His Kept Woman

Chapter 3- His Expectations Didn't Happen•

Brix's POV

It's been a week since we went to Baryo Masingkay for a medical mission but still, the image of the girl coming from that tribe bothers me a lot. Out of nowhere bigla na lang siyang pumapasok sa isipan ko and for pete sake even in the middle of an important meeting kung bakit mukha niya pa rin ang nakikita ko?

I tried to ignore the thought of her but what the hell is going on with me right now?

It is like I was hit by a powerful potion and there is nowhere for me to escape from it. Ano ba ang ginawa sa akin ng babaeng iyon para magka-ganito ako?

"Stop it, Brix Vander! It is not your kind of thing! Napakaraming babaeng nagkakandarapa sa'yo so why bothered by this old fashioned naive woman? You are just infatuated by her, that's it. You can get that girl out of your system. Just focus on yourself at work and you will forget about her, I swear!"

My subconscious is trying to convince me but I doubt it wouldn't work, para na akong mababaliw and I don't like the feeling, it freaking kills me.

F*ck! Hindi ko na mapigilan na ihagis ang basong may laman pa na alak na hawak-hawak ko.

"Okay ka lang ba, sir?" tanong ng alalay kong si Arthur sa akin. Nakalimutan kong narito nga rin pala siya sa penthouse ko dahil may ipinapaayos ako sa kaniyang importanteng bagay para sa presentation ko sa gagawing board meeting bukas.

My siblings will be there, all the major stock holders, pati na iyong mga nakabase sa ibat- ibang branches ng The Vander Suite abroad ay present din and most especially my dad and mom that's why I want everything to be perfect by tomorrow's meeting. My family is expecting much from me. I became a failure three years ago and I want to catch things up this time. I want to reach their expectations for me to regain their trust.

I am not competing with my brothers. I know we have differences, although we are born on the same day but we support each other. It's just that ayoko lang mapag iwanan. Iñigo and Clark are very much successful in their chosen career and I also want my parents to be proud of me.

"Yes! I'm okay don't mind me, tapusin mo lang 'yang pinagagawa ko sa'yo. I want it to be ready by tomorrow morning." Inayos ko ang aking sarili at lumakad na papunta sa aking silid ngunit pumihit uli ako paharap dito ng may bigla akong maalala. "And one more thing, Arthur. Call the housekeeping, I want that mess out now!" Sabay turo ko sa nagkalat na alak at basag na baso sa sahig.

"No problem, Sir!" nakangiti naman na sagot nito sabay saludo sa akin.

Ewan ko ba, naka ilang shot lang ako ng brandy pero hilong-hilo na ako.

Pinilit kong idiretso ang aking lakad. It will take me a couple of minutes to be in my room considering the fact that my penthouse is two times larger than the usual, literally big for a bachelor like me.

_

"I'm quite impressed you have moulded by your father to become like him. Good job Mr. Vander! Keep it up," papuring sabi ng presidente ng Smith Holdings Corporation na si Mr. Adam Smith na bahagya pa akong tinapik sa balikat.

"Indeed! No wonder it's in their blood," sang-ayon naman ni Mr.Luke Stockenburg, ang may ari ng Stockenburg Construction Company.

Ang dalawa ay ang mga pinakamalaking negosyante sa bansa na mayroon ding shares sa The Vander Suites.

"Thanks, sir! It's a great compliment, coming from a very respectable business tycoons," buong pagpapakumbaba na tugon ko sa mga papuri nila.

"We are looking forward to another branches abroad," dagdag na sabi pa ni Mr. Stockenburg.

"Definitely, Sir!" I answered in full conviction.

Nakaalis na ang dalawa ay hindi pa rin nawawala ang mga ngiti sa labi ko.

Napadiretso ako ng tayo ng makita kong papalapit sa direksyon ko si Dad,

kasunod nito si Mom at ang dalawa kong kapatid na sina Iñigo at Clark.

Dad didn't say anything to me, but at the looks of him ay mukha namang na satisfied siya sa naging presentation ko sa meeting. Niyakap lang ako nito at tinapik sa aking balikat at pagkatapos ay nagmamadali na itong lumabas ng conference room.

"I can clearly see that you gave your soul into this project and you nailed it, son. I'm so proud of you!" mangiyak-ngiyak na sabi ni Mom sa akin, hindi ko na mapigil ang yumakap dito, masyado akong na overwhelmed.

"I'd better get going, may importanteng meeting pa ako with the ambassadors, maiwan ko na kayong tatlo. It's been a while now since the last time I saw the three of you together." Kumawala ito sa pagka kayakap ko. She caressed my face and gave a peck on my chick and the same goes with my brothers and in response they gave her a warm hug as well.

"Pano ba 'yan, this calls for a celebration. The great hotelier, Brix Vander, making his name in the business industry is definitely something." Hindi ko alam kung inaasar ba ako ng kapatid kong si Iñigo o pinupuri ako nito? Parang mas kapanipaniwala ang una kong sinabi.

"Well I am nothing compare to you, Mr. Iñigo Vander," sarkastiko na sagot ko.

"Your success is also our success, making The Vander Suite on top of the ranking indeed really means something, Brix." Si Clark iyon nakangiti nga pero hindi naman umabot sa mga mata ang ngiti niya.

Hahaha! Ewan ko ba sa dalawang ito inggit lang ata dahil naungusan ko sila ngayon.

"Mauna narin ako, may business conference akong pupuntahan sa ED," paalam ni Iñigo sa amin.

"Business nga ba o babae lang ang kikitain mo roon?" pambubuska ko rito.

Ang sarap lang asarin ng kapatid kong ito dahil madali siyang mapikon.

"Tsh! Whatever you say, bro! Hindi naman ako papayag na pangalan mo lang ang mamayagpag sa business world. I have to do something para makabawi man lang." Ang lakas ng tawa nito habang naglalakad at talaga namang iniwan na kami.

"So how about you, Dr. Vander, wala ka bang operation ngayon, meetings, conferences or whatsoever?" tanong ko kay Clark.

Umiling -iling ito.

"I canceled everything just to be here, but tomorrow I am going to bring some medicines sa Baryo Masingkay, remember the medical mission you took in charge of last time?"

F*ck! How can I forget that place? Doon nagsimula ang lahat, kung paanong hindi ako patulugin ng mga alaala ng magandang babae sa baryo na iyon.

Biglang may nagliwanag sa utak ko.

"Do you want me to do it for you, bro? Ako nalang ang maghahatid ng mga medicines doon," pag boboluntaryo ko na ikinakunot naman ng noo nito.

Sh*t lang, nahalata ba niya ang excitement ko?

"Why so sudden? Dati halos mag lumuhod ako mapapayag lang kita, ngayon ikaw na mismo ang nagbo-volunteer, may hihilingin kaba sa akin?" nagdududa na tanong nito.

Wheew! Akala ko kung ano ng nasa isip niya? Mabuti naman at hindi siya nakahalata sa tunay na motibo ko. Gusto ko kasing pumunta roon para makitang muli ang maganda ngunit simpleng babaeng iyon.

"I will not ask for anything in return. Gusto ko lang gawin ito dahil nagkaroon na ng espesyal na puwang sa puso ko ang mga taga roon. How warm they welcome us and the way they treated us is undeniably genuine at nakakataba ng puso kung gaano sila ka appreciative." Totoo naman ako sa sinabi ko sa aking kapatid tungkol sa mga naninirahan sa Baryo Masingkay.

"That's good to hear, Brix! You can use the chopper tomorrow. We'll prepare the medicines at the hospital at ipa-utos mo na lang sa mga bodyguards mo ang pagkakarga ng mga iyon sa chopper," sabi nito.

"Yeah, sure! Kami na ang bahala sa mga ipapadala mo," sagot ko.

Yes! May dahilan na ako para masilayan muli ang magandang babaeng iyon at ngayon palang ay sobra na akong excited.

Hindi rin nagtagal ang pag uusap namin ni Clark at naghiwalay na kami ng landas.

"Sir, diretso na ba tayo sa penthouse?" tanong ni Arthur ng pagbuksan ako nito ng pinto ng sasakyan.

"Yes, maaga tayong aalis bukas. You will come with me." Umupo ako at pumuwesto sa back seat habang si Arthur ay naupo sa unahan katabi ng aking driver na si Mang Ambo.

"Saan tayo pupunta bukas, Sir?" curious na tanong nito.

"Sa Baryo Masingkay, maghahatid tayo ng mga vitamins at gamot doon. Kulang ang dala natin noong nakaraan kaya nagpahabol uli si Clark.

"Wow! Okay 'yon, Sir, makikita ko uli si Maria." Halata ang excitement sa tono ng boses ni Arthur kaya nangunot ang noo ko.

Tsk! Hindi lang pala ako ang excited na makabalik sa Baryo Masingkay. Nagdadalawang isip tuloy ako kung isasama ko pa ba si Arthur o hindi na?