สองคืนอันหนาวเย็นผ่านพ้นไป
ยามสายของอีกวันผ่านเข้ามา แม้ตะวันจะอยู่สูงลิบยิ่งกว่าพื้นดินด้านบนของหน้าผา แต่ก็มีมากพอที่จะพาแสงแดดทอประกายเจิดจ้าจากฟากฟ้าส่องสว่างไปจนทั่ว
ไม่เว้นแม้แต่ภายในถ้ำเย็นเยียบ ที่มีปากถ้ำรองรับแสงแดดอันอบอุ่น
เหม่ยหลินนอนพลิกตัวคราหนึ่ง ก่อนจะสะดุ้งตกใจตื่น
นางลืมตาขึ้นมาแล้วกะพริบเบาๆ เห็นรอบกายเป็นถ้ำเย็นเยียบ เมื่อหันซ้ายแลขวาก็พบว่ามีนางนอนอยู่คนเดียว ไร้เงาร่างสูงสง่าของใครบางคน
หญิงสาวจำได้ด้วยสติน้อยนิดอันเลือนรางก่อนหน้า ตั้งแต่ในน้ำดำมืดลึกลับที่นางกำลังจมดิ่ง พี่หงพุ่งตัวเข้ามาจับกระชากนางขึ้นไป คล้ายฝ่ามือมัจจุราชที่ลากนางออกจากขุมนรก นางที่กำลังหวาดกลัวจนขาดสติเอาแต่ซุกซบแผงอกเขา แล้วร่ำไห้ปานขาดใจอย่างไม่อาจควบคุมได้ หลังจากนั้นนางก็สลบไป
เหม่ยหลินเริ่มขมวดคิ้วพันกันแน่น ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งแล้วลูบคลำเนื้อตัว เมื่อภาพอันพร่าเลือนอีกภาพพลันปรา
