บทที่ 18
ใจกว้างดั่งแม่น้ำ
หลังจากท่านหมอมาตรวจอาการของคนเรือนไผ่งามเเล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าเเละเหล่าผู้ติดตามต่างอยู่รวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่ของเรือน โดยไล่บุรุษออกไปเหลือเพียงสตรีเท่านั้น
"หนิงเออร์เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง เสียงชราของฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถามหลานสาวตนด้วยความเป็นห่วง
"ท่านย่าช่วยหลานด้วยเจ้าค่ะ ทั้งเนื้อตัวคันมิยอมหาย อาบน้ำไปหลายครั้ง ยิ่งคันยิ่งเกาจนได้เเผล หลานอับอายยิ่งเจ้าค่ะ" หนิงฮวาเอ่ยคร่ำครวญมองรอยเเผลบนร่างกายตนยิ่งเจ็บช้ำน้ำใจกว่าหากสตรีมีรอยแผลเป็นย่อมเป็นสตรีที่มีตำหนิเเล้วไม่สามารถเเต่งให้ผุ้ใดไได้อีก
"เจ้าอดทนอย่าเกาจนได้เเผล ยาทาที่ท่านหมอให้มาหากไม่พอให้บ่าวรับใช้ออกไปซื้อข้างนอกรู้หรือไม่ พอเเผลเเห้งเเล้วย่ามียาทาที่ทำให้บาดเเผลจางลงไร้แผลเป็นอยู่ราคาเเพงมากเดี๋ยวจะให้สาวใช้เอาไปไว้ที่ห้องให้"หญิงชรามองอาการหลานสาวด้วยความหนักใจ เพราะอาการของนางหนักกว่าผู้อื่นมากน
