ฉันขับรถมายังลานจอดรถของผับอีกแห่งที่อยู่ถัดกันไปจากร้านนั้นไม่ไกลนัก เพราะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่ไหว จากที่ตอนแรกมันแค่มึนตอนนี้เหมือนอาการมันจะมากขึ้นกว่าเดิมจนคล้ายคนเมา หยิบมือถือขึ้นมากดหมายจะเรียกรถแต่อยู่ๆ เสียงเคาะกระจกก็ดังขึ้นอีกรอบเล่นเอาตกใจจนตกยกฝ่ามือขึ้นมาทาบบนอกซ้ายที่ตอนนี้มันเต้นแรงยิ่งกว่าอะไร
พอเห็นว่าคนด้านนอกเป็นพี่ไมเนอร์ฉันก็ต้องขมวดคิ้วแน่น เพราะไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่จรงนี้ แต่พอเห็นว่าเขามากับเพื่อนอีกหลายคนหนึ่งในนั้นมีพี่ฟิวส์ด้วยฉันจึงไม่คิดว่าเขาจะทำอะไร
“มีอะไรคะ” ฉันลดกระจกลงถามเขาด้วยความสงสัย รู้สึกได้ถึงความไม่ปกติบางอย่าง
“ลงมา”
เขาสั่งเสียงเรียบสีหน้าจริงจังจนฉันต้องมองไปยังรุ่นพี่ที่อยู่ด้านหลังแล้วถามเขาอีกรอบ
“มีอะไร”
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า”
น้ำเสียงของเขาที่ดังออกมามันทำให้ฉันหยุดชะงัก คำพูดที่จะต่อว่าในประโยคถัดมานั้นผลุบหายไปในลำคอ เพราะน้ำเสี
