"มู่หลาน ข้า..."
"วันนี้พอแค่นี้เถอะเพคะ หม่อมฉันเหนื่อย อากาศก็ค่อนข้างอบอ้าว จึงสวมเสื้อผ้าบางๆให้เย็นสบายเอาไว้เพคะ"
"เอ่อ.."
"อะไรหรือเพคะ วันนี้ท่านพี่ออ๋องรับชายารองมาใหม่ เหตุใดจึงไม่ไปนอนค้างกับนางเล่าเพคะ"
"เจ้าโกธรข้า"
"เพคะ ในเมื่อรู้ว่าหม่อมฉันโกธรก็จงไสหัวไปให้ไกลจากสายตาหม่อมฉันเถิดเพคะ"
"โธ่ มู่หลาน"
มู่หรงเสี่ยวหมิงดึงร่่งบางระหงของฉินมู่หลานมากอดเอาไว้ ก่อนจะซบใบหน้าใหญ่ลงไปแนบที่เนินอกอวบอิ่มของนาง
"ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่ควรรับนางเอาไว้"
"เพิ่งคิดได้หรือเพคะ"
"ภรรยาที่รักของข้า"
"ท่านพี่อ๋องนอนที่พื้นนะเพคะคืนนี้ หากดันทุรังจะแอบคิดปีนเตียงขึ้นมา อย่าหาว่าหม่อมฉันไม่เตือน"
ฉินมู่หลานไม่สนใจเขาอีก นางทิ้งตัวลงนอนหลับตาลงบนเตียง ทิ้งให้มู่หรงเสี่ยวหมิงนั่งหน้างอง้ำอยู่ที่พื้น
เช้าวันรุ่งขึ้น มู่หรงเสี่ยวหมิงไปวังหลวงแต่เช้าแล้ว ฉินมู่หลานที่งัวเงียตื่นขึ้นมา นางจั
