แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านช่องผ้าม่านเข้ามาสู่ด้านใน ทำให้คนหลับสนิท เพราะความอ่อนเพลียซึ่งลามเลียไปทั่วร่าง ต้องทำหน้าย่นแล้วค่อยๆ ปรือตาขึ้นรับกับแสงสว่างของวันใหม่ มือบางขยับเกลี่ยเส้นผมซึ่งระไปตามกรอบหน้า เปิดตาสะลึมสะลือให้มองภาพได้ชัด ก่อนจะค่อยๆ ดิ้นขยับ หากติดท่อนแขนกำยำพาดผ่านเอวเล็กเอาไว้ เธอจึงจับแขนของเขายกออกอย่างแผ่วเบา
ร่างบางเดินตัวเปล่า ไปหยิบเอาชุดคลุมมาห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ มัดปมผ้าให้แน่นๆ จากนั้นถึงเดินไปหยิบเสื้อผ้าซึ่งถูกเขวี้ยงทิ้งดาษดื่นบริเวณพื้นห้อง หอบเอาไว้แนบอกแล้วจับใส่ตะกร้า
ทว่า...ถึงกับต้องยกมือปิดปากตัวเองไม่ให้กรีดร้อง เมื่อสายตาปะทะกับรอยลิปสติกสีแดงสด หลายร่องรอยพาดผ่านอยู่บน
ปกเสื้อ ช่วงไหล่ แม้แต่บนแผงอกกว้าง เธอก้มหยิบขึ้นมาดอมดม ก็ได้กลิ่นน้ำหอมไม่เคยคุ้น จนต้องรีบสูดลมหายใจเข้าปอด ระงับอาการหน้าร้อนผ่าว ซึ่งตัวเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ ระหว่างค
