บทนำ
419 Words
“เลิกยุ่งกับพี่ฉัน ถ้าเธอไม่อยากเดือดร้อน!” แววตาดุดันผสมผสานกับน้ำเสียงที่แข็งกร้าวบ่งบอกว่าร่างสูงตรงหน้ากำลังอยู่ในอารมณ์ที่เดือดดาด แต่ใครสน?
“ไม่เลิก! คนอย่างนายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน คนที่นายต้องพูดประโยคนี้มันคือเพื่อนนายต่างหาก ไม่ใช่ฉัน!”
“ญดา!!”
“ก็หรือไม่จริง เพื่อนนายน่ะร้ายจะตาย ใช้วิธีสกปรกมาอ่อยพี่โรมคิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอ โอ้ย!”
พลั่ก!
แรงกระแทกที่เกิดขึ้นจากแผ่นหลังส่งผลให้ฉันถึงกับต้องเบ้ปากเพราะความปวดร้าวที่แล่นเข้ามาเล่นงาน หลังจากที่ฉันเพิ่งจะโดนไอ้บ้าล่ามมันผลักร่างฉันอย่างแรงจนหลังไปชนเข้ากับกำแพงอย่างเต็มๆ
“หุบปากเน่าๆ ของเธอซะ ก่อนที่ฉันจะหาอะไรมายัดถ้าเธอยังไม่หยุดใส่ร้ายเอวา!!”
“เหอะ! ปกป้องกันดีจังนะ คงหลงมันหัวปักหัวปำแล้วล่ะสิ!”
“หยุดความคิดต่ำๆ ของเธอไว้แค่นั้น เอวาน่ะสูงส่งมากกว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่รู้กี่ร้อยเท่า!!!”
เพลี๊ยะ!
มือเล็กสะบัดเข้าไปที่ใบหน้าคมคายเข้าอย่างเต็มแรงจนเขาหน้าหันไปตามแรงตบ
“นายต่างหากที่ต่ำ!!! ต่ำพอๆ กับเพื่อนนาย!” ฉันแผดเสียงด่าสุดเสียงด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเพราะเกิดจากความหัวเสียที่ล่ามเอาแต่ยกย่องยัยนั่น แถมยังพ่นคำพูดเสียดสีเหยียดฉันให้ต่ำลงอีกด้วย โคตรเกลียดผู้ชายคนนี้เลย!!!
“กล้าตบฉันเหรอญดา!”
“มากกว่านี้ก็กล้านะ ถ้าขืนนายยังเอายัยนั่นมาเปรียบเทียบกับฉันโดยไม่รู้ว่าอะไรจริง อะไรไม่จริง!”
“อะไรที่ว่าไม่จริง เรื่องที่เธอเทียบเอวาไม่ติดน่ะเหรอ ใช้ตาตุ่มมองยังดูออกเลยว่าใครเพชรแท้ ส่วนใครเป็นกรวด!”
“ล่าม!!”
“เลิกเสนอตัวที่ไม่มีแม้แต่ราคาให้พี่ชายฉันซะ ไม่งั้นฉันนี่แหละจะเป็นคนสนองเธอเอง เผื่อจะหาย‘อยาก’ขึ้นมาบ้าง”
“ไอ้บ้าล่าม!!!”
“ด่าอีกคำคืนนี้เธอไม่รอดแน่”
ฉันเผลอกัดริมฝีปากล่างแน่นอย่างเจ็บใจที่เถียงอะไรสู้กลับไม่ได้ เขาไม่ได้ขู่ เพราะที่ผ่านมาล่ามมักทำจริงอย่างที่พูดเสมอ เขามันเป็นปีศาจร้ายในคราบมนุษย์ดีๆ นี่เอง ขนาดไฟที่ว่าร้อนๆ ยังเทียบไม่ติดเมื่อมาเจอคนอย่างล่าม...
- Writer
