บทที่ 14
ผมยังเป็นลูกพ่ออยู่ไหม
“คุณลุงคะ / พี่ดิน”
เพียงดาวและแม่เลี้ยงอรอินทร์ถลาไปหาพ่อเลี้ยงพสุธาพร้อมๆ กันด้วยความตกใจ ก่อนที่เพียงดาวจะวิ่งเข้าไปในบ้านและกลับออกมาพร้อมกับขวดยาและขวดน้ำ อรอินทร์รีบหยิบขวดยามาเปิดและส่งยาให้พ่อเลี้ยง ก่อนจะตามด้วยน้ำ เพียงดาวหยิบพัดที่อยู่ใกล้ๆ มาพัดให้ทันที
เมฆามองภาพนั้นอย่างตกตะลึงอีกครั้ง นี่เขาพลาดอะไรไปหรือเปล่า พ่อเขาป่วยเป็นอะไร ทำไมไม่เคยมีใครเคยบอกเขาเลย
จนเมื่อเวลาผ่านไปสักพักอาการของพ่อเลี้ยงพสุธาก็ดีขึ้น
“ลุงดินไปหาหมอสักหน่อยดีไหมคะ” เพียงดาวที่นั่งนวดฝ่าเท้าให้พ่อเลี้ยงอยู่ถามขึ้น
“นั่นสิคะพี่ดิน ไปหาหมอสักหน่อยเถอะนะ อรขอร้อง” อรอินทร์พยักหน้าเห็นด้วยในตอนที่นวดฝ่ามือให้สามี
“ไม่เป็นไรๆ เมื่อกี้พี่โมโหมากไปหน่อย กินยาแล้วปรับอารมณ์ลงเดี๋ยวก็หาย ขอบใจหนูดาวนะที่ช่วยลุงเมื่อกี้” พ่อเลี้ยงโบกมือไปมา
“ค่ะ คุณลุง”
“มีใครจะบอกอ
