ข้ามมิติมามี...รัก

ตอนที่ 10 ลบคำปรามาส NC 25+++

นาบีนอนแช่น้ำอยู่อย่างผ่อนคลายโดยมีสามีของเธอที่อุทิศตัวให้เธอพิงกายเอาไว้ แล้วยังช่วยบีบนวดให้เธออย่างสบายอีก

"อื้อดีจัง"

"เห็นเจ้าชอบแบบนี้ข้าก็ดีใจ "

ยองวอนที่นอนอยู่ด้านหลังให้จียองพิงกายอยู่พูดกระซิบชิดหูขาวนวลจนเธอขนลุก

"ท่านเอาใจผู้หญิงเก่งแบบนี้ทุกคนไหม"

จียองรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่แท่งใหญ่ที่ดันหลังเธออยู่มันกำลังจะตื่นขึ้นอีกครั้ง

"ข้าไม่เคยต้องลดศักดิ์ศรีไปปรนนิบัติใคร แต่เจ้าเป็นข้ายกเว้นเพราะเจ้าเป็นเมียข้า"

แหมหมอนี่เข้าใจพูดเข้าใจหยอดคำหวานใส่เธอด้วยมิน่านาบีถึงหลงใหล จียองคิด

"เอ่อท่านพอจะรู้ไหมว่างานแต่งข้ากับวุนซาเกินอะไรขึ้น " นาบีนึกถึงเรื่องที่เธอจะถามเขาขึ้นมาได้

"ไม่มีอะไรนะ ก็ปกติดีเจ้าสงสัยอะไร" ยองวอนถามด้วยความสงสัย

"เปล่าหรอกไม่มีอะไร"

เป็นไปได้ยังไงก็ในตอนนั้นที่วิญญาณของเธอจะมาที่นี่ ผู้ชายคนนั้นเป็นวุนซาชัดๆ หรือเธอมองผิดไป

"ทำไมอยู่กับข้าต้องถามเรื่องงานแต่งของเจ้ากับชายผู้นั้นด้วย"

นั่นไงเอาแล้วพ่อหนุ่มกล้ามโตแต่หัวใจปลาซิวเริ่มน้อยใจแล้วแถมมือที่บีบนวดตัวเธอก็กลายเป็นขยำลงมาที่อกอวบใหญ่แรงๆ อยู่หลายที

"อ๊ะ! ไม่นะฉันยัง อ๊าา"

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรพ่อคนเอาแต่ใจก็ยกตัวเธอขึ้นเล็กน้อยแล้วจับกระแทกลงใส่ในลำเอ็นที่แข็งจัดแล้วอย่างไว

"ต่อไปเวลาอยู่กับข้าแล้วพูดถึงชายอื่น ข้าจะลงโทษเจ้าแบบนี้ และแบบนี้ทุกครั้ง"

ฮึก!

ไอ้แบบนี้ที่เขาว่าคือการกระแทกเข้าใส่กายสาวแรงๆ จนน้ำในถังกระฉอกออกข้างนอกตามแรกกระแทก

"อื้ออย่าเขี่ยตรงนั้น อร๊ายยย"

เขาให้มีอีกข้าบีบบี้หัวนมของเธอส่วนอีกข้างก็ล้วงลงไปเขี่ยเม็ดเสียวของเธอพร้อมกับกระแทกเข้าออกถี่ขึ้น

แฉะ แฉะ แจ๊ะ!

เสียงน้ำกระเด็นกระทบขอบถังแล้วกระฉอกลงพื้นดังถี่ขึ้น จียองถึงกับแหงนหน้าพิงบ่าเขาร้องครางเสียงดังอย่างไม่อายใครจะได้ยิน

ยองวอนเอี้ยวตัวหันใบหน้าของเธอมาหาเขาเพื่อมอบจูบอันแสนร้อนแรงให้จนเธอครางอืออาด้วยความเสียวซ่าน

เรียวลิ้นทั้งสองเกี่ยวพันดูดดึงกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร มือสากสองข้างก็ทำหน้าที่สร้างความเสียวของมันอย่างดีเยี่ยมจนหญิงสาวปล่อยน้ำรักออกมาผสมกับน้ำในถังไม้มากมาย

"อื้มม สุดยอดไม่ว่าจะเข้าไปในกายเจ้ากี่ครั้งมันก็ยัดรัดตัวข้าแทบขาดใจ"

ยองวอนที่ปล่อยริมฝีปากให้เธอได้พักหายใจหายคอพูดแล้วครางด้วยความเสียว ลิ้นหนาก็เลียใบหูขาวนวลเนียนอย่างชอบใจ

"อ๊าา"

สะโพกหนาที่อยู่ใต้ในไม่ได้เป็นอุปสรรคในการซอยถี่รัวของมันเลย เขายังคงอัดสะโพกเข้าออกกายสาวรัวเร็ว

ลิ้นและปากดูดเลียลำคอระหง มืออีกข้างที่กอดรัดเธอจากด้านหลังก็บีบขยำบี้ปลายถัน ส่วนอีกข้างหนึ่งก็เขี่ยเม็ดเสียวอยู่ด้านล่าง

เจอแบบนี้ใครมันจะทนไหว ไม่มีใครสนใจน้ำที่กระฉอกออกเต็มพื้น ทั้งสองยังคงมัวเมาอยู่ในห้วงเสน่หาของกันและกัน

ยองวอนเปลี่ยนท่าโดยการใช้หญิงสาวพลิกตัวกลับหันหน้าเข้าหากันแล้วเสียบแทงลำเอ็นใหญ่เข้าไปใหม่

ทั้งสองสบตากันเป็นยองวอนที่ทนต่อสายตายั่วยวนนั้นไม่ได้โน้มตัวลงไปมอบจูบดูดดื่มให้หญิงสาว

มือหนายกสองขาของเธอขึ้นเกาะสะโพกแกร่งจากนั้นก็กระแทกถี่รัวจนกายสาวลู่ขึ้นลง

แขนเรียวสองข้างยกขึ้นโอบรอบลำคอหนาเธอยืดตัวเอง จียองรู้สึกดีทุกครั้งที่เข้ากระแทกเข้ามาในกายสาวของเธอ

คล้ายกับว่านี่มันคือร่างกายเนื้อของเธอจริงๆ ทำไงดีตอนนี่เธอไม่อยากคืนร่างกายนี้ให้กับนาบีตัวจริงแล้วสิ

"อ๊าาา เสียวไม่ไหวแล้ว"

ยองวอนแอ่นตัวเธอขึ้นให้อกสวยเต่งตึงอยู่ตรงหน้าเขาพอดีจากนั้นก็ก้มลงจูบฟัดมันอย่างมันเขี้ยว

"อื้มม ตัวเจ้าหวานไปหมดทุกส่วนจริง"

พ่อคนกล้ามโตตระกะตระกรามดูดดึงจนเนื้อเธอขึ้นติดปากออกไป เรียวเล็บจิกลงบ่าแกร่งเพื่อระบายความเสียวแต่จนอีกฝ่ายแสบไปหมดแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ

ไม่รู้ว่าเธอจะโดนเข้าอัดสะโพกเข้าใส่ใต้น้ำอีกนานแค่รู้แต่ว่าตอนนี้เธอครางจนแสบคอไปหมดแล้ว

"ข้าไม่ไหวแล้วไปพร้อมกันนะของเมียข้า"

สิ้นคำพูดยองวอนก็กระแทกหนักๆแรงๆ ลึกๆ อยู่หลายทีก่อนที่ทั้งสองจะกระตุกเกร็งตัวบีบรัดลำเอ็นใหญ่ของเขาที่ฉีดน้ำรักร้อนเข้าสู่มดลูกของเธอจนหมดทุกหยาดหยด

"อื้มเจ้ารู้สึกดีไหม"

ยองวอนกระซิบถามเสียงแหบพร่า ลำกายยังคงกระตุกอยู่ในตัวของเธออยู่

"แฮ่กๆ ดีสิดีมากด้วย"

จียองตอบทันควัน มันดีจนตัวเธอเบาคล้ายล่องลอยเลยตอนนี้ ก่อนที่ร่างสะโอดสะองจะค่อยๆ หลับลงอย่างหมดแรงซบอกแกร่งของคนที่กอดรัดเธออยู่

"หึๆ ทีนี้วุนซาจะมาพูดว่าข้าทำนางถึงใจไม่ได้อีกแล้ว เพราะนางสลบคาอกข้าเลยต่างหาก"

ยองวอนเอ่ยอย่างมีความสุขพร้อมกับอาบน้ำให้จียอง แล้วพอเธอกลับไปนอนที่เตียงยับยู่ยี่ก่อนหน้า

มือหนาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเขาและเธอพร้อมกับจ้องมองหญิงสาวอย่างพินิจ

อยู่ในวังเขาไม่เคยต้องลงศักดิ์ศรีเพื่อมาปรนนิบัติใครแต่กับนางเป็นข้อยกเว้นทั้งหมด ตอบไม่ได้ว่ารักนางไหมแต่ทั้งชีวิตต่อจากนี้คงมีแค่นางแล้วที่เขาจะอยู่ด้วยไปจนตายจากกัน

ยองวอนคิดพร้อมกับล้มตัวลงนอนดึงเอาหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียพระราชทานมากอดไว้แล้วหลับตามไป

"คุณหนูตื่นรึยังค่ะ คุณหนูนี่ก็สายมากแล้วนะเจ้าคะลงขึ้นมากินอะไรหน่อยนะเจ้าคะ"

ตอนแรงฮานึลก็ไม่อยากเข้ามาปลุกคุณหนูของเธอตามคำสั่งของท่านยองวอนก่อนจะออกไป แต่เธอก็อดเป็นห่วงผู้เป็นนายสาวไม่ได้จึงเข้ามาดูเพราะสายมากแล้ว

"อื้อขออีกสักหน่อยนะ"

ร่างสวยที่นอนอ่อนระทวยหมดแรงอยู่บนเตียงพูดด้วยเสียงอู้อี้พร้อมกับหันหน้าหนีคนที่มากวน

"ไม่ได้นะเจ้าคะ วันนี้จะมีคนมาจากเมืองหลวงคุณหนูจำไม่ได้หรือเจ้าคะ "

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะฮานึล"

จียองถามขึ้นน้ำเสียงเริ่มหงุดหงิดที่โดนกวนเวลานอน เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ค่อนคืนไปแล้ว ขอเธอพักบ้างไม่ได้รึไง

"คุณหนูจำไม่ได้หรือเจ้าคะว่ามี คุณหนูมีโซตามมาด้วย" ฮานึลยังพยายามปลุกผู้เป็นนายสาว

"แล้วไอ้คุณหนูมีโซเนี่ยมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะฮานึล"

คราวนี้จียองลืมตาขึ้นมองหญิงสาวคนสนิทอย่างเต็มตา ผู้หญิงคนนี้สำคัญมากขนาดเธอต้องไปรับเลยเหรอ

"คุณหนูท่านลืมไปหมดแล้วเหรอเจ้าคะ คุณหนูมีโซคนนี้คือคนที่เคยเป็นคู่หมายของท่านวุนซาไงเจ้าคะ ไม่รู้ว่าคุณหนูท่านนี้มาที่นี่ทำไมหรือถ้าจะคิดในแง่ไม่ดี นางอาจจะมาหาท่านวุนซาถึงนี่เพื่อสานสัมพันธ์เดิมนะเจ้าคะ"