คุณป๋า - 8
1090 Words
หลาย ชั่วโมง ผ่านไปผู้หญิงคนนั้นก็เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านโดยมีพี่ทีเดินไปส่งที่รถ จากนั้นไม่นานพี่ทีก็เดินเข้าบ้านมา
ฉันพอจะเดาได้แล้วแหละว่าเธอคงมาหาคุณป๋า
ฉัน “พี่ทีคะ”
พี่ที “ว่าไงครับคุณหนู”
ฉัน “ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่กันสองต่อสองนี่เขาทำอะไรกันหรอคะ?” ที่ฉันถามแบบนี้เพราะฉันสงสัยจริงๆ
พี่ที “เอ่อ คุณหนูไม่รู้จริงๆ หรอครับ” พี่ทีดูอายๆ ยังไงไม่รู้ที่ฉันถามคำถามนี้
ฉัน “ตอบมาสิคะ?” ฉันมองหน้าพี่ทีเพื่อเค้นเอาคำตอบ
พี่ที “ทำ อย่างว่า อะครับ” พี่ทียกมือขึ้นมาเกาหัวแก้เขิน
ฉัน “อย่างว่า คืออะไรคะ หนูไม่เห็นเข้าใจเลย?” ฉันทำหน้าสงสัย
พี่ที “แบบนี้ เอาไว้คุณหนูมีแฟนคุณหนูก็จะเข้าใจเองครับ” พี่ทีเอานิ้วชี้สองข้างขึ้นมาจิ้มๆ กันให้ฉันดู
ฉัน “เอานิ้วจิ้มกันเล่นหรอคะ หนูเข้าใจถูกใช่ไหมคะ แล้วทำไมถึงต้องมีแฟนแล้วถึงจะเข้าใจละคะ?” ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ นะเนี้ย
พี่ที “เอาไว้คุณหนูถามคุณผู้ชายดีกว่านะครับ” พูดจบพี่ทีก็เดินไปเลย แถมยังเดินเร็วมาก เหมือนกลัวว่าฉันจะเรียกเขาอีกอย่างนั้นแหละ
ตกเย็น บนโต๊ะอาหาร...
มีฉันกับคุณป๋านั่งทานอาหารอยู่สองคน แล้วก็มีพี่ทียืนอยู่
ฉันใช้เวลารวบรวมความกล้านานมากที่จะถามคุณป๋าเรื่องที่ฉันสงสัย...
ฉัน “คุณป๋า”
คุณป๋าเงยหน้ามามองฉันแล้วก็เลิกคิ้วประมาณถามว่ามีอะไร
ฉัน “คือหนูอยากรู้ว่าผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองเขาทำอะไรกันหรอคะ?”
คุณป๋า “แค่ก แค่กๆ” คุณป๋าสำลักข้าว ก่อนจะมองหน้าฉัน
ฉันเห็นพี่ทีแอบยิ้มๆ ด้วย
คุณป๋า “จะอยากรู้ไปทำไม มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาถาม”
ฉัน “อ้อ เอาไว้หนูมีแฟนเมื่อไหร่หนูก็จะรู้เองใช่ไหมคะ”
คุณป๋า “เพียงดาว” คุณป๋าจ้องหน้าฉันตาเขม่ง
ฉัน “ก็พี่ทีบอกว่าถ้าหนูมีแฟนหนูก็จะรู้เองนี่น่า”
คุณป๋าหันขวับไปทางพี่ทีทันที
คุณป๋า “ไอ้ทีมึง” พี่ทีมองมาทางป๋าแล้วก็ยิ้มๆ
ฉัน “แต่ตอนนี้คุณป๋าห้ามไม่ให้หนูมีแฟน เอาไว้หนูเรียนจบหนูก็มีแฟนได้แล้วใช่ไหมคะ”
คุณป๋า “ไม่ได้” คุณป๋ารีบพูดขัดขึ้น
คุณป๋า “พอเลิกพูดเรื่องไร้สาระ รีบกินข้าวแล้วไปนอน”
วันนี้ฉันเข้าบริษัทไปกับคุณป๋า วันนี้คุณป๋าให้ฉันเช็กเอกสารที่เกี่ยวกับยอดขายของบริษัทให้
เวลาผ่านไปจนถึงตอนเย็น ระหว่างทางกลับบ้าน
ภายในรถ...
คุณป๋า “หิวไหม” คุณป๋าหันหน้ามาถามฉัน
ฉัน “หิวค่ะ หิวมาก” วันนี้ทั้งวันฉันกับคุณป๋าไม่ได้ทานข้าวเลย เพราะวันนี้งานที่บริษัทมีเยอะมาก
คุณป๋าเงียบไม่ตอบอะไร แล้วคุณป๋าก็แวะที่ร้านอาหาร
ภายในร้านอาหาร...
พนักงานงานผู้หญิงเดินมารับออร์เดอร์ ฉันกับคุณป๋าก็สั่งๆ
ฉัน “เอาบิงซูด้วยนะคะ สองที่” ฉันสั่งของหวานปิดท้าย
คุณป๋า “สั่งมาแล้วจะกินหมดหรอตั้งสองอัน?”
ฉัน “หมดสิคะ”
ฉัน “เอาแค่นี้แหละค่ะ คุณพนักงานคะ”
ฉันมองพนักงานงาน เขาไม่มองไม่สนใจที่ฉันสั่งไปเมื่อกี้เลย เขาเอาแต่มองหน้าคุณป๋า มันก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะมองคุณป๋า เพราะคุณป๋าดูมีเสน่ห์ดึงดูดชวนให้มองมาก ขนาดอายุเยอะแล้วนะ ยังดูดีขนาดนี้เลย แต่ถ้ามาจ้องแบบไม่ละสายตาแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ รู้สึกหวงคุณป๋ายังไงไม่รู้
ฉัน “จะมองอีกนานไหมคะ?” ฉันทำหน้าไม่พอใจ
พนักงานงานสะดุ้ง แล้วรีบเดินไปเลย พอเดินไปก็ยังมีแอบชี้ให้เพื่อนมองคุณป๋าอีก
คุณป๋า “เขาแค่มอง หนูจะอารมณ์เสียทำไม?”
ฉัน “หนูไม่ชอบนี่คะ”
ฉันสังเกตเห็นคุณป๋ายิ้มที่มุมปาก แล้วก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์
คุณป๋า “เดือนหน้าป๋าต้องไปต่างประเทศนะ คงจะไปสักสองเดือน” จู่ๆ คุณป๋าก็พูดขึ้น
ฉัน “หนูไปด้วยได้ไหมคะ?”
คุณป๋าเงยหน้ามามองฉัน
คุณป๋า “เดือนหน้ามหาลัยเปิดเทอมไม่ใช่หรอ จะไปได้ยังไง”
ฉัน “อื้อ จริงสิ เอ๊ะ คุณป๋ารู้ได้ยังไงว่ามหาลัยหนูเปิดเดือนหน้า”
คุณป๋า “ป๋ารู้เรื่องหนูทุกอย่าง”
อาหารมาเสิร์ฟพอดี
จากนั้นฉันกับคุณป๋าก็ทานข้าวกัน หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็กินบิงชูต่อ ส่วนคุณป๋านั่งเล่นมือถือรอ ถ้วยแรกหมด ต่อถ้วยที่สองรู้สึกอิ่มๆ ยังไงไม่รู้
ฉัน “คุณป๋า” ฉันทำตาปริบๆ ใส่คุณป๋า
คุณป๋า “มีอะไร อย่าบอกนะว่ากินไม่หมด”
ฉันพยักหน้ารัวๆ
ฉัน “คุณป๋าช่วยหนูกินหน่อย นะคะๆ” ฉันทำหน้าอ้อนๆ คุณป๋า
คุณป๋า “กินไม่หมดก็ไม่ต้องโอน ไปกลับบ้าน” คุณป๋าไม่ยอมช่วยฉันกิน
ฉัน “แต่หนูเสียดายนี่น่า คุณป๋าช่วยหนูกินไม่ได้หรอ มันอร่อยนะ”
คุณป๋า “แล้วสั่งมาทำไมตั้งสองอัน ไม่ต้องเสียดายหรอกไปกลับบ้าน”
คุณป๋าทำท่าจะลุกขึ้น
ฉัน “ก็หนูเสียดายนิ หนูกินเองก็ได้” ฉันทำหน้างอๆ แล้วก็ตักบิงซูเข้าปาก แต่คือมันอิ่มจนมันจะพุ่งออกมาแล้วอะไรตอนนี้
คุณป๋าถอนหายใจออกมา แล้วก็นั่งลง แล้วคุณป๋าก็หยิบถ้วยบิงซูไปแล้วคุณป๋าก็ตักกิน .
คุณป๋า “ทีหลังอย่าสั่งเยอะ”
ฉัน “ค่ะ รู้แล้ว”
ฉันมองคุณป๋ากินแล้วก็ยิ้มๆ ผู้ชายคูลๆ แบบคุณป๋าเนี่ย ดูไม่เหมาะกับของแบบนี้เลยจริงๆ อยากจะขำนะแต่กลัวจะโดนดุ ไม่คิดว่าคุณป๋าจะช่วยฉันกินเลยจริงๆ
คุณป๋า “ยิ้มทำไม”
ฉัน “เปล่าค่ะ”
- Writer
