ภายใต้หุบเหวลึกที่ห้อมล้อมไปด้วยป่ารกทึบอับชื้น
เยื้องจากปากถ้ำขนาดย่อมไม่ไกล มีหนึ่งบุรุษรูปร่างสง่างามท่าทางกร้าวแกร่งกับนกประหลาดตัวใหญ่ทรงพลัง สร้างความน่าสะพรึงในครรลองสายตาของสัตว์ป่าน้อยใหญ่ มิให้ย่างกรายเข้ามาใกล้ หากแต่สตรีงดงามท่าทางอ่อนหวานกลับพาเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้นเดินเข้ามาแล้วยืนเคียงข้าง หาได้หวาดหวั่นแต่อย่างใด นางคลี่ยิ้มหยาดเยิ้มพร้อมดวงตาฉ่ำชื้นเอ่ยเรียกเสียงหวาน
“พี่หง”
เหม่ยหลินดีใจเหลือเกินที่เขาไม่ทอดทิ้งกัน ก่อนหน้าที่มองหาเขาในถ้ำแล้วไม่เจอ หัวใจของนางคล้ายกับจะหลุดออกมานอกอก รู้สึกหวาดกลัวไปหมด แต่เมื่อเดินออกมานอกถ้ำแล้วเห็นเขายืนอยู่ตรงนี้ หัวใจของนางพลันเต้นแรงจนไม่อาจควบคุม รู้สึกอุ่นซ่านไปทั่วทั้งโพรงอก
“ท่านอยู่ที่นี่ ข้าเกรงว่าท่านจะไปเสียแล้ว...” ข้ามิอาจทนหากมองไม่เห็นท่าน นางมิกล้าเอ่ยจนจบประโยค แค่นี้นางก็ไร้ซึ่งการเก็บอารมณ์อันใดจนเกินงามมากนัก
เ
