คุณป๋า-5
1050 Words
หลายชั่วโมงผ่านไป
แกร็ก (เสียงประตูเปิดเข้ามา)
ฉันรีบลุกขึ้นจากโซฟา
ฉัน” คุณป๋า..อะ..อ่าว”
ตอนแรกฉันคิดว่าคุณป๋ากลับมาแล้วพอหันหน้าไปดู ไม่ใช่คุณป๋า แต่เป็นเลขาของคุณป๋า ถ้าจำไม่ผิดเธอน่าจะชื่อ เอลล่า
เอลล่า” กันละ อยู่ไหน?” นี่เลยขาเขาเรียกหัวหน้ากันแบบนี้หรอ ไม่ไหวเลยจริงๆ คุณป๋ารับคนแบบนี้มาทำงานได้ไงนะ
ฉัน” คุณป๋าออกไปดูงานค่ะ”
เอลล่า” แล้วไปดูงานที่ไหน..”
ฉัน” คุณเป็นถึงเลขายังไม่รู้เลย...แล้วหนูจะรู้ได้ยังไงละคะ”
เอลล่า” นี่หล่อนว่าฉันงั้นหรอ ที่ถามก็เพราะว่าเห็นเป็นลูกของกัน แต่เอะลืมไปหล่อนมันก็แค่เด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง คงไม่รู้อะไรหรอก หึ”
ฉัน” ถ้าจะมาหาเรื่องก็เชิญออกไปเถอะค่ะ”
เอลล่า” นี่กล้าไล่ฉันงั้นหรอ...รู้ไหมฉันกับกันเป็นอะไรกัน อีกไม่นานฉันก็คงได้เป็นแม่เลี้ยงหล่อน หล่อนควรจะให้เกียรติฉันมากกว่านะคะ”
“...ทำไมเธอมันสูงส่งมากรึไรหลานฉันเป็นถึงลูกสาวเจ้าของ บริษัท ถึงไล่เลขาแบบเธอไม่ได้”
ฉันหันไปทางต้นเสียง
ฉัน” อาพลอย!!” อาพลอยเดินมาหยุดตรงหน้าเลขาที่ชื่อเอลล่า
เอลล่า” คะ..คุณโซพลอย..คือ ดิฉัน...!!”
อาโซพลอย” เธอคิดหรอว่าพี่ชายฉันจะเอาผู้หญิงแบบเธอจริงๆ ไม่รู้หรอว่าตัวเองต่ำแค่ไหน...หวังรวยทางรัดละสิ”
เอลล่า” ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ”
อาโซพลอย” อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ทันเธอนะ...และอย่าคิดว่าเธอเป็นเลขาของพี่ชายฉันแล้วฉันจะไล่เธอออกไม่ได้”
เอลล่า” ค..ค่ะๆ"
เลขาที่ชื่อเอลล่าเธอก้มหน้าก้มตาไม่เงยหน้ามามองอาพลอยเลย
อาพลอย” ออกไป แล้วอย่าให้ฉันเห็นเธอหยาบคายใส่หลานฉันอีกนะ ไม่งั้นฉันไม่เอาเธอไว้แน่ ไป!!”
เลขาคนนั้นรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
เอาจริงๆ ฉันไม่เคยเห็นอาโซพลอยเดือดขนาดนี้มาก่อนเลย คำพูดอาพลอยทำฉันอึ่งไปเลย
อาพลอยเดินไปนั่งที่โซฟา ท่าทางจะยังโมโหอยู่ อาพลอยนี่คงจะได้คุนปู่มาเต็มๆ เลย โหดจริงๆ
ฉัน” อาพลอยอย่าเครียดสิคะ ยิ้มหน่อย”
อาโซพลอย” ทีหลังก็รู้จักโต้ตอบเค้าบ้างไม่ใช่ยืนนิ่งให้เขาว่า”
ฉันเดินไปนั่งข้างๆ อาพลอยแล้วก็เอามืกอดแขนอาพลอย ทำท่าอ้อนๆ
ฉัน” ใครอยากพูดอะไรก็ช่างเขาเถอะค่ะ"
อาโซพลอยถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ
อาโซพลอย” จริงๆ เลย เมื่อไหร่จะโตนะเราเนี้ย อายุยี่สิบสามหรือสามขวบกันแน่เนี้ย”
ฉัน” เด็กหญิงเพียงดาว อายุสามขวบ ค่า ^_^"
อาโซพลอยระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วก็ลูบหัวฉันเบาๆ ด้วยความเอ็นดูความไร้เดียงสาของฉัน
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่
วันนี้คุณป๋ากับอาโซพลอยเลิกงานเร็ว เลยได้กลับบ้านช่วงบ่าย แต่คุณป๋าให้ฉันกลับมากับอาโซพลอยก่อน ส่วนคุณป๋าจะกลับทีหลัง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณป๋าไปไหน
พายุ” พี่เพียงดาว ไปสนามยิงปืนกับพวกผมไหม”
ฉันนึกขึ้นได้ คำพูดที่คุณป๋าบอกว่าห้ามยุ่งกับวายุและพายุ แต่ตอนนี้คุณป๋าไม่อยู่นี่น่า...ไปก็คงไม่เป็นไรมั่ง กว่าคุณป๋าจะกลับมาคงดึกๆ
ฉัน” อื้อ ไปสิ”
ฉันวายุแล้วก็พายุ เดินไปสนามยิงปืน โดยมีพี่ที เดินตามหลัง
ฉัน” พี่ทีไม่ต้องตามหนูไปก็ได้คะ ไปพักเถอะ”
พี่ที” แต่นายสั่งไว้ว่า..”
ฉัน” ไม่เป็นไรคะ ไปพักเถอะ”
พี่ทีก้มหัวให้ฉันแล้วก็เดินไป
วายุ” ลุงกันนี้คงจะเป็นห่วงพี่มากเลยนะ ถึงขนาดสั่งลูกน้องให้ตามพี่ทุกฝีก้าวเลย”
ฉัน” งั้นมั้ง” ฉันยิ้มแห้งๆ ให้วายุ
ณ สนามยิงปืน
ฉันวายุแล้วก็พายุ ยืนเรียงกัน แล้วก็ยกปืนขึ้น เตรียมยิงไปยังเป้
วายุ” ผมไม่ออมมือให้ผู้หญิงนะบอกไว้เลย”
พายุ” ผมก็เหมือนกัน”
ฉัน” พี่ก็ไม่ออมมือให้เหมือนกัน”
วายุ-พายุ “วู้ววว ~”
ปัง ~ ปัง~ ปัง~ (เสียงปืนดังสนั่น)
จากนั้นเราสามคนก็เอาเป้ามาเทียบกันดู ของฉันโดนตรงกลางที่เดียวเลยสามนัด
วายุ” อะไรวะ พี่โกงปะเนี้ย”
พายุ” ฝีมือไม่ตกจริงๆ สมแล้วที่เป็นเด็กปั่นลุงกัน” พายุพูดแซวฉัน
ฉันกับสองพี่น้องตัวแสบ ยิงปืนกันต่ออีกสักพัก แต่สองพี่น้องก็สู้ฉันไม่ได้เลยสักครั้ง
วายุ” ไม่เล่นละ..พี่เก่งเกินวะ กลับเถอะ!!”
ฉัน “งั้นกลับก็กลับ”
ฉันหันหลังเตีรมจะเดินกลับ แต่ขาเจ้ากรรมดันไปสะดุด อะไรก็ไม่รู้
ฉัน” โอ้ย!!”
วายุ-พายุ” พี่ดาว!!"
พายุ” เป็นไรไหม..!!”
วายุ” มาผมช่วยพยุงลุกขึ้น”
วายุ ค่อยๆ ประคองฉันลุกขึ้น
ฉัน” โอ้ย...พี่เจ็บข้อเท้า”
พายุจับตรงตรงเท้าฉันดู คือปวดมาก น้ำตาคลอเลยตอนนี้
พายุ” สงสัยข้อเท้าจะแพง”
วายุ” งั้นเอางี้..เดี๋ยวผมอุ้มพี่ไปละกัน”
พูดจบวายุก็ช้อนตัวฉันขึ้นอุ้มฉันในท่าเจ้าสาว ฉันไม่ได้ขัดอะไร เพราะถ้าไห้เดินเองฉันคงทำไม่ได้
พอมาถึงในบ้าน
พายุ” เดี๋ยวผมโทรตามหมอมาให้นะ!!”
วายุพาฉันขึ้นมาบนห้องของฉัน แล้วค่อยๆ วางฉันลงที่เตียง
(คิดภาพตามนะ คือตอนวางตัวลง มันจะเหมือน กำลังค่อมกันอยู่ แล้วมือฉันคือเอาคล้องคอวายุด้วย)
“....มึงสองคนทำอะไรกัน” เสียงดัง
ฉันกับวายุรีบหันไปดู
ฉัน” คุณป๋า!!”
คุณป๋ายืนดูฉันกับวายุแววดูจะตาโกรธมาก แถมมือคุณป๋ายังกำหมัดแน่นเลยตอนนี้
- Writer
