บารมีกอดรวิที่ยืนโอนเอน เชยคางขึ้นมาสบตา
“รวิรู้ไหมที่ใต้ต้นซากุระตอนนั้นมันไม่เรียกว่าจูบ”
“คะ?”
“อยากรู้ไหมว่าจูบจริงๆ เป็นยังไง” บารมีถามเสียงเบา รวิกะพริบตาถี่ๆ สะบัดหน้าตั้งสติ
“อาพูดว่าอะไรนะคะ”
“อาขอจูบรวิได้ไหม” บารมีพูดเบาจนเหมือนกระซิบ
รวิอึ้ง เอามือผลักอกบารมีออก แต่ไม่มีแรงพอ บารมีแปลกใจที่รวิปฏิเสธ เธอพึ่งสารภาพรักเขาไป เธอมีใจให้เขาไม่ใช่หรือ
“อาอย่าคิดว่าการที่รวิรักอา จะแปลว่ารวิจะยอมให้อาทำอะไรแบบนี้ ถ้าอาไม่ได้รักรวิ ก็อย่าทำแบบนี้กับรวิ อย่าทำเหมือนมีใจ อย่าฉวยโอกาสเพราะคิดว่ารวิจะยอม” รวิพูดไปดันหน้าอกบารมีออกไป
บารมีถึงบางอ้อ ที่แท้รวิก็คิดว่ารักเขาเพียงฝ่ายเดียว
“รวิฟังอานะ อารักรวิ ในแบบที่รวิรักอาเหมือนกัน”
“ไม่ต้องมาหลอกรวิ อาเจ้าชู้ อามีผู้หญิงเยอะแยะ อาจะมารักรวิได้ยังไง”
“อารักรวิจริงๆ แต่อาไม่กล้าบอก กลัวรวิรับไม่ได้ อาก็ทำได้แค่ให้รวิสัญญาว่าจะไม่มี
