บำเรอหัวใจจอมโจรพยัคฆ์

ตอนที่ 5 ทาสสวาท(2)เกือบNC++

พยัคฆ์ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวตรงหน้าเรื่อยๆพร้อมกับมือหนาที่เริ่มแกะเนคไทออกอย่างรวดเร็วพร้อมกันนั้นก็ค่อยๆถอดเสื้อสูทและค่อยๆปลดกระดุมอย่างใจเย็นทีละเม็ดจนหมดและเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วมองหน้าหญิงสาวที่น่ารังเกียจตรงหน้าอย่างคนไม่ชอบใจ สิ่งที่เขาจะทำกับเธอไม่ใช่เพราะความรักแต่มันมาจากความแค้นและความเกลียดชังทั้งสิ้น

อัญชันเมื่อเห็นเขาถอดเสื้อออกเธอก็ตาโตเท่าไข่ห่านด้วยความตกใจเพราะไม่เคยเห็นผู้ชายมาเปลือยกายต่อหน้าแบบนี้มาก่อนอีกทั้งบนตัวเขาก็มีลายสักรูปเสืออยู่บนหน้าอกข้างขวาขนาดใหญ่มันแยกเขี้ยวน่ากลัวเขาสักพาดมาจนถึงเกือบปลายนิ้วมือตรงหลังมือก็ยังเป็นรูปเสืออยู่ ไหนจะรอยสักรูปงูใหญ่ที่อยู่ตรงเอวทั้งสองข้างเสริมให้เขาดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เธอกลัวจนตัวสั่นไปหมด หากแต่ตอนนั้นเขายังใส่เสื้อผ้าครบกลับไม่เห็นรอยสักเลยแม้แต่นิดเดียวถ้าเป็นเธอในไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าก็ยังคิดว่าเขาคือนักธุรกิจคนหนึ่งแต่ตอนนี้เขากลับเหมือนมาเฟียแสนเถื่อนที่เธอไม่อยากพบเจอ

" หึ! มึงนี่มันสันดานร่านจริงๆ ทำไม เห็นกูถอดเสื้อแล้วเกิดอารมณ์หรอ ไม่ต้องห่วงหรอกยังไงวันนี้กูก็จะสงเคราะห์ให้เอาแบบที่มึงลืมมันไม่ลงเลยล่ะ "

พยัคฆ์ยังคงพ่นคำหยาบคายใส่เธอไม่เลิกแม้จะเห็นว่าเธอมีอาการกลัวแต่เขาก็คิดว่าเธอแกล้งเพียงเท่านั้น ผู้หญิงแบบเธอเขาเจอมาเยอะที่ทำท่าทางตกใจนั่นคงอยากจะทำให้เขาตายใจล่ะสิแต่ไม่มีทางไปซะหรอก

" มะ...ไม่ ไม่ นายอย่าทำอะไรบ้าๆเลยนะ อยากได้อะไรบอกมาเลยฉันยินดีให้ทุกอย่างขอแค่ปล่อยฉันไปบอกฉันได้ไหมว่าอลินไปทำอะไรให้นายโกรธนักหนา"

อัญชันถอยร่นไปจนจะตกแคร่ไม้เก่าๆอยู่แล้ว ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอน่ากลัวเกินไป เสียงเล่าลือว่าเขาคือมาเฟียก็คงจะจริงอย่างที่ว่า เพราะตอนนี้เธอกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว

" ได้ ถ้ามึงจะเล่นบทบาทว่ามึงจำไม่ได้กูก็จะทบทวนความจำให้แต่ก่อนที่กูจะบอก มึงก็ต้องตอบแทนอะไรกูบ้าง "

" ไม่ๆ จริงๆแล้วฉันไม่ใช่... "

อัญชันกำลังจะบอกความจริงกับเขาว่าเธอป็นใครแต่ยังพูดไม่ทันจบเขาก็พูดตัดหน้าเธอเสียก่อน

" หุบปาก!! กูไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรของมึงทั้งนั้น หยุดแก้ตัวน้ำขุ่นๆกับกูได้แล้ว "

พยัคฆ์เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับผลักเธอให้นอนหงายลงบนแคร่ไม้เก่าๆอย่างแรงจนอัญชันตกใจ และมือหนาก็เกี่ยวสายเดี่ยวของเธอลงมาจนเกือบถึงข้อศอกเผยให้เห็นเต้าอวบที่มันล้นออกมามีเพียงแค่บราปิดจุกปิดไว้เพียงเท่านั้น อัญชันรีบยกมือบางขึ้นมาปิดดอกบัวคู่งามของเธอเอาไว้แต่ถึงจะปิดยังไงก็ไม่มิดเพราะขนาดมันใหญ่โตเกินกว่าที่มือน้อยๆของเธอจะปิดได้

ร่างสูงเริ่มหายใจติดขัดเมื่อเห็นสิ่งสวยงามตรงหน้า นอกจากร่างกายที่ขาวผ่องแล้วหน้าอกของเธอมันยังมีขนาดใหญ่เกินตัวใช่ว่าตัวเขาจะไม่เคยเห็นผู้หญิงที่หน้าอกใหญ่แบบนี้มาก่อนแต่เท่าที่เคยเห็นมาก็มาจากมีดหมอทั้งนั้น ตัวของหญิงสาวเองเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะผ่านมีดหมอเหมือนกันหรือเปล่าเพราะมันใหญ่จนเหมือนไม่ใช่ของจริงและตอนนี้เขาแทบอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปสัมผัส มือหนากระชากมือเรียวเล็กที่ปิดหน้าอกเอาไว้ออกอย่างแรงพร้อมกับแกะปิดจุกออกเผยให้เห็นเต้าอวบมันสวยแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ ระหว่างที่ตั้งใจมองอกอวบแบบไม่ละสายตา มืออีกข้างก็ซุกซนเลื้อยไปบนต้นขาอ่อนของเธอและลากไล้มาเรื่อยๆจนถึงจุดสงวนเขาลูบไปมาบนใจกลางกายเพื่อสร้างอารมณ์กระสันให้กับเธอ มาดูกันสิว่าเธอจะต่อต้านเขาได้อีกหรือเปล่า

" อ๊ะ! ยะ...อย่า "

ร่างเล็กร้องขออย่างทรมาน แม้จะกลัวผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าแค่ไหนแต่ไม่รู้ทำไมที่เขาทำแบบนี้เธอถึงไม่ได้รู้สึกรังเกียจเลยสักนิดตรงกันข้ามร่างกายของเธอกับโอนอ่อนไปตามเขาจนเธอชักจะโมโหร่างกายของตัวเองเข้าแล้ว

" แน่ใจหรอว่าอยากให้หยุด ดูร่างกายของเธอสิมันเหมือนอยากให้ฉันทำต่อเลยนะ "

คราวนี้พยัคฆ์ใช้สรรพนามที่ดูอ่อนลงเพราะตัวเขาเองตอนนี้ก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าศัตรูตัวร้ายของเขาจะมีเสน่ห์เกินห้ามใจขนาดนี้ มือเล็กของอัญชันพยายามผลักอกแกร่งทั้งสองข้างของเขาให้ถอยออกไปแต่แรงของเธอก็มีเพียงน้อยนิดมีหรือจะสู้ผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขาได้ พยัคฆ์จัดการฉีกเสื้อสายเดี่ยวตัวสั้นของเธอจนมันขาดหลุดลุ่ยเพียงแค่พริบตาเดียวนั่นจึงทำให้เศษผ้าบาดไปตามเนื้อตัวของเธอ

" โอ๊ย! เจ็บนะ "

ร่างเล็กร้องออกมาอย่างตกใจการกระทำของเขามันป่าเถื่อนเกินกว่าที่เธอจะรับได้

พยัคฆ์มองไปตามเรือนร่างแสนอรชรของเธอ อกเป็นอก เอวเป็นเอว แล้วยังสะโพกที่น่าขย้ำนั่นอีก ถึงตัวเธอจะเล็กแต่ทุกอย่างมันดูน่าสนใจไปหมด มือหนาลูบไล้ไปตามสีข้างเธอจนขึ้นมาถึงอกอวบอิ่มเขาฟ่อนเฟ้นมันไปมาจนเต็มไม้เต็มมือพร้อมกันนั้นก็ใช้ปลายนิ้วเขี่ยยอดถันไปด้วย จนทำให้คนตัวเล็กครางออกมาอย่าห้ามไม่ได้ ทั้งที่ตั้งใจจะขัดคืนแล้วแท้ๆ

" อื้อ....อ๊าาา "

ร่างเล็กถึงกับเชิดหน้าขึ้นพร้อมหลับตาพริ้มเพราะท่าทางที่หยาบโลนของเขาแต่สัมผัสที่มอบให้มันกลับนิ่มนวลจึงทำให้อัญชันแทบต่อต้านเขาไม่ได้อีกต่อไป

ร่างสูงก้มลงบดจูบกลีบปากงามได้รูปอย่างรุนแรงเร่าร้อน ลิ้นหนาเลียไปรอบปากอวบอิ่มอย่างเอาแต่ใจพร้อมกันนั้นก็พยายามจะดุนดันลิ้นเข้าไปควานหาความหวานจากโพรงปากสวยนั่นแต่อัญชันก็ยังต่อต้านเม้มปากปิดไว้สนิท เขาจึงต้องใช้ฟันกัดปากของเธอจนเลือดออกเธอจึงยอมเปิดปากให้เขาได้ใช้ลิ้นเข้าไปตามหาความหวานนั้น

" อืมม.. "

เสียงครางต่ำเปล่งออกมาจากปากพยัคฆ์เป็นเสียงที่เขาไม่เคยให้ใครได้ยินมาก่อน ทั้งที่เขาเป็นคนถือตัวเรื่องจูบเขาไม่มีทางทำกับใครแน่ๆถ้าคนๆนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่เขารัก แต่กับเธอเขาคิดในใจแค่ว่าอยากแก้แค้นอยากทำอะไรก็ได้ให้ผู้หญิงคนนี้รู้สึกไร้ค่า เมื่อจูบอย่างดูดดื่มจนพอใจแล้วพยัคฆ์ถอดจูบออก หลังจากนั้นก็ซุกไซร้ไปยังซอกคอขาวผ่องของเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆเป็นกลิ่นเฉพาะตัวมันแปลกมากที่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายไม่อยากผละออกพร้อมกันนั้นก็สร้างความกระสันให้แปลกๆ

ร่างเล็กที่สติสตางค์แทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วเพราะเธอไม่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิตนี่เป็นครั้งแรกที่เธอใกล้บุรุษเพศมากขนาดนี้แถมเขายังทำกับเธอย่างป่าเถื่อน มากไปกว่านั้นตัวเธอเองก็คล้อยตามเขาไปเสียได้ สติที่มีเพียงน้อยนิดจึงสั่งให้เธอปฏิเสธไปอย่างแผ่วเบาแทบไม่รู้ตัว

" ปะ...ปล่อย ปล่อยอัญ "