Sofie POV
“Kay sarap damhin ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa aking balat.
Habang ako ay nakaupo sa luntiang damo, pinagmamasdan ko ang lawak ng lawa sa aking harapan.
Sana kasing payapa ng lawa ang aking buhay at kasing tahimik ng paligid ang aking kaisipan.
Ngunit ang nasa aking harapan ay kabaligtaran ng aking pagkatao.
Payapa mang tingnan ang aking sarili ngunit kasing lalim ng lawa ang buhay ko na nababalot ng hiwaga, kadiliman at kasalanan.
Ipinikit ko ang aking mga mata upang pakinggan ang musikang nagmumula sa kalikasan, mga huni ng ibon, pagaspas ng mga dahon at tunog ng mga kulisap, ang pawang maririnig sa buong paligid.
Magdadalawang linggo na simula ng mapadpad ako dito sa Balanga Bataan, masyadong liblib ang lugar na ito dalawang bahay na gawa sa pawid ang
