ข้ามมิติมามี...รัก

ตอนที่ 11 รถม้าหรรษา NC 20+++

ถ้าหากฮานึลอยู่ในยุคปัจจุบันกับจียองนะ เธอจะพาหญิงสาวช่างคิดช่างประติประต่อเรื่องคนนี้เข้าวงการด้วย แต่ก็เอาเถอะไปดูสักหน่อยแล้วกัน

"เออๆ ไปแล้วๆ ไปก็ได้ช่วยพยุงฉันที"

จียองที่ปวดเมื่อยร่างกายไปหมด เมื่อคืนเธอเจอศึกหนักทั้งคืนตอนนี้แค่ขยับตัวยังเจ็บแปลบแสบที่กายสาวอยู่เลย

"เดี๋ยวไปแช่ยาสมุนไพรที่ท่านแม่หมอชาทำให้คุณหนูก็ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ"

แม้จะแปลกใจว่ายาอะไรที่ทำให้หายขาดขนาดนั้นเลยรึไง ถ้ามันมีจริงคงเป็นยาวิเศษแต่จียองก็ไม่มีแรงพอจะถามออกไป

และก็เป็นจริงอย่างที่ฮานึลบอกจริงๆ ร่างกายเธอดีขึ้นจริง สดชื่นขึ้นมาก แถมตรงกายสาวไม่เจ็บแสบแล้วด้วย เป็นไปได้ยังไง

"แม่หมอชาคนนี้คือใครเหรอฮานึลยาเขาดีจริงๆ "

"ท่านแม่หมอไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกเจ้าค่ะ ท่านไปจากนี่สักพักแล้ว แต่คุณหนูไม่ต้องกังวลเรื่องยาจะหมดนะเจ้าคะแม่หมอชาส่งยามาให้คุณหนูทุกเดือนตอนนี้มีจนล้นแล้วเจ้าคะ "

"แล้วทำไมถึงไปล่ะ อยู่ทำยาที่นี่ให้ฉันก็ได้นิ" จียองถามด้วยความสงสัย

"คุณหนูคงลืมไปแล้ว ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ แม่หมอชาเป็นหมอที่เรียนวิชาฝั่งมืดถ้าอยู่เมืองนี้คงจะโดนทางการจับอีก คราวนี้ถึงท่านร้องขอก็คงไม่ได้แล้ว" ฮานึลอธิบาย

"ร้องขออย่างนั้นเหรอ.." หญิงสาวถามด้วยความงงงวยไปหมดแล้ว

"เจ้าค่ะ ท่านเคยร้องขอชีวิตให้กับแม่หมอชา นางเลยให้สมุนไพรที่ฟื้นฟูร่างกายนี้ให้ท่านและมีแต่ท่านเท่านั้นที่ใช้ได้ ก่อนจากไปนางยังพูดกับข้าแปลกๆ "

"อะไรเหรอ"

"นางบอกว่าอีกไม่นานคุณหนูจะเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนล่ะคน นางบอกให้ข้าไม่ต้องกังวลหากท่านไม่รู้อะไรหรืออยากรู้อะไรก็ให้เล่าให้ฟังใหม่ทั้งหมดแม้เรื่องจะเพิ่งเกิดขึ้นก็ตาม และก็เป็นดังเช่นคำนาง ช่วงนี้ท่านลืมไปหลายเรื่องจริงเจ้าค่ะ"

เป็นแบบนี้นี่เองฮานึลเธอถึงไม่เคยถามว่าจียองทำไมจำอะไรไม่ได้ อาจมีถามแค่ตอนแรกแต่ตอนนี้ไม่แล้ว เดาว่าแม่หมอชาคนนี้ต้องรู้ว่าเธอจะมาแน่ๆ เธอชักอยากจะเจอแม่หมอคนนี้แล้วสิ

"รีบแต่งตัวเถอะเจ้าค่ะ"

แต่งตัวเสร็จออกมาจากห้องก็ใช้เวลานานมาก ที่สำคัญต้องนั่งรถม้าไปที่จวนของท่านเจ้าเมืองซึ่งก็คือพ่อของนาบีเจ้าของร่างนี้อีกที

แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ดูอะไรระหว่างทางไปด้วยสงสัยสามีสองคนนั้นของเธอคงไปแล้วมั้ง

"เจ้าไปพร้อมข้า ยองวอนไปรอที่นั่นแล้ว" เสียงทุ้มต่ำเย็นชาดังอยู่ข้างหลัง จียองไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใคร

"ไม่ได้ยิน?"

เพราะเธอมัวแต่คิดอะไรเลยยังไม่ทันได้หันไปหาเจ้าก้อนน้ำแข็งนี่ก็พูดต่อว่าเธอทันที

"ได้ยินแล้วเจ้าค่าาา ไปสิคะรออะไร"

จียองประชดกลับคืนโดยการผายมือแล้วย่อถอนสายบัวอย่างเรียบร้อยให้

แต่ชายหนุ่มที่จริงจังทุกเรื่องก็มองว่านางคงเริ่มสติไม่ดีแล้วทำอะไรเลอะเทอะไร้สาระ

ขึ้นมาบนรถม้าได้สักพักจียองก็เกินความสงสัยว่ารถม้าคันนี้มันนั่งสองคนก็ไม่ลำบากมากนักหรอกถ้าแบ่งกันนั่งดีๆ แต่ไฉนเลยเธอถึงต้องเป็นคนมานั่งที่พื้นนี่ด้วย!

"ทำหน้าตาไม่พอใจข้างั้นเหรอ"

เอาอีกแล้วพ่อคนปากร้ายนี้จะหาคำไหนมาด่าเธออีกนะ ขยันพูดเสียด้วยถึงจะหน้าตาเหมือนพี่แทนแต่นิสัยเหมือนอยู่คนละโลก เออใช่อยู่คนล่ะโลกกันจริงนั่นแหละแต่ไม่ควรจะแตกต่างกันขนาดนี้ไหม

"ข้าไม่ชอบคนนินทาลับหลัง มีอะไรก็พูดออกมา!" นั่นไงเอะอะตะคอกใส่อีกแล้ว

"ฉันปวดขาเรามาสลับกันนั่งไหม แหะๆ"

จียองยิ้มสู้ใบหน้าทะมึนเหมือนโกรธใครมาหลายแสนล้านภพหลายแสนล้านชาติอย่างนั้น

"ไม่! งั้นมานี่"

ตะคอกเสียงดังเสร็จพ่อก้อนน้ำแข็งขั้วโลกเหนือก็ดึงเธอมานั่งบนตักแข็งแกร่งทันที

แบบนี้ยิ่งทำให้เธอเกร็งหนักเข้าไปอีกไม่น่าพูดเลยยัยจียองปากนะปาก เธอได้แต่คิดในใจนั่งเกร็งอยู่กับตักเขาขยับหาที่ก็แล้ว เคลื่อนก้นไปทางนั้นก็แล้วมันก็ยังนั่งไม่สบายทำไงดี

"ถ้าเจ้ายังขยับตัว ขยับก้นของเจ้าไม่เลิกข้าจะให้เจ้านั่งอย่างอีกแทน"

"จริงเหรอคะ"

จียองถามด้วยความดีใจนั่งตรงอื่นยังดีกว่านั่งตรงนี้ไม่สบายแถมต้องเกร็งตัวอีกมันเมื่อย

"ใช่! "

จียองไม่ทันสังเกตเลยว่าสีหน้าของวุนซาตอนนี้แดงก่ำด้วยอารมณ์พิศวาสเข้าครอบงำจิตใจ นางเล่นขยับก้นยั่วยวนข้าขนาดนี้เป็นใครจะทนไหว

วุนซาผลักตัวจียองให้คว่ำตัวไปข้างหน้า หญิงสาวร้องด้วยความตกใจดีที่เอาสองแขนค้ำยันเอาไว้ได้ทันไม่งั้นหน้าเธอเสียโฉมแน่

"นี่! ทำบ้าอะไรเนี่ย" จียองหันกลับไปแว้ดใส่เขาทันที

แต่ก็ต้องตกใจเพราะเขาแหวกและถอดกางเกงที่ใส่อยู่ลงมาเล็กน้อยแต่มันทำให้เห็นท่อนเอ็นดำใหญ่ปลายหัวบานดำใหญ่มาก

มันดำตัดกับผิวที่ขาวของเขาแต่ที่ทำเธอกลืนน้ำลายเสียงดังคือลำเอ็นของเขามีลักษณะปลายงอขึ้นเอียงไปด้านข้าง โห!สุดยอด

มัวแต่มองดูลำเอ็นแข็ง ใหญ่ ดำของเขาผงกหัวทักทายเธออยู่ก็รู้สึกเย็นวาบที่ก้นหันไปดูอีกทีคือเขาแหวกกระโปรงยาวที่เธอใส่อยู่ออกแล้ว

"เร็ว! เรามีเวลาน้อย"

"ดะ เดี๋ยวนะ"

ส่วบ!

"อ๊าาาา"

ไม่ทันแล้วเธอห้ามเขาไม่ทันแล้ว คนที่ใจร้อนผิดกับนิสัยเย็นชาที่จับสะโพกเธอลง เสียบเข้ากับลำเอ็นแข็งร้อนของเขาอย่างไวทั้งที่เธอยังไม่พร้อมดีเลย

ความรู้สึกเธอคือเจ็บ แสบ และจุกมากๆกว่าคนอื่นด้วยลักษณะของลำเอ็นที่ไม่เหมือนใครของเขา

"โอ้ววว แน่น!"

สิ้นคำพ่อคนเอาแต่ใจก็ยกตัวเธอขึ้นสุดแล้วลงจนสุดลำ ปลายลำเอ็นที่มันปลายงอเอียงไปด้านข้างขูดกับมดลูกของเธอไปมายิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้เธอเป็นอย่างมาก

ไม่นานกายสาวก็ผลิตน้ำหวานออกมาหล่อลื่นลำเอ็นให้ลู่เข้าออกได้ถนัด ยิ่งได้ยินเสียงผู้คนจอแจกันอยู่ข้างนอกยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านและแรงตอดรัดให้กับเขาเป็นอย่างมาก

ประสบการณ์ใหม่นี้จียองคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะทำเธออะดรีนาลีนในร่างกายหลั่งไหลออกมาขนาดนี้ ไม่รวมกับที่กลัวฮานึลและคนติดตามของวุนซาที่นั่งอยู่หน้ารถม้าได้ยินเสียงเขาครางทุ้มต่ำอีก

ม้าวิ่งช้าเขาก็กระแทกเข้าออกช้า ม้าวิ่งเร็วเขาก็เร่งกระแทกเข้าใส่จนเธอจุก ตอนนี้เธอใจหนึ่งใจสองไม่อยากให้ไปถึงจวนท่านเจ้าเมืองเร็วเลย

แต่อีกมุมเธอก็กลัวตัวเองจะเดินไม่ไหว มือสากดึงจียองกลับขึ้นมาให้ตัวตรงมือหนาสอดเข้าไปใสชุดบีบขยำสองเต้าเต่งตึงอย่างแรง ร่างกายของเธอเด้งขึ้นลงเองโดยไม่มีเขาค่อยนำทางให้

"อ๊าา ไอ้นั่น...สุดยอด!"