Mabigat ang loob niyang humiga sa kama. Gusto nang magpahinga ng katawan ni Emma pero ayaw makisama ng isip at ng kanyang puso. Hanggang sa mga oras na iyon ay tumatakbo pa rin sa isipan niya kung nasaan na nga ba si Xander o ano na ang ginagawa ng binata. Kahit may idea na siya kung nasaan talaga si Xander ay hindi pa rin niya maiwasan mag-alala para dito.
"Tulog na, Emma. Bigyan mo naman ng halaga ang sarili mo. Buong araw ka nang naghihintay sa kanya. Oras naman siguro para ipahinga mo rin ang sarili mo. Matuto kang magtira kahit kaunti," sermon ng dalaga sa kanyang sarili. Mahina niyang tinampal ang dibdib niya na kumikirot. Ilang sandali pa ay sinubukan niyang ipikit ang mga mata. Nasa kalagitnaan siya ng pangungubinsi para patulugin ang sarili nang bigla na lang siyang makarinig
