ALEJANDRO, THE DOMINANT POLITICIAN

CHAPTER FOURTEEN

            "Sit down." May bahid ng inis ang boses nito ng magsalita. His hands motioned her to sit on the chair right across where he is seated. " Now, eat."

Hindi siya makatingin nANg diretso rito.

Hindi niya alam kung bakit naging sunod-sunuran siya sa sinasabi nito. Nang mag-angat siya ng paningin, nakita niyang kumakain na rin ito. Hindi niya maiwasang pakatitigan ang mukha nito. Perfectly sculpted face, all in perfect angles. Unfair talaga.

Halos magdugtong na ang kilay nito habang kumakain. Mukhang may pinagdadaanan na naman.

May ginawa ba siyang kagalit-galit? Pilit niyang inaarok ang isipan ngunit wala naman siyang maalala.

            "Quit staring, young lady. You will eat more food or I'll eat you here instead. You choose." May himig pagbabanta ang boses nito. Alam din niyang hindi ito nagbibiro.

Napanguso siya. Kahit kailan talaga, walang filter ang bibig nito.

Wala siyang nagawa kundi kumain. Inabot niya ang baso ng tubig at inubos ang lahat ng laman noon. Nanuyo kasi bigla ang kanyang lalamunan. Bakit ba kasi napakalandi ng lalakeng ito? Kung anu-ano tuloy ang naiisip niya. She could just imagine him kneeling infront of her while devouring her private part. She became uneasy when she felt that she's already been dumped down inside. She bites her lower lip with the sudden feeling. Iniiwas niya ang tingin sa binata ng mag-angat ito ng paningin. Nahihiya siyang malaman  nito ang epekto nito sa kanya.

Yumuko siya ng mag-angat ito ng tingin.

           "Look at me, baby girl." He heard him say.

Kahit nahihiya siya, pilit niyang nilakasan ang loob at sinalubong niya ang tingin nito.

           "Why did you leave? I was expecting that we could've lunch together." Umiinom ito ng tubig. His stares are still on her. Lihim niyang nalunok ang laway ng makita niya ang paggalaw ng adams apple nito sa bawat paglunok nito ng tubig. She finds it seductive and sexy.

          "Umh, I just thought that it was you and Janice that would eat lunch together so I went out with Carol," she said above whisper. Hindi din siya mapakali sa mga titig nito. Mapang-arok at nakakahalina.

Matiim siya nitong tinitigan. "When I said that Janice and I were through already, that was true. The lunch was meant for the two of us."

Dumukwang ito at inilapit ang mukha sa kanya. Halos maduling na siya dahil sa sobrang lapit ng mukha nito. The warmth of his mint fresh breath fanned on her face.

Napanguso siya. Bakit ba ang unfair ng mundo? Ang bango pa rin ng hininga nito tapos ang mukha, wala man lang yatang maski isang pores.

          "Why?" Inginuso ni Alejandro ang bibig niyang nakanguso rin. Dahil doon, halos magdikit na ang kanilang mga labi.

Hinampas  niya ito sa dibdib. "It's so unfair lang talaga! Ang bango pa rin ng hininga mo...how to be you, po?"

 Seeing him chuckled warmth her heart. Minsan niya lang kasi ito tumawa kaya naa-amaze siya every time na tumatawa ito. Madalas niya kasing makita ang kabilang pagkatao nito.

The next thing she knew, he was already cupping her face and their lips were already locked. Naging mapaghanap ang labi nito ng maramdaman ang hindi niya pagtugon sa mga halik nito. He bites her lower lip encouraging her to return his kisses. She made a soft moan when he slides his tongue unto hers, she then gave in by kissing him with equal ferocity.

They were both gasping from air when he releases her. Subalit hindi naman ito talaga lumayo sa kanya dahil nakadaiti pa rin ang labi nito sa labi niya. " I like kissing you," he mumbled.

His thumb traveled down her lips down to her neck. Napapikit siya dahil sa ginawa nito. Pagkuwan ay bumalik ulit ang kamay nito at malamyos na pinaraanan ang kanyang ibabang labi.

            "These lips are mine. Only mine. Got it, baby girl?"

Tumango ulit siya.

Walang hiya naman talaga! Malakas talagang makapambudol ang karisma nito. Naisip niya, hindi iyon isang simpleng budol lang dahil alam niyang gagawin niya ang lahat parasa lalakeng ito. Yes, budol is real but the love she has for Alejandro was much more real than that.

Nauna itong tumayo sa kanya. Inumpisahan nitong iligpit ang pinagkainan nila. Agad siyang tumayo at pilit kinukuha ang pinagkainan nila rito.

            "Ako na diyan!" Pagpupumilit niya.

             "This is on me," sagot naman nito.

            "Ako na nga kasi..." Pilit niyang iginigiit na na siya na lang ang magligpit noon baka kasi may bigla na lang pumasok sa opisina nito at ma-issue pa silang dalawa. Naturingang ito ang alkalde ng bayan ngunit ito ang gumagawa ng mga bagay na iyon samantalang siya, prenteng nakaupo. Pero bakit nga ba siya nag-aalala na makita sila ngayon dahil kung tutuusin, mas malaking issue kung malalaman ng mga tao ang set up nila. Set up nilang walang label at mas magulo pa sa salitang magulo.

Hindi siya nito pinansin. "Huwag ka ng makipagtalo, okey? Alam mong hindi ka mananalo sa akin."

Tumahimik na lang siya. He's right. Talo siya palagi. Kahit saan naman,palagi siyang talunan.

Nagkunwari siyang may inaayos ng humakbang si Alejandro, huminto ito sa harap niya. Nakatingin sa kanyang paa.

           "What you should do is to take that fricking heels off. Let your feet rest." May halong inis ang boses nito. "God! Why do women wear that kind of shoes and suffer afterward? I don't get it."

           "Talagang hindi mo maiintindihan kase lalake ka. You would never know unless mag-iba ka ng gender preference at magustuhan mong mag-heels na rin," bulong niya.

           "Of course I would never knew! But never can I imagine myself having to change my preference. You knew how I love women, right? I mean...that's-"

Hindi na nito naituloy ang sasabihin ng makitang nakakunot ang noo niya habang nakatitig rito.

Women? Really?

            "Of course! I knew how you love women. Women who satisfy you in bed. Women who would end up moaning your name while you're banging her? Women who would bow down at your feet just for you to give them attention and pleasure. Yeah, right. I knew how you love women..." Hindi niya maiwasang maging sarkastiko.

            "That was all in the past."

Lumapit ito sa table niya at umupo sa gilid noon. There was something on his face that she can't name.

She made a face. Hindi kasi ito tumitinag sa pagkakatingin sa kanya.

           "Are you jealous, baby girl?"

           "Ano! No way..."

Napatawa ito ng bahagya siyang pumiyok ng magsalita.

           "Bakit naman ako magseselos? May relasyon ba tayo?" She was fishing on him. Gusto niyang marinig ang stand nito sa kanilang set up.

           "Oo naman. Exclusive ka for me and I for you."

Pilit niyang itinago ang pait sa kanyang mga ngiti. Exclusive, what a label! Ano sila, subdivision? Exclusive subdivision na hindi ka basta makakapasok kapag hindi ka taga roon? Parang siya, exclusive for him yet she shouldn't go beyond other than that. Walang label. Walang feelings involve. That was according to him dahil alam niya sa sarili that she's in love with him already.

Tinamaan na siya ng lintik. Lintik na puso niyang natutong mahalin ang kagaya ni Alejandro.

Her dominant Alejandro.