะ! นี่เจ้พามากินที่นี่เลยเหรอ”
“เยส~ ทำไมยะไอ้กัปฉันจะพาน้องรหัสสุดที่รักมากินที่หรู ๆ แบบนี้ไม่ได้เลยรึไง” ไม้หวายที่นั่งอยู่ข้างหลังกับน้องรหัสปีหนึ่งนั่งฟังพี่รหัสปีสี่กับปีสามของเธอคุยกันด้วยรอยยิ้มจากตอนแรกที่ไม่คิดอะไรอยู่ ๆ ก็นึกได้ว่ามายาเองก็มากินเลี้ยงสายรหัสที่ตึกนี้เหมือนกัน
เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นได้เสมอแต่ขออย่าให้บังเอิญซ้ำซากถึงขั้นไปกินร้านเดียวกันเลยเพราะเธอไม่อยากเจอหน้าพี่ชาร์ลคนนั้นอีก
เธอนั่งฟังพี่รหัสทั้งสองคนคุยกันระหว่างที่เอมิกำลังวนหาที่จอดและกัปตันก็พยายามถามว่าจะพาไปกินร้านไหนแต่คำตอบที่ได้ก็มีแค่คำว่า เซอร์ไพรส์ เท่านั้น
หลังจากได้ที่จอดรถเอมิก็พาน้องรหัสทั้งสามคนเดินเข้าไปข้างใน ไม้หวายไม่เคยมาหรอกเธอเคยแค่มองเห็นตึกนี้จากไกล ๆ วันนี้ได้มาก็ตื่นเต้นมาก ข้างในตึกสวยหรูสมกับเป็นตึกที่สูงที่สุดของประเทศจนลืมความกังวลเรื่องความบังเอิญบางอย่างไปจนกระทั่งเสียงของเอมิตะโกนเรียกชื่อใครคนหนึ่งขึ้นมา
“ชาร์ล!”
“ไง กว่าจะมาถึง” ไม้หวายสติแทบหลุดที่เรื่องบังเอิญที่เธอกลัวเกิดขึ้นจริง เอมิรีบเดินไปหาชาร์ลส่วนเขาเองก็เดินมาหากลุ่มของเธอเหมือนกันและข้างหลังเขาก็มีน้องรหัสผู้หญิงสามคนยืนอยู่ใกล้ ๆ แถมยังรีบเดินตามหลังเขาทันทีที่เขาเดินมาหากลุ่มของเธอ และแน่นอนว่ามีมายาเพื่อนสนิทของเธอที่กำลังมองกลุ่มของเธอด้วยสายตาเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่อยู่ด้วย
“รีบสุดชีวิตแล้วแต่รถติดมาก~”
“หึ! รอโคตรนาน”
“เออ ๆ โทษทีค่ะสุดหล่อ น้อง ๆ นี่พี่ชาร์ลนะ แต่น้อง ๆ น่าจะรู้จักกันดีเนอะ วันนี้สายเรากับสายของพี่ชาร์ลจะมากินเลี้ยงด้วยกันที่ร้าน XXX นะ ที่สำคัญกินแบบไม่อั้นเลยเพราะพี่ชาร์ลสุดหล่อเป็นเจ้ามือเองจ้า~” เอมิแนะนำให้น้องรหัสของเธอรู้ว่าวันนี้จะทำอะไรและมีใครป็นเจ้ามือซึ่งก็ทำให้กัปตันกับมิ้นท์ตื่นเต้นรีบไหว้ทักทายเขาทันทีที่เอมิพูดจบส่วนเธอไม่ได้พูดอะไรเพราะยืนอยู่ข้างหลังสุดแถมเธอยังไม่คิดจะพูดอะไรด้วย
“ขอบคุณมากเลยพี่”
“ขอบคุณนะคะพี่ชาร์ล”
“อื้ม ไม่เป็นไร” เขาพยักหน้ารับด้วยท่าทางสบาย ๆ แต่ก็ดูหยิ่งในสายตาของไม้หวายอยู่ดี
“เออลืมเลยนี่ไอ้กัปตันรู้จักอยู่แล้วเนอะ”
“เออ”
“ส่วนนี้น้องมิ้นท์ น้องรหัสปีหนึ่งสุดน่ารักของฉันเอง”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ตามสบายนะ”
“...ค่ะพี่ชาร์ล” เขาเป็นหนุ่มฮอตใคร ๆ ก็รู้จักยิ่งกับบเด็กปีหนึ่งเขายิ่งเป็นรุ่นพี่ที่สาว ๆ กรี๊ดกันมากพอได้อยู่ใกล้ก็เลยเป็นเรื่องธรรมดาที่น้องรหัสของเธอจะทั้งตื่นเต้นและประหม่า
“แล้วที่ยืนสวยอยู่ข้างหลังสุดก็คือ... / คนนั้นรู้จักไม่ต้องแนะนำหรอก...รู้จักดี ใช่ไหมครับไม้หวาย”
- Writer
