“กินได้หรือเปล่า…” คำพูดลอยๆ ทำให้คนฟังมีสะดุด
ขวัญข้าวชะงักเล็กน้อยระหว่างที่วางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว “ก็ลองชิมดูก่อนแล้วกันนะคะ หากไม่ได้ จะได้ไปทำมาใหม่” เธอบอกด้วยเสียงราบเรียบ
แม้จะรู้สึกขุ่นกับคำถามนั้นอยู่บ้าง แต่ก็ตอบกลับอย่างมีมารยาท เปลือกตาหนาปรือขึ้น และมองใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยสีสันบางๆ ไว้ ก่อนจะกระตุกยิ้ม
“คุณอยากเปลี่ยนมาเป็นเลขาส่วนตัวผมมั้ย”
คิ้วเรียวยาวขมวดผูกปม ล้อกันเล่นใช่มั้ย? ขวัญข้าวครุ่นคิด ก็ในเมื่อ คุณบรรพตพ่อของเขา มีเลขาส่วนตัวอยู่แล้ว แล้วทำไมลูกชายท่านถึงได้ถามคำถามนี้กับเธอ
“ว่าไงล่ะ?” เขาถามซ้ำ เมื่อเห็นสีหน้าหญิงสาว ทำทีครุ่นคิด เหมือนคำพูดเขาไม่น่าเชื่อถือ
“หน้าที่นี้ มีคนที่ทำได้เหมาะสมที่สุดแล้วนี่คะ” ในที่สุด ขวัญข้าวก็ตอบไปตามความรู้สึกจริงๆ ก่อนจะรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ เมื่อตาคมเข้ม ที่ไม่เคยสบมองพนักงานอย่างเธอมาก่อน ตอนนี้จับจ้องอยู่ตรงหน
