Simula ng magdesisyon ako na umalis sa bahay namin, sa buhay na meron ako alam ko na sa sarili ko at tanggap ko na, na wala na akong babalikan pa dahil sa oras bumalik ako alam kong doble ang magiging paghihirap ko dahil paniguradong sisihin nila ako sa kung anong problemang dinulot ko sa kanila sa pag alis ko na ‘to. Ayoko na rin naman pagdaanan pa ang lahat ng expectations at problemang binibigay nila sa akin. Bata pa lang naman ako ang laki na ang expectation nila pati na rin ng pressure na binibigay nila sa akin na dapat magaling ako dahil isa akong Montenegro, ‘yon ang sinasabi lagi sa akin ni mommy na dapat hindi ako pumapalpak pati na rin si dad. Hindi ko alam kung anong meron sa apelyido namin at bakit ganon kabigat ang pressure sa kapag isa kang Montenegro pero bakit si ate naman
