EP.1 คุณลุงคาเตอร์

2223 Words

EP.1 คุณลุงคาเตอร์ ณ. ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่ตั้งหลักปักฐานอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยของเด็กสาววัย 20ปีมากนัก ซึ่งเด็กสาวคนนั้นมีชื่อว่า ปลายฟ้า และร้านกาแฟแห่งนี้นั้นก็เป็นร้านของเธอและพี่ชายที่ได้มรดกมาจากพ่อและแม่ของเธอที่เสียชีวิตไปแล้วเมื่อ2ปีก่อน “ปลายฟ้า! วันนี้พี่ต้องไปช่วยจัดงานแต่งเพื่อนนะ พี่จะปิดร้านเร็วหน่อย” เสียงของหมอกดังขึ้นผู้ที่เป็นพี่ชายเอ่ยบอกกับน้องสาวที่พึ่งกลับมาจากมหาลัยและมาช่วยงานเค้าที่ร้าน “อ๋อ ได้ค่ะ” เด็กสาวตอบพี่ชายของตัวเองกลับไปพร้อมกับฉีดยิ้มอันสดใสให้กับเค้า “แต่ว่าเดี๋ยวพี่จะไปส่งเราที่บ้านก่อน” “จริงๆฟ้ากลับเองก็ได้นะคะพี่หมอก~” เด็กสาวยู้หน้าใส่พี่ชายของตัวเองเมื่อเธอนั้นรู้สึกเค้านั้นยังคงทำเหมือนเธอเป็นเด็กน้อยอยู่เช่นเดิม “ไม่ได้ พี่จะไปส่ง” “ก็ได้ค่ะ~” “ดีมากค่ะ” ทั้งสองต่างพากันทำออเดอร์ให้กับลูกค้ากันต่อ จนเวลาล่วงเลยผ่านมาอีกสองชั่วโมง ในขณะที่เด็กสาวและพี่ชายของเธอรวมถึงเด็กอีกคนในร้านกำลังช่วยกันเก็บของอยู่นั้น จู่ๆโทรศัพท์ของหมอกก็ได้ส่งเสียงขึ้น บ่งบอกว่าตอนนี้มีสายเรียกเข้า จึงทำให้เค้านั้นต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย “เออว่าไง!” “เออรู้แล้ว กูไปส่งฟ้าที่บ้านก่อน” “เออน่า ทันอยู่แล้วมึงอย่ามาตื่นตูม” “เออๆ แค่นี้แหล่ะ จะไม่ทันเพราะมึงนี่แหล่ะ!” “เออ!” สิ้นสุดเสียงปลายสายหมอกจึงกดวางสายทันที ทำให้เด็กสาวที่ยืนฟังอยู่ต้องพูดขึ้น “ฟ้ากลับเองก็ได้ค่ะพี่หมอก” “ไม่เอา” “งั้นไปส่งฟ้าแค่หน้าปากซอยเข้าบ้านก็ได้ค่ะ” “…” “พี่หมอกจะได้รีบไปหาเพื่อนไง” “อืมๆ” หลังจากนั้นทั้งสามจึงช่วยกันเก็บร้านต่อจนเสร็จ และหมอกก็ไม่ลืมที่จะจ่ายเงินรายวันให้กับพนักงานอีกคนนึง ก่อนจะพาน้องสาวของตัวเองไปส่งที่หน้าปากซอยทางเข้าบ้าน “หนูไปก่อนนะคะ รีบกลับด้วยรู้ไหม” “ปิดบ้านดีๆ ไม่ใช่พี่ไม่ต้องเปิดประตูให้ใครนะรู้ไหม” “รู้ค่า เจอกันที่บ้านนะคะ” “อืม” หลังจากที่เด็กสาวเดินลงจากรถมาเธอก็ไม่ลืมที่โบกมือลาให้กับพี่ชายของตัวเองอีกครั้งก่อนที่หมอกนั้นจะขับรถออกไป “แวะเซเว่นก่อนดีฝ่า~” เด็กสาวพูดพรางเปลี่ยนทิศทางเดินไปที่เซเว่นแทนเข้าซอยบ้านของตัวเอง Part คาเตอร์ โกดังหลังสนามแข่งรถ ที่นี่เป็นสนามแข่งรถที่ใหญ่ที่สุดของแถวนี้ โดยมี คาเตอร์ มาเฟียหนุ่มเป็นเจ้าของ ห้องทำงานของคาเตอร์ ณ.ตอนนี้มาเฟียหนุ่มกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้โซฟา โดยที่สองเท้านั้นวางอยู่ที่โต๊ะกระจกบานใหญ่ และในมือด้านขวาของเค้านั้นก็กำลังคีบบุหรี่อยู่ ที่ถูกสูบไปแล้วครึ่งตัว ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉุดให้สายตาคมคายของมาเฟียหนุ่มจดจ้องไปที่หน้าจอแทปเล็ตที่ติดตั้งอยู่ที่ผนังข้างประตู ทำให้เค้าเห็นว่าด้านนอกนั้นคือ รอณ มือขวาคนสนิทของเค้า แกรก! เสียงประตูปรดล็อคประตูดังขึ้นเมื่อมาเฟียหนุ่มนั้นใช้มือหนาอีกข้างของตัวเองกดไปที่ปุ่มปรดล็อคข้างเก้าอี้ ทำให้รอณนั้นสามารถเข้ามาด้านในได้ในทันที “นายครับ ได้ที่อยู่มันมาแล้วครับ!” “…” “อยู่ที่ซอย Ccc ไม่มีลูกไม่มีเมีย อยู่กับเพื่อนของมันอีก2คนครับ” สิ้นสุดการรายงานของรอณ มาเฟียหนุ่มจึงยกบุหรี่ในมือของตัวเองขึ้นมาสูบอีกครั้งจนเต็มปอดก่อนจะปล่อยควันสีขาวคลุ้งพวยพุ่งออกมา “นายจะให้ผมให้คนไปจัดการเลยไหมครับ” “กูไปเอง” เสียงดุดันดังขึ้นก่อนที่บุหรี่ในมือของเค้านั้นจะถูกดับลงด้วยการจี้ลงไปที่จานแก้วและทิ้งมัน ตามด้วยร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มที่เหยียดกายลุกยืนขึ้นเต็มความสูง “จริงๆนายไม่ต้องไปก็ได้นะครับ” “…” สายตาของมาเฟียหนุ่มจดจ้องไปที่ใบหน้าของมือขวาอีกครั้งในทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น จึงทำให้รอณนั้นรู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบจนต้องเอ่ยขอโทษ “ขอโทษครับนาย” “…” สิ้นสุดเสียงของรอณ มาเฟียหนุ่มจึงเดินออกมาจากห้องทำงานของตัวเองในทันที ทำให้รอณนั้นต้องรีบสาวเท้าของตัวเองเดินตามออกมา และมุ่งหน้าตรงไปที่ซอย Ccc เพื่อไปทำอะไรบางอย่าง เมื่อมาถึงหน้าซอยรถของมาเฟียหนุ่มนั้นก็จอดนิ่งทันทีโดยอัตโนมัติ เมื่อรอณนั้นสังเกตเห็นว่าคนที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าปากซอยคือคนที่นายของตัวเองกำลังต้องการตัว “นาย! มันอยู่นั่นครับ!” “…” สายตาคมคายของมาเฟียหนุ่มรีบจดจ้องไปตามนิ้วชี้ของรอณในทันที แต่ทว่าเหมือนกับว่าคนด้านนอกจะเริ่มรู้ตัวและรีบเดินถอยหลังหนีกลับเข้าไปยังในซอยทันที “นายครับ! มันเข้าซอยไปแล้วครับ!” “ขับตามมันไป!” “ครับ!” รอณไม่รีรอรีบเหยียบคันเร่งตามชายคนนั้นไปทันที ด้วยความที่ซอยมีขนาดที่ไม่ได้กว้างมาก และมีรถด้านในกำลังขับออกมาพอดี ทำให้การนำรถเข้าไปซอยนั้นค่อนข้างลำบาก ทำให้มาเฟียหนุ่มต้องเอ่ยสั่งให้รอณหยุดรถ “จอด!” เสียงดุดันเอ่ยสั่งขึ้น ทำให้รอณนั้นต้องรีบเหยียบเบรกโดยอัตโนมัติ ก่อนที่มาเฟียหนุ่มนั้นจะเป็นคนเปิดประตูรถและเดินออกมาทำให้รอณนั้นต้องรีบลงตามมาอีกคน ทางด้านของเด็กสาว ตอนนี้เธอนั้นกำลังยืนรอลูกชิ้นทอดอยู่ที่หน้าเซเว่น เนื่องจากตั้งใจจะซื้อเก็บเอาใว้ให้กับพี่ชายของตัวเองได้กินตอนที่เค้านั้นกลับมา “นี่จ่ะหนู 50 บาท” “นี่ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เด็กสาวกล่าวขอบคุณพร้อมกับรับถุงลูกชิ้นมาถือเอาไว้ ก่อนจะรีบมุ่งหน้าตรงไปที่ซอยเข้าบ้านของตัวเอง “ลันล้า~ ลันละลันละลา~” ในขณะที่เด็กสาวกำลังสาวเท้าเรียวเล็กของตัวเองเดินเข้ามาในซอยพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น ปัง! ปัง! ปัง! “กรี๊ดดดดด!” ทันทีที่เสียงปืนดังขึ้นเด็กสาวนั่นก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาทันที และทำให้เธอนั้นตกใจจนต้องนั้งลงล้มพับไปกองที่พื้นพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นมาปิดหูเอาไว้ด้วยความกลัว โดยที่เธอนั้นก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เข่าของเธอนั้นมีรอยถลอกพร้อมกับเลือดที่ไหลซิบออกมาเล็กน้อย ซึ่งเสียงที่ดังขึ้นนั้นคือเสียงปืนของชายหนุ่มคนที่มาเฟียหนุ่มตามมาหมายจะเอาชีวิตของเค้าเค้า แต่ด้วยความที่ไม่ระมัดระวัง ทำให้มาเฟียหนุ่มนั้นถูกกระสุนเจาะเข้าที่แขนขวาของตัวเองจนเลือดไหลโชกออกมา ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนดังขึ้นอีกหลายต่อหลายครั้ง จนเด็กสาวนั้นไม่มีสติพอที่จะพาตัวเองลุกขึ้นได้เลย และเธอยังคงนั่งลงอยู่ที่เดิมพร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดออกมาทุกครั้งที่เสียงปืนดัง และมีน้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างด้วยความกลัว Part คาเตอร์ ตอนนี้คาเตอร์กำลังยืนหลบอยู่ที่ด้านหลังของต้นไม้ใหญ่อยู่ โดยมีรอณนั้นยืนอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามและถือปืนเช่นกัน “นายครับ! เลือดนายออก!” “…” มาเฟียหนุ่มไม่ได้สนใจเสียงของลูกน้องตัวเองเลย และไม่สนใจว่าตัวเองนั้นจะถูกยิงเข้าที่ตรงไหน เพราะตอนนี้เค้ามีแค่เพียงความโกรธ ที่ต้องการหมายจะเอาหัวของชายหนุ่มคนนั้นมาให้ได้ และไม่ใช่เพียงแค่เลือดของมาเฟียหนุ่มเท่านั้นที่ทำให้รอณนั้นสนใจ แต่ยังมีเสียงกรี๊ดของเด็กสาวที่กำลังนั่งอยู่ที่กลางถนนอีกด้วยที่ทำให้เค้านั้นต้องหันไปสนใจ และทำให้เค้านั้นจำได้ว่าเธอคือเด็กผู้หญิงที่เค้าพบเจอบ่อยๆที่หน้ารั้วมหาลัยของน้องสาวเค้าซึ่งเธอนั้นกำลังขายพวงมาลัยอยู่ที่หน้ารั้วของมหาลัยในทุกๆเช้าวันพระ “นาย! เด็กผู้หญิงครับ!” “…” ปัง ปัง ปัง! มาเฟียหนุ่มถือโอกาสยิงสวนกลับไปที่ชายคนนั้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคนนั้นกำลังจะวิ่งหนีเข้าบ้าน โดยที่เค้านั้นไม่ได้หันไปสนใจที่มือขวาของตัวเองบอกเลยสักนิด “นาย! เธอจะถูกลูกหลงเอานะครับ!” “ไม่ใช่แม่กู!” เสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่มาเฟียหนุ่มนั้นจะตัดสินใจรีบสาวเท้าเรียวยาวของตัวเองเดินตามชายหนุ่มคนนั้นเข้าไปในบ้านอย่างอุกอาจและไม่กลัวอันตรายไดๆ แต่ทว่าเมื่อเข้ามาแล้วเค้านั่นกับต้องพบกับความว่างเปล่า จะมีก็แต่ถุงยาสีขาวที่กองกันอยู่ที่พื้นในบ้าน “โถ่เว้ย!” ปัง ปัง ปัง! มาเฟียหนุ่มตะโกนออกมาอย่างหัวเสียงก่อนจะยิงไปที่ถุงยาสีขาวอีกหลายต่อหลายนั้นจนถุงยานั่นแตกกระจายและเดินออกมาทันที เมื่อเดินออกมาจึงทำให้มาเฟียหนุ่มนั่นเห็นว่า มือขวาของเค้านั้นกำลังเข้าไปช่วยเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ที่พื้นอยู่ ณ. ตอนนี้ ทำให้เค้านั้นต้องรีบเดินเข้าไปหาทันทีด้วยความขุ่นเคือง “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” เสียงรอณเอ่ยถามเด็กสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะเค้าเองก็มีน้องสาวเช่นกันแถมยังเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอ “อึกมะ..ไม่ค่ะ~” เด็กสาวตอบออกมาพร้อมกับรีบเช็ดน้ำตาของตัวเองออก เมื่อเธอนั้นได้สติคืนมา เสียงฝีเท้าของมาเฟียหนุ่มเดินมาหยุดที่หน้าของทั้งสอง ทำให้รอณนั้นต้องเงยหน้าขึ้นไปมองที่ใบหน้าเจ้านายของตัวเอง จึงทำให้เค้านั้นสังเกตเห็นว่าตอนนี้ใบหน้าของเจ้านายของตัวเองนั้นมีสีหน้าที่ซีดกว่าเดิม และเลือดที่แขนของเค้าก็ยังคงไหลอยู่ “นายครับ! ทำไมหน้าซีดแบบนี้!” “ทำไมมึงไม่ตามกูมา!” “ผมตามไปแล้วครับ พอเห็นไม่มีพวกมันก็เลยวิ่งกลับมาหาน้องผู้หญิงคนนี้ พอดีผมรู้จักเธอครับ” “คะ..คุณลุงเค้าเลือดออกด้วยค่ะ เป็นอะไรมากหรือป่าวคะ” เด็กสาวเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองไปฝ่ามือของมาเฟียหนุ่ม “…” ศัพท์นามที่เด็กสาวเอ่ยเรียกเค้านั้นทำให้เค้าถึงกับต้องมองไปที่เธอด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรนัก แต่เธอนั้นก็ไม่ได้สนใจมองมาที่สายตาดุดันของเค้าเลยสักนิด และเอาแต่จ้องมองมาที่แขนเสื้อของเค้า ที่ตอนนี้กำลังมีเลือดไหลลงมาที่ฝ่ามือของเค้า “ไปทำแผลบ้านหนูก่อนดีกว่านะคะ ที่บ้านหนูมีอุปกรณ์ทำแผลค่ะ!” เด็กสาวพูดพรางดันตัวเองลุกขึ้นพร้อมกับปะทราบและฝุ่นออกจากตามขาและกระโปรงของตัวเอง เนื่องจากแม่ของเธอนั้นเคยเป็นนางพยาบาลทำให้บ้านของเธอมีอุปกรณ์ทำแผลหลงเหลืออยู่ “ก็ดีนะครับนาย! ไปทำแผลที่บ้านเธอก่อนก็ได้ครับ เผื่อพวกมันกลับมาเราจะได้จัดการมันทีเดียวครับ!” รอณเสนอข้อเสนอให้กับนายของตัวเอง เพื่อหวังทำความรู้จักกับสาวน้อยคนนี้ไปด้วย แต่ทว่ามาเฟียหนุ่มกับทำแค่เพียงยืนจ้องมองไปที่ทั้งสองด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ออก “บ้านหนูอยู่ทางนี้ค่ะ! พี่พาคุณลุงคนนี้มาทำแผลที่บ้านหนูก่อนนะคะ!” เด็กสาวพูดด้วยสีหน้าสีตาเคร่งเครียด จนลืมไปเลยว่าตัวเองก็มีแผลที่เข่าเช่นกัน เมื่อรอณได้ยินเช่นนั้นจึงถือวิสาสะจับแขนอีกข้างของนายตัวเองเดินตามเด็กสาวมาทันที “มึงจะจับทำไม!” “เดี๋ยวนายไม่ยอมตามมาครับ” “…” “ไปครับนาย เดี๋ยวเลือดหมดตัวไปห้ามเลือดก่อนครับ แล้วเราค่อยไปโรงพยาบาลกัน” คาเตอร์ถูกมือขวาของตัวเองฉุดกระชากรากมาจึงถึงบ้านของเด็กสาวอย่างไม่เต็มใจ แต่ด้วยความที่เค้านั้นเสียเลือดมากจนเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ทำให้เค้านั้นต้องยอมเดินตามมา เปิดฉากมาก็ยิงกันสบัดเลยค่าาา ?‍? ฝากกดใจ + คอมเม้นให้ไรท์ด้วยนะค๊า ??❤️

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more