Rafael is true to his words. Tinuruan niya nga ako after every class dismissals in the afternoon. Wala iyong palya sa loob ng dalawang linggo. He was patient while I was having a hard time learning. Nakakahiya nga dahil talagang magaling siya.
"You're slowly learning." He smiled at me.
Ngumiti rin ako. Sigurado akong sinasabi niya iyon dahil nakikita niyang nawawalan na ako ng pag-asa. Ganunpaman ay lumakas pa rin ang loob ko. He really wants me to learn.
"At least 'di ba? Alam mo na kung paano dalhin ang bola."
"But I don't think I can make a goal for this."
"Leave it to your member. Baguhan ka palang kaya ang mahalaga ay kaya mong dalhin ang bola papunta sa kung saan mo gusto. The best of your team will do the rest."
Ilang payo pa ang iniwan niya sa akin na itinatak ko sa aking isi
