Sa bawat pagpasok ng klase, ang mga mata ng bawat miyembro ng Friends Club ay hindi maiwasang mapatingin sa bakanteng upuan ni Ibarra. Ang katahimikan ay bumabalot sa silid-aralan, at ang bigat ng kanilang lihim ay tila nagiging mas mabigat sa bawat araw na lumilipas.
Felmer (pabulong sa sarili): “Bakit parang naririnig ko pa rin ang boses ni Ibarra tuwing titingin ako sa upuang iyon?” napapailing siya habang pilit na itinutuon ang kanyang buong atensyon sa kanilang ginagawang exam.
Ruth (pabulong sa sarili): “Ang kanyang ngiti, ang kanyang tawa, bakit hindi ko maalis sa aking isipan?” nagsisimula na naman siyang dalawin ng mga ala ala ni Ibarra
Elmer (pabulong sa sarili): “Sana ay nandito siya, sana hindi na lang namin itinago ang lahat…” naroon naman ang pagsisisi ni Elmer sa kanilang ginawang pag abandona sa kanya na siyang dahilan bakit walang pumapasok sa kanyang utak na sagutan ng maayos ang exam.
Necy (pabulong sa sarili): “Paano kung malaman nila? Paano kung malaman ng lahat ang aming sikreto?” hanggang sa loob ng klase pati sa panaginip ay binabagabag siya ng mga isipin patungkol kay Ibarra.
Dandred (pabulong sa sarili): “Hindi ko alam kung hanggang kailan ko pa kayang magkunwari na wala akong alam.” kinakabahan namang nasasabi nito dahil tulad ni Necy ay ilang beses narin niyang napapanaginipan si Ibarra.
Shiela (pabulong sa sarili): “Ibarra, patawarin mo kami… hindi namin alam na hahantong sa ganito.” usal nito na may pagkabalisa.
Christian (pabulong sa sarili): “Ang bigat-bigat na ng dinadala ko, sana ay matapos na ito.” parang gusto na ring bumigay ni Christian sa patuloy na pagsusumiksik sa isipan niya ang ginawa nalang sabwatan ng paglilihim sa nangyari kay Ibarra.
Lyndon (pabulong sa sarili): “Bakit ba ako nababagabag sa tuwing titingin Ako sa dakong iyon, no! hindi ako dapat mag paapekto, focus lang dude malapit na ang graduation at pagkatapos nito ay ba bye na. Huwag mo kaming guluhin ibarra." pilit na iniiwasan ni Lyndon na mapatingin sa Lugar kung saan nakaupo dati si Ibarra subalit may pagkakataon parin na napapasulyap siya doon at siya'y napapamura.
Benjo (pabulong sa sarili): “Bawat hakbang ko, pakiramdam ko’y may mga matang nakatingin, nagtatanong, naghahanap ng kasagutan.” naalala niya ang walang kapaguran niya noon sa pagsisid sa ilalim ng mga kuweba para hanapin si Ibarra pero nabigo siyang matagpuan ito.
Habang lumilipas ang oras, ang tensyon sa loob ng silid-aralan ay lalong tumitindi. Ang bawat isa ay nagpapalitan ng mga tingin na puno ng pag-aalala at takot, na parang anumang oras ay maaaring mabunyag ang kanilang lihim.
Halos hindi namalayan ng mga member ng FC ang mabilis na pag ikot ng oras, nag ring ang alarm patunay na muli na namang natapos ang isang session ng kanilang klase. Magkakasama silang lumabas at isa isang nagtungo sa may Canteen.
Sa loob ng canteen, ang FRIENDS CLUB ay masayang nagkakainan. Ang tawanan at kwentuhan ay umaalingawngaw sa buong silid. Si Elmer at Necy ay magkahawak-kamay habang si Dandred ay tahimik na kumakain sa tabi nila. Si Ruth at Shiela ay nagpapalitan ng kwento, at si Christian ay nagbibiro sa grupo. Si Lyndon, kahit na kilala bilang bully, ay tila masaya rin sa piling ng mga kaibigan. Si Benjo, na tila malalim ang iniisip, ay biglang nagsalita.
Benjo: “Alam niyo, hindi ko mapigilang isipin si Ibarra. Parang kailan lang, kasama natin siya dito, tumatawa at nagbibiro.”
Biglang tumahimik ang lahat. Ang dating masayang atmospera ay napalitan ng tensyon. Si Felmer, na siyang nagplano ng outing sa Secret Island, ay hindi makatingin ng diretso sa mga mata ng kanyang mga kaibigan.
Felmer: “Benjo, huwag na natin siyang pag-usapan. Wala na siya dito, at wala na tayong magagawa pa.”
Lyndon: “Tama si Felmer. Ano pa bang silbi ng pag-usisa sa nangyari? Nangyari na ang nangyari.”
Christian: “Pero hindi ba’t mali na itago natin ang totoo? Hindi ba’t dapat nating aminin na si Ibarra ay nawala sa outing na iyon?”
Necy: “Christian, mahirap ang sitwasyon. Hindi natin alam kung paano ito haharapin. Natatakot tayo sa maaaring mangyari.”
Elmer: “Natatakot tayo, oo, pero mas natatakot ako sa konsensya ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko ito matitiis.”
Dandred: “Kailangan nating magdesisyon bilang grupo. Hindi natin maaaring itago ito habang buhay.”
Ruth: “Anuman ang desisyon natin, dapat tayong maging handa sa mga maaaring kahinatnan.”
Shiela: “Tama si Ruth. Kailangan nating harapin ang katotohanan, gaano man ito kahirap.”
Ang tensyon sa canteen ay kapansin-pansin. Ang bawat isa ay may kanya-kanyang saloobin, ngunit iisa ang kanilang pinagdadaanan.
Habang umiinit ang paguusap ng FRIENDS CLUB tungkol sa kanilang inilihim na pagkawala ni Ibarra, biglang bumukas ang pinto ng canteen. Pumasok ang dalawang tao na may bitbit na malalaking ngiti sa kanilang mga mukha. Isa sa kanila ay kilala bilang tagapagsalita ni Author “U”. Tumahimik ang lahat at napatingin sa kanila.
Tagapagsalita: “Magandang araw, FRIENDS CLUB! Mayroon kaming sorpresa para sa inyo. Ito si Inez Andrews, ang bagong miyembro ng ating grupo.”
Ang mga mata ng lahat ay agad na tumuon kay Inez, na may kumpiyansang ngiti sa kanyang mukha. Siya ay kilala sa buong nursing department bilang maldita at intrigerang estudyante.
Inez: “Hello, everyone! Excited akong makasama kayo at makilala ang bawat isa sa inyo.”
Ang mga bulungan ay agad na kumalat sa buong canteen.
Elmer (bulong kay Necy): “Ano ito, palitan na ba ngayon ang sistema? Si Ibarra lang ang nawala, may kapalit agad?”
Necy (bulong kay Elmer): “Hindi ko alam kung paano tayo makakasundo sa kanya. Alam mo naman ang ugali niya.”
Dandred (bulong kay Ruth): “Mukhang magiging mas kumplikado pa ang mga bagay-bagay.”
Ruth (bulong kay Dandred): “Tama ka. Pero kailangan nating maging bukas sa mga bagong miyembro, kahit na si Inez pa iyan.”
Shiela (bulong kay Christian): “Grabe, hindi ko inaasahan ito. Paano na lang kung malaman niya ang tungkol kay Ibarra?”
Christian (bulong kay Shiela): “Ewan ko, pero kailangan nating mag-ingat. Baka mas lalo pa tayong mapahamak dahil sa kanya.”
Lyndon (bulong kay Felmer): “Ito na ba ang karma natin? Isang bagong problema?”
Felmer (bulong kay Lyndon): “Hindi ko alam, Lyndon. Pero kailangan nating harapin ito nang magkakasama.”
Benjo, na tila pinakamalapit kay Ibarra, ay tahimik lang na nakatingin kay Inez, hindi alam kung paano magre-react. Ang tensyon sa canteen ay lalong tumindi, at ang bawat isa ay may kanya-kanyang agam-agam sa pagdating ng bagong miyembro na si Inez.
Ang eksena ay nagtatapos sa isang tanong na naiwan sa isipan ng bawat isa: Ano ang mangyayari ngayon sa FRIENDS CLUB na may bagong miyembro na maaaring magbunyag ng kanilang pinakatatagong lihim?
Ano kaya ang reaksyon ni Inez kapag nalaman niya ang lihim?
May iba pa bang sikreto na dapat malaman ng grupo?
Sino sa kanila ang unang magtitiwala kay Inez?