บนกระท่อมหลังโทรมนั้นมีชายแก่กับหญิงชรากำลังนั่งปั้นข้าวแต่พอดีคำจิ้มทานกับน้ำพริกผักสดพร้อมด้วยปลาย่างตัวเขื่อง...อย่างเอร็ดอร่อย ไม่นานกลิ่นหอมฉุยของแกงหน่อไม้ป่าก็ถูกวางไว้กลางสำรับ เด็กสาวที่เป็นคนลงมือทำและถือประคองมาวาง รีบถอยห่างมานั่งแอบตรงมุมบ้าน...
นัยน์ตาเศร้าหลุบลงต่ำมองเพียงพื้นเรือนเก่าและทรุดโทรม มือข้างหนึ่งยกขึ้นมากุมไว้ตรงหน้าท้อง ภาวนาขอให้ตากับยายเมตตาเหลือเศษข้าวให้เธอได้กินสักหน่อยก็ยังดี...
ตอนนี้ตนนั้นรู้สึกแสบท้องเพราะตั้งแต่เช้าจรดค่ำมีเพียงน้ำเปล่าเท่านั้นที่ใช้ประทังความหิวโหย...
เธอถูกทำโทษ เพราะไม่ยอมให้ความร่วมมือกับตายายทำเรื่องไม่ดีงาม...
“หิวล่ะสิมึง...ดี...สม...อยากดื้อกับกูก่อนดีนัก ปล่อยให้อดตายเสียให้เข็ด”
ยายเฒ่าที่มีชื่อว่า แรม พูดขึ้น ดวงตาพร่ามัวตวัดมองเจ้าของร่างผอมบางด้วยอารมณ์โมโหกรุ่น...
“เก็บมันมาเลี้ยงให้เปลืองข้าวสุกแท้ๆ ถ้ารู้ว่ามันจะ
