EP.3 ช่วยซื้อพวงมาลัยหน่อย
1828 Words
EP.3 ช่วยซื้อพวงมาลัยหน่อย
โรงพยาบาล
ตอนนี้คาเตอร์ได้เข้ารับการรักษาตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยมีคูเปอร์น้องชายฝาแฝดของเค้านั้นเป็นคนผ่าตัดเอากระสุนออกจากแขนให้เค้าด้วยตัวเอง
“ถ้าดี๊กับมี๊รู้นะมึงโดนแน่!” คูเปอร์พูดขึ้นในขณะที่เค้านั้นกำลังใช้ผ้าก็อตสีขาวพันแขนให้กับพี่ชายของตัวเองอยู่ หลังจากที่เค้านั้นผ่าเอากระสุนออกจากที่แขนได้สำเร็จ
“…”
“พูดกับกูบ้างก็ได้นะ กูอดคิดไม่ได้ว่าพี่กูเป็นใบ้!!”
“ลำคาน!”
“อ่าว! ลำคานกูหรอ!” คูเปอร์พูดพรางใช้นิ้มของตัวเองจิ้มลงไหบนแผลของคาเตอร์เพื่อเป็นการแกล้งเค้า แต่ทว่า การกระทำของเค้านั้นทำให้เค้าเกือบจะโดนคาเตอร์ใช้มือหนาตบเข้าที่บ้องหู
“เฮ้ย! กูขอโทษๆ~” ทันทีที่คูเปอร์เห็นว่าพี่ชายของตัวเองกำลังง้างมือขึ้นมาเค้านั้นก็รีบกล่าวขอโทษในทันที ก่อนจะมองไปที่แผลและเห็นว่าเลือดที่แปลของพี่ชายตัวเองไหลออกมาอีกแล้ว เพราะการกระทำของเค้าเอง
“เชี้ย! เลือดออกเลย!”
“เล่นเหี้_ไร!”
“กูขอโทษ มึงไม่พูดกับกูอะ!”
“จะตายหรือไง!”
“มึงนี่มัน! กูฟ้องมี๊กับดี๊จริงๆนะว่ามึงแอบทำงานอะไร!”
“หึ! ขี้ฟ้อง?”
“ไม่! แต่กูจะฟ้อง!”
“ไปไกลๆส้นตีน!” คาเตอร์พูดพรางผลักน้องชายของตัวเองออกเบาๆ ก่อนที่ตัวเค้านั้นจะลุกขึ้นออกจากเตียงและเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินในทันที ทำให้คูเปอร์นั้นต้องตะโกนเรียกเอาใว้
“เอ้าๆ ทำแผลให้เสร็จก่อนดิว่ะ!”
“…”
“พยาบาล! จับมัน!” เสียงของคูเปอร์เอ่ยสั่งบุรุษพยาบาลขึ้น ทำให้บุรุษพยาบาลแถวนั้นต่างต้องรีบเข้ามาล็อคตัวของคาเตอร์เอาใว้
“ปล่อย!”
“ไปทำแผลก่อนนะครับคุณคาเตอร์” หนึ่งในคนที่ล็อคแขนของมาเฟียหนุ่มได้พูดขึ้น
“จะปล่อยดีๆ หรือแดกลูกปืน!”
พรึบ!
ทันทีที่ทุกคนได้ยินคำพูดของมาเฟียหนุ่มเช่นนั้น พวกเค้าต่างก็รีบพากันปล่อยมือของตัวเองออกตัวมาเฟียหนุ่มในทันที ทำให้คูเปอร์นั้นต้องเอ่ยสั่งขึ้นอีกครั้ง
“จับใว้!”
“กูยิง!”
“อึก คะ..คุณหมอครับ ผมว่าให้คุณคาเตอร์ไปเถอะนะครับ”
“จะไปกลัวทำไม มันไม่ยิงหรอก!”
“กูยิง!”
“ดะ..ได้ยินไหมครับ เค้าจะยิงจริงๆ”
“บอกว่าไม่ยิงก็ไม่ยิงสิ!”
“งั้น… คุณหมอเข้ามาจับคุณคาเตอร์เองดีไหมครับ”
“…”
“เอาแค่ผ้าพันแผลมาให้นายก็พอครับคุณคูเปอร์ เดี๋ยวผมไปทำให้นายเอง” รอณพูดขึ้น เมื่อรู้ว่านายของตัวเองนั้นไม่ยอมที่จะอยู่ทำแผลต่อแล้ว
“เออๆๆ จัดอุปกรณ์ทำแผลให้มันด้วย!”
“ครับ!” ทันทีที่คูเปอร์เอ่ยคำสั่งบุรุษพยาบาลและนางพยาบาลต่างก็พากันรีบไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาใส่ถุงและเอาให้กับรอณในทันที เมื่อรอณได้ของครบแล้วเค้าจึงพานายของตัวเองออกมาจากโรงพยาบาลทันทีโดยมีสายตาคูเปอร์น้องชายฝาแฝดของคาเตอร์จ้องมองอยู่
“ไปไหนครับนาย”
“คอนโด!” คาเตอร์พูดขึ้นก่อนจะพิงลงบนเบาะเบาๆแพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ
“ทานยาก่อนไหมครับ เผื่อจะหายปวดลง”
“…” ไม่มีคำพูดไดๆพูดออกมา ทำให้รอณนั้นเลือกที่จะไม่เซ้าซี้เจ้านายของตัวเองต่อ และมุ่งหน้าไปยังคอนโดของนายตัวเองในทันที
Part ปลายฟ้า
21:30น.
แกรก!
ในขณะที่เด็กสาวกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่ชั้นล่างเพื่อรอพี่ชายของตัวเองกลับมาอยู่นั้น จู่ๆเสียงประตูก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับถูกเปิดออกด้วยมือของคนด้านนอก ซึ่งเค้าคนนั้นก็คือหมอกพี่ชายของเด็กสาวนั่นเอง ทันทีที่เธอได้เห็นพี่ชายของตัวเองเธอนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปหาเค้าทันที
“กลับมาแล้วหรอคะ! ทำไมกลับดึกจังล่ะ~”
“โทษทีนะ พอดีเพื่อนพี่ให้อยู่ดื่มด้วยหน่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้องมีอะไรจะเล่าให้พี่หมอกฟังด้วยนะ”
“อะไรล่ะ มีอะไรน่าตื่นเต้นกว่าความหล่อของพี่ชายคนนี้อีก” หมอกพูดพรางกอดคอน้องสาวของตัวเองเพื่อพากันเดินไปที่โซฟาตัวเล็กที่ตั้งอยู่ติดกับฝาผนังของบ้าน
“วันนี้มีคนยิงกันค่ะ!”
“ห้ะ ยิงกัน!!”
“ใช่ค่ะ ยิงจริงๆ แถมมีลุงคนนึงถูกยิงด้วยนะ!”
“แล้วเราไปเห็นได้ไง! เป็นอะไรหรือป่าว ไหนดูสิ!” หมอกที่รู้เช่นนั้นก็รีบจัดแจงจับไหล่ของน้องสาวของตัวเองหันซ้ายขวาด้วยความเป็นห่วงทันที
“โอ้ย~ หนูเวียนหัว~”
“เป็นอะไรไหม!”
“ไม่ค่ะ ปลอดภัยดี” เด็กสาวเลือกที่จะไม่เล่าถึงเรื่องที่เธอนั้นช่วยชายคนนั้นเข้ามาภายในบ้าน เพราะดูเหมือนว่าหากเธอบอกไปว่าเธอพาชายคนนั้นเข้ามาในบ้าน พี่ชายของเธอคงจะต้องโกรธเอามากแน่ๆ
“แน่ใจนะ! ทีหลังมีอะไรแบบนี้อีก รีบปิดบ้านให้หมดเลยนะรู้ไหม!”
“ค่า รู้แล้วค่ะ!”
“พี่เหลือเราคนเดียวแล้ว อย่าทำให้พี่ต้องเสียใจนะรู้ไหม”
“ค่ะ~ ว่าแต่ หนูถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
“อะไร”
“เอ่ออ… ไม่มีอะไรค่ะ”
“อะไรของเรา มีอะไรก็ถามมาสิ”
“ไม่มีค่ะ ไปกินข้าวสิ หนูซื้อลูกชิ้นมาให้ด้วยนะคะ”
“แน่ใจ”
“ค่าา หนูจะขึ้นไปอ่านหนังสือแล้วค่ะ”
“ไม่ต้องอ่านแล้ว นอนได้แล้ว เดี๋ยวพี่ก็จะไปอาบน้ำนอนแล้ว”
“ค่าาา นอนก็นอน กู๊ดไนท์นะคะ”
“ค่ะ จุ้บ!” หมอกจุ้บไปที่หน้าผากน้องสาวของตัวเองอีกครั้งก่อนที่เด็กสาวนั้นจะกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
“เห้อ~ คุณลุงคนนั้นรู้จักพี่หมอกได้ยังไงนะ!” ทันทีที่เด็กสาวทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เธอนั้นก็บ่นพึมพำขึ้นมาทันทีด้วยความค้างคาใจ เพราะเธอนั้นรู้จักกับเพื่อนของหมอกทุกคนว่าใครเป็นใคร จึงทำให้เธอนั้นอดสงสัยไม่ได้ว่าพี่ชายของตัวเองไปรู้จักหรือเป็นเพื่อนกับคนอันตรายแบบนี้ได้ยังไง
“คิดไปก็ปวดหัว นอนดีกว่า~” ทันทีที่เด็กสาวพูดจบเธอจึงปิดตาลงทันที เพียงไม่นานเธอนั้นก็หลับไปเพราะความเพลีย..
เช้านี้เด็กสาวตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตี 4 เพื่ออาบน้ำแต่งตัว เพราะวันนี้คือวันพระที่เธอนั้นจะต้องไปตั้งโต๊ะขายพวงมาลัยที่หน้ามหาลัย และร้อยพวงมาลัยไปด้วย ซึ่งการเดินทางไปมหาวิทยาลัยของเธอในวันนี้มีหมอกเป็นคนไปส่งในช่วงตอนตี5.30น.
“พี่หมอกกลับบ้านไปนอนก่อนก็ได้ค่ะ หนูอยู่ได้”
“ไม่ล่ะ พี่จะอยู่ด้วย ถึงเวลาเข้าเรียนพี่จะได้เก็บโต๊ะให้”
“งั้นไปนอนรอในรถก็ได้นะคะ”
“อืม พี่ไปสูบบุหรี่ก่อน”
“มันไม่ดีนะ เลิกสูบได้แล้ว อยากให้น้องอยู่คนเดียวหรือไง!”
“รู้แล้วน่า กำลังลดอยู่ค้าบคุณแม่”
“ชิ! ไปไกลๆเลยนะหนูเหม็น!”
“หึ” หมอกยิ้มขึ้นพร้อมกับส่ายหัวเบาๆให้กับน้องสาวของตัวเองก่อนที่เค้านั้นจะเดินไปสูบทางอื่น
เมื่อเริ่มเช้าเหล่านักศึกษามากมายก็ต่างพากันเดินทางมาถึงมหาลัยกัน ทำให้พวงมาลัยของเด็กสาวนั้นขายได้ตลอดเวลา ซึ่งลูกค้าของเธอนั้นมีทั้งนักศึกษาและประชาชนทั่วไปที่ผ่านไปมา รวมไปถึงอาจารย์ในมหาวิทยาลัย
“พี่นอนอยู่บนรถนะ จะเข้าเรียนไปปลุกด้วย”
“ค่ะ” เด็กสาวตอบกลับพี่ชายของตัวเองก่อนจะหันกลับมาขายพวงมาลัยให้กับลูกค้าต่อ
จนเวลาล่วงเลยผ่านไปถึงช่วง 7:50 น. ซึ่งใกล้ถึงเวลาที่เด็กสาวนั้นจะต้องเข้าเรียนแล้ว แต่ทว่า วันนี้เธอนั้นกับขายพวงมาลัยได้ไม่หมดและตอนนี้ก็เหลือแค่เพียง2พวงเท่านั้น
“อีก2พวงเอง ใกล้เข้าเรียนแล้วด้วย~” เด็กสาวบ่นพึมพำพร้อมกับมองซ้ายขวาเพื่อหาลูกค้า ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่รถของมาเฟียหนุ่มนั้นมาจอดที่ฝั่งตรงข้ามกับหน้ามหาลัยพอดี
Part คาเตอร์
ด้านในรถคาเตอร์
“รบกวนรอแปปนึงนะครับนาย น้องสาวผมลืมหยิบกระเป๋าตังที่บ้านมา เลยต้องเอามาให้เธอครับ”
“อือ!” คาเตอร์ตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะหันไปมองทางอื่น ส่วนรอณนั้นก็รีบลงจากรถและรีบวิ่งเข้าไปในมหาลัยทันที
ผ่านไปราว2นาที เมื่อมาเฟียหนุ่มเห็นว่าลูกน้องของตัวเองยังไม่ออกมาจากภายในมหาลัย เค้าจึงลงกระจกลงเพื่อที่จะสูบบุหรี่ ซึ่งในขณะที่เค้ากำลังสูบบุหรี่อยู่นั้นก็ได้สังเกตเห็นเด็กสาวคนที่เค้าพึ่งเจอเมื่อวาน และสังเกตเห็นว่าเธอนั้นกำลังยืนขายพวงมาลัยอยู่ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เธอนั้นหันมองมาที่รถของเค้าพอดี
“คุณลุง!” เมื่อเด็กสาวสังเกตเห็นบุคคลที่เธอนั้นช่วยเค้าเอาใว้เมื่อวาน เธอก็อุทานเรียกเค้าออกมา ก่อนจะรีบหยิบพวงมาลัยสองพวงสุดท้ายมาถือเอาใว้ในมือพร้อมกับรีบวิ่งไปที่รถของคาเตอร์
“คุณลุง!”
“…” เมื่อคาเตอร์เห็นเด็กสาว เค้าจึงทิ้งบุหรี่ลงพื้นในทันทีพร้อมกับพ่นควันสีขวาคลุ้งที่เหลือออกมา จนทำให้เด็กสาวนั้นต้องหลับตาลงอัตโนมัติเพราะควันเหล่านั้นได้ลอยเข้าหน้าของเธอเต็มๆ
“อื้อ! เหม็น!” เด็กสาวพูดพรางใช้มือของตัวเองปัดไล่ควันตรงหน้าไปมา โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าตอนนี้กระจกรถของคาเตอร์นั้นได้ปิดขึ้นเหมือนเดิมแล้ว
“อะ..อ่าว! เปิดก่อนสิคะ!”
ตุบ ตุบ ตุบ
เด็กสาวพยายามทุบกระจกเบาๆพร้อมกับร้องเรียกคนด้านในเพื่อให้คนด้านในนั้นลดกระจกลง แต่ดูเหมือนว่าคนด้านในนั้นจะไม่สนใจเธอเลยสักนิด เด็กสาวจึงตัดสินใจชูพวงมาลัยในมือขึ้นมาเพื่อให้เค้านั่นเห็น
“ช่วยซื้อหน่อยค่ะคุณลุง!” เด็กสาวชี้ไปที่พวงมาลัยพร้อมกับตะโกนบอกคนด้านใน แต่ทว่ากระจกรถนั้นหนาเกินไปทำให้คาเตอร์นั้นไม่ได้ยิน และเค้านั้นก็เลือกที่จะหันไปทางอื่นโดยที่ไม่สนใจเธอเลยสักนิด..
คุณลุงหยิ่งมากนะ?
ฝากกดใจ + คอมเมนท์ให้กำลังใจไรท์หน่อยนะค้าบ??❤️
#รีไรท์เมื่อ 3/9/65
- Writer
