บทที่9
“รูปเหมือนของนาง พ่ะย่ะค่ะ”
จางกงกงนำม้วนห่อผ้าวางลงหน้าพระพักตร์
ฮองเต้หลงยกยิ้ม ในที่สุดของที่เขารอก็มาถึงเสียที เขาให้นักวาดภาพเหมือนในวังเดินทางไปถึงหยิ่งตู่เพื่อวาดภาพนางกลับมา พระองค์เดินไปยังมุมห้องทรงอักษร คลี่ม้วนภาพวาดกางออกแล้วแขวนไว้ข้างๆ ภาพเหมือนของฮองเฮาเจียวเอินจวิ้น พระมารดาที่ล่วงลับไปแล้ว
กริ๊ก! เสียงกระบี่ตกกระทบพื้น
พระองค์หันไปมองตามเสียงเพียงเล็กน้อย พอเห็นว่าเป็นใครทำเสียงรบกวนก็ยกยิ้ม แล้วโบกพระหัตถ์ให้องค์รักษ์ทั้งหมดออกไป เหลือไว้เพียงจางกงกงเท่านั้น
“เสด็จแม่ นางงดงามมากใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ”
ปีก่อนเขาลอบออกจากวังเพราะมีข่าวเรื่องกองกำลังจากแคว้นฉู่จึงเดินทางไปด้วยตนเองแบบลับๆ มีเพียงองค์รักษ์ติดตามไป2คนเท่านั้น และที่นั่นเขาได้พบกับนาง สาวงามที่ทำให้หัวใจเขาเต้น แม้จะเคยพบพาหญิงสาวงดงามมากมายแต่สำหรับเขานั้นความงามของสตรีไม่ต่างอะไรจากดอกไม้ให้เด็ดดม ต่
