บทที่13
สี่พี่น้องสกุลจู นั่งหน้าเครียดอยู่ภายในโถงรับรอง
จูไป๋เสวี่ยอ่านสารด่วนจากพี่ใหญ่ส่งมาทางเฉิงตงซ้ำไปซ้ำมามือบางกำกระดาษแผ่นน้อยนั้นแน่นจนเกิดรอยยับ
“พี่เฉิงตง ท่านต้องช่วยข้าแล้วล่ะ ให้ข้าทำอะไรก็ยอม ข้าไม่มีความคิดที่จะเข้าวังแม้แต่น้อย” หากเป็นจริงดังในจดหมายที่พี่ใหญ่เขียนมา นางคงไม่มีทางรอดพ้นเงื้อมมือฮองเต้ ไอ้ลูกทรพี ฆ่าข้าไปหนหนึ่งยังไม่พอใจ ชาตินี้ยังมาตามจองเวรข้าอีก
"เจ้าจะให้เฉิงตงช่วยยังไง" คุณชายรองยกคิ้วถาม
"เมื่อวานข้าขอให้พี่เฉิงเขียนจดหมายหมั้นหมายให้ข้า จนกว่าเรื่องราวทุกอย่างจะผ่านพ้นไป แล้วค่อยถอนหมั้นทีหลัง"
"ข้าเห็นด้วย/ข้าก็ว่าความคิดนี้เข้าท่า" คุณชายสามและคุณชายสี่เห็นด้วย ความคิดนี้ไม่เลว ยังไงเฉิงตงคือคนที่ใกล้ชิดมากที่สุด เข้าออกจวนบ่อยครั้ง หากจะหมั้นหมายกันคงไม่มีใครคิดสงสัย อีกอย่างหากให้ถอนหมั้นเชื่อว่าเฉิงตงจะไม่อิดออด เพราะพวกเขามั่นใจว่าสหา
