บทที่14
หลังจากที่คุณชายหลิวออกไปเพียงครู่เดียว นางและพี่ชายก็ถูกเรียกไปสอบสวน ด้วยไม่อยากให้บิดาและมารดาเป็นกังวลใจ จึงบอกว่ารู้จักคุณชายหลิวมาสักระยะแล้ว เขาเป็นสหายกับพี่เฉิงตงมาตั้งแต่เยาว์วัยไว้ใจได้ และนางกับเขากำลังคบหาดูใจกันอยู่จึงอยากหมั้นหมายเอาไว้ก่อน บิดาของนางจึงยอมตกลง แม้แรกๆ จะอิดออดไม่ยอม แต่นางก็ออดอ้อนออเซาะจนพวกท่านยอมให้นางหมั้นหมายกับคุณชายหลิว
วันรุ่งขึ้น แม่สื่อพร้อมของหมั้นอีกหลายสิบหีบ ถูกขนมายังสกุลจู
“แค่หมั้นหมายหลอกๆ คุณชายไม่ต้องมอบของล้ำค่าให้มากมายขนาดนี้”
“การหมั้นหมายและสมรสคือเรื่องสำคัญของสตรีทุกนาง ข้าจะให้เจ้าน้อยหน้าได้อย่างไรกัน” ข้าห่างไกลจากบ้านเกิด เตรียมการไม่ทันจึงได้ของแค่นี้ ไว้วันแต่งข้าจะนำสินสอดมาให้ยาวสุดถนน ข้ารับรองว่าเจ้าแต่งกับข้าเจ้าไม่มีวันน้อยหน้าสตรีใด แม่ทัพหลิวยืนกอดอกดูหีบของหมั้น เขาค่อนข้างไม่พอใจที่คนของเขานำสินสอดมาได้
