ปริญญ์ทำท่าพอใจแล้วตอบกลับมาว่า “งั้นปินให้เอย้ายเข้ามาเลยนะ”
จินดาพรรณมองสามีเหมือนเขาไร้ซึ่งความสำคัญ แล้วมองเลยไปยังเอแคลร์ โดยไม่ตอบกลับว่าอะไร ก่อนจะหันกลับเข้าห้องไป หญิงสาวนั่งคิดอยู่ครู่เดียว ค่อยตัดสินใจเรียกรถโดยสารตรงแถวนั้น ผ่านแอปพลิเคชัน ให้มารับและไปส่งยังจุดหมาย
จินดาพรรณนั่งเงียบตรงตอนหลังของรถตลอดการเดินทาง กว่าที่คนรับจ้างที่เรียกให้มารับ และพาไปส่งจนถึงจุดหมาย รถจอดรออยู่อย่างนั้นหลายนาที แต่จินดาพรรณกลับไม่ยอมขยับตัวลง
หญิงสาวตั้งสติได้ใหม่ โน้มตัวบอกให้คนขับ พารถขับเลยออกไปอีกหน่อย แล้วหยิบโทรศัพท์โทร. หากอบกุล พอปลายสายกดรับ ค่อยเรียกเพื่อนด้วยเสียงคล้ายกับจะหมดแรง
“กุล”
“ไง” กอบกุลรับสายด้วยเสียงเนือย ๆ ก่อนหน้านี้ที่ปริญญ์เข้ามาพาเพื่อนไปต่อหน้าต่อตา ตนเพียรติดต่อหาเพื่อนตลอด พอรู้ว่าเพื่อนอยู่กับสามี และได้รับการปรับความเข้าใจกันแล้ว จึงไม่ได้โทร. ไปรบกวน
