2.ทำดีไม่ได้ดี
1467 Words
EP.2 ทำดีไม่ได้ดี
หลังจากที่เด็กสาวพาชายหนุ่มทั้งสองเข้ามาในบ้านของตัวเอง เธอนั้นก็รีบจัดแจ้งให้เค้านั้นรอที่โซฟาตัวเล็กที่ตั้งอยู่ใจกลางบ้านทันที ซึ่งบ้านของเธอนั้นคือบ้านปูน2สองที่มีขนาดใหญ่พอดีสำหรับคนสองคนอยู่
“หนูไปเอาที่ทำแผลให้นะคะ รอแปปนึงค่ะ!” เด็กสาวรนรานรีบสาวเท้าเรียวเล็กของตัวเองไปที่ไต้บันได และเมื่อเธอได้อุปกรณ์ครบเธอจึงรีบออกมาในทันที แต่ก็ต้องหยุดชงักไปเมื่อเธอนั้นเห็นว่าชายหนุ่มที่ถูกยิง ตอนนี้เค้าอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าท่อนบน
“ได้ยังครับ!” เสียงของรอณเอ่ยดังขึ้น ฉุดให้เด็กสาวที่กำลังยืนอึ้งอยู่ต้องหลุดออกจากในภวังค์ เนื่องจากสภาพท่อนบนของมาเฟียหนุ่มนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหน้าท้อง และความขาวที่ควรจะเป็นผิวของผู้หญิง แถมยังมีรอยสักรูปมังกรที่หน้าอกด้านซ้ายของเค้าอีกด้วย ทำให้เธอถึงกับอึ้งเพราะไม่เคยต้องพบเจอกับอะไรพวกนี้ มาก่อน แต่ก็นั่นแหล่ะ ทันทีที่เธอถูกรอณเอ่ยเรียกก็ทำให้เธอนั้นมีสติขึ้นมาทันที
“อึก ดะ..ได้แล้วค่ะ” เด็กสาวส่ายหน้าของตัวเองเบาๆก่อนจะรีบนำอุปกรณ์ไปยื่นให้กับรอณที่กำลังนั่งรออยู่ และตัวของเธอเองนั้นก็รีบถอยออกมายืนห่างๆ
“คะ..คุณลุงไม่เจ็บหรอคะ!” เด็กสาวเบิกตาโตกว้างในทันทีที่เธอนั้นเห็นรอณเทแอลกอฮอล์สีฟ้าที่ใช้สำหรับล้างแผลเทลงบนแผลของมาเฟียหนุ่มสดๆร้อนๆ จนทำให้เด็กสาวนั้นสังเกตเห็นว่าที่แผลของมาเฟียหนุ่มนั้นมีร่องรอยของรูกระสุนเจาะอยู่
“กะ..กระสุนเจาะอยู่ มะ..ไม่เป็นอะไรแน่หรอคะ”
“…” คาเตอร์ทำแค่เพียงนั่งนิ่งๆ และไม่ได้สนใจที่เด็กสาวเอ่ยพูดออกมาเลยสักนิด ก่อนจะหันไปเห็นอะไรบางอย่างที่ตั้งอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์ และนั่นก็คือรูปคู่ของเด็กสาวและพี่ชายของเธอ
“เมียไอหมอก?” เสียงของคาเตอร์เอ่ยถามขึ้นในทันทีที่เค้านั้นแน่ใจว่าชายคนที่อยู่ในรูปนั้นคือ หมอก คู่แค้นคู่ปรับของเค้า
“อะ..อะไรนะคะ หมายถึงหนูกับพี่หมอกหรอคะ”
“…” เด็กสาวทวนคำถามขึ้นอีกครั้ง ทำให้รอณต้องหันไปมองที่รูปภาพนั้นตาม และเค้าเองก็เห็นเช่นเดียวกันกับที่เจ้านายของตัวเองเห็น
“น้องเป็นอะไรกับผู้ชายในรูปหรอครับ” รอณเอ่ยถามขึ้นอย่างสุภาพ เพราะหากจะให้นายของเค้าเอ่ยถามอีกรอบคงไม่มีทาง เพราะคนอย่างมาเฟียหนุ่มนั้นไม่ชอบพูดอะไรซ้ำซาก
“พี่หมอกเค้าเป็นพี่ชายคนเดียวของหนูค่ะ เราเป็นพี่น้องกัน”
“พี่น้องแท้ๆหรอ”
“ใช่ค่ะ คลานตามกันออกมาเลยค่ะ” เด็กสาวย้ำคำตอบของตัวเองขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเดินไปหยิบรูปที่ตั้งอยู่ที่หน้าโต๊ะโทรทัศน์มายื่นให้กับรอณได้ดู ซึ่งรอณนั้นก็ยื่นให้กับนายของตัวเองดูเช่นกัน
“ว่าแต่… คุณลุงรู้จักกับพี่ชายของหนูด้วยหรอคะ”
“ฉันไปเป็นพี่ชายแม่เธอเมื่อไหร่!”
“โหยคุณลุง! ทำไมปากเสียแบบนี้ล่ะคะ! หนูอุส่ามีน้ำใจให้เข้ามาทำแผลในบ้านนะคะ!” เด็กสาวพูดพรางกระชากรูปในมือของมาเฟียหนุ่มกับมาถือเอาใว้ ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะหน้าโทรศัพท์เพเอาไปตั้งใว้ที่เดิม
“ฉันเพื่อนเล่นเธอหรือไง!”
“ก็ไม่นะคะ คุณลุงอายุเยอะกว่าหนูอีกมั้งคะ!” เด็กสาวพูดออกมาโดยที่ตัวเธอนั้นไม่ได้คิดอะไร แต่หารู้ไม่ว่าเธอคือคนแรกที่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับผู้ชายเลวทรามแบบเค้า
“ไอเด็กนี่!!” มาเฟียหนุ่มพูดพรางจะดันตัวเองลุกขึ้นแต่เค้านั้นก็กับถูกรอณดึงเอาใว้ส้ะก่อน
“อย่าครับนาย เธอยังเด็กนะครับ”
“จะทำอะไรหนูคะ! ถ้าคุณทำหนูจะแจ้งตำรวจนะ! แถมคุณเองก็มีปืนด้วยหนูเห็น!”
“หึ!” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มอย่างเย้ยหยัน ทำเอาเธอนั้นถึงกับขายหน้าทันที เพราะดูเหมือนว่าคำขู่ของเธอนั้นมันจะไม่เป็นผล
“หึอะไรคะ! คุณลุงควรจะขอบคุณหนูนะคะที่หนูให้ที่คุณลุงเข้ามาทำแผล ไหนจะอุปกรณ์ทำแผลพวกนี้อีก!”
“ฉันขอ?”
“ชิ! รู้แบบนี้ปล่อยให้เจ็บจนตายไปตรงนั้นก็ดีอะ!” เด็กสาวพูดพรางกรอกตามองบนอย่างนึงเสียดายความรู้สึก เพราะคิดว่าตัวเองคือคนที่ช่วยเค้าเอาใว้ แถมยังให้ที่เค้าทำแผลอีกด้วย
“เอ่อ อย่าพึ่งตีกันครับ”
“ทำดีไม่ได้ดีแท้ๆเลยเรา!”
“…”
“ว่าแต่พี่ไม่อยู่หรอ” เมื่อรอณเห็นท่าไม่ดีเค้าจึงรีบชวนเด็กสาวพูดคุยในเรื่องอื่นต่อทันที เพราะกลัวว่าเธอนั้นจะพูดจาอะไรที่ไม่เข้าหูนายของตัวเองอีกครั้ง ซึ่งสีหน้าของคาเตอร์ในตอนนี้บ่งบอกได้เลยว่า หากเธอพูดจาลามปามเค้าอีกครั้งเดียว เธออาจจะถูกเค้าขยำให้ตายคามือ
“ไปหาเพื่อนค่ะ”
“อ๋อ”
ปึก! จู่ๆปืนที่เหน็บอยู่ที่เอวของคาเตอร์นั้นก็ถูกวางลงบนโต๊ะด้วยมือของตัวเค้าเอง ทำเอาเด็กสาวที่เห็นนั้นถึงกับตกใจและลืมไปเลยว่า ก่อนหน้านี้มีการยิงกันเกิดขึ้นจนทำให้คนที่นั่งอยู่ตรงโซฟานั้นต้องบาดเจ็บ
“อะ..เอาขึ้นมาทำไมคะ!” เด็กสาวพูดพรางถอยหลังออกสองสามก้าวอย่างนึกเกรงกลัว และเริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้นจะไม่ปลอดภัยที่ชวนสองคนนี้เข้ามาภายในบ้านแต่มันก็อาจจะจะสายเกินไปแล้ว
“ไม่ต้องกลัว นายพี่ไม่ทำอะไรเราหรอก” รอณพูดพรางมองไปที่ใบหน้าของเด็กสาว จนทำให้มาเฟียหนุ่มนั้นเริ่มรู้สึกลำคานกับบทสนทนาของสองคนตรงหน้า
“กลับ!” เสียงของคาเตอร์ดังขึ้นทำให้เด็กสาวนั้นถึงกับสดุ้งจนตัวโยนขึ้นอีกครั้งเพราะความตกใจ
“แต่นายครับ ไม่รอมันก่อนหรอครับ เผื่อมันจะกลับมานะครับ”
“มึงอย่าอ้าง! มันไม่ตายวันนี้ก็ต้องวันอื่น!” คาเตอร์พูดพรางหยิบเสื้อของตัวเองขึ้นมาสวมใส่เหมือนเดิม โดยที่เค้านั้นใช้แค่เพียงมือซ้ายเพียงมือเดียว และที่เค้าต้องพูดออกมานั้นเพราะเค้าดูออกว่ารอณนั้นดูมีอะไรบางอย่างกับเด็กผู้หญิงคนนี้แต่นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องของเค้าที่จะต้องอยู่ต่อ
“กลับก็ได้ครับ งั้นไปโรงพยาบาลก่อนนะครับนาย”
“…” คาเตอร์ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เอื้อมมือไปหยิบปืนของตัวเองกลับมาเก็บที่เดิมก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกมาจากบ้านของเด็กสาวทันที
“อ่าวลุง!! ขอบคุณสักคำก็ไม่มี!”
“นายพี่เค้าเป็นแบบนี้แหล่ะ ขอบใจมากนะที่ให้นายพี่เข้ามาทำแผล””
“ชิ! แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ แม่ของหนูเองก็เคยเป็นนางพยาบาลที่ใจดี หนูก็เลยอยากใจดีเหมือนแม่ค่ะ”
“ครับ ใว้พี่จะไปอุดหนุนพวงมาลัยเราที่หน้ามอนะ”
“ขอบคุณค่ะ ฝากบอกคุณลุงคนนั้นด้วยนะคะว่า อย่าขี้เก๊กให้มันมากนัก”
“5555 อย่าเลยดีกว่าครับ นายพี่ไม่ได้ใจดีนะ”
“คริกคริก ดูก็รู้ค่ะ หน้าตาโหดส้ะขนาดนั้น”
“ไอรอณ!” เสียงเอ่ยเรียกชื่อของรอณดังขึ้นอีกครั้งทำให้รอณนั้นต้องรีบเดินออกมาในทันที ภายในบ้านจึงเหลือแค่เพียงเด็กสาวเพียงคนเดียวที่เป็นเจ้าของบ้าน
“พี่หมอกไปรู้จักคนแบบนี้ได้ไงกันนะ ป่าเถื่อนชะมัด!” เด็กสาวพูดพรางถอนหายใจออกมาก่อนจะหันกลับมาที่โต๊ะเพื่อนำสำลีที่มีเลือดของมาเฟียหนุ่มเลอะอยู่ไปทิ้งในถังขยะด้านหลังบ้านและน้ำอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บที่เดิม
คาแรคเตอร์นางเองเรื่องนี้ไม่อ่อนแอนะคะ ปากร้ายพอตัว?
ฝากกกใจ + คอมเม้นให้กำลังใจไรท์หน่อนะค้าบ??❤️
- Writer
