So Hot ร้ายให้ได้รัก8 ที่รักคะ
1512 Words
“จะยิ้มอีกนานไหมเฟิง” ตลอดการเดินทางกลับเฟิงหวงนั่งมองหน้าฉันที่เป็นคนขับแล้วยิ้ม ยิ้มอยู่นั่น ยิ้มจนน่ารำคาญ
แน่นอนว่าฉันได้พกเฟิงขึ้นรถมาด้วย เขาบอกว่า ‘เพื่อนกลับหมดแล้ว นิจะทิ้งเค้าไว้คนเดียวเหรอ’ อืม สภาพยืนด้วยไม้ค้ำฉันก็ใจดำไม่ลง อีกอย่างถ้าปล่อยไว้อาจจะตีกันกับภัก ไม่พ้นเดือดร้อนฉันอีก หิ้วมาด้วยให้จบ ๆ ไป
“ก็เธอเลือกเค้า อย่างน้อยเธอก็เลือกเค้า” พูดแล้วยิ้ม
“เพราะว่านิไม่มีสิทธิ์เลือกคนอื่น” อะไรที่ทำให้ชีวิตมันนิ่งวิ่งเป็นเส้นตรง ฉันจะเลือกสิ่งนั้น ถ้ามีอะไรมาสร้างความวุ่นวาย ฉันจะไม่ก้าวขาไปหา ไม่ชอบสีสันเพิ่มเติม แค่คนเดิม ๆ อย่างเฟิงหวงก็เติมสีสันที่หลากสีให้ฉันมากจนเอียน ต้องคอยลุ้นอยู่ตลอดว่าวันนี้ พรุ่งนี้จะมีเรื่องอะไรมาให้ปวดหัวบ้าง ง่าย ๆ ก็แค่เฟิงหวงคนเดียวชีวิตฉันก็ตื่นเต้นมากแล้ว
“เค้าโคตรรักเธอเลยที่รัก” ยื่นมือมาวางที่ต้นขาแล้วก็ลูบล้วงลึกเข้ามาเรื่อย ๆ
“ขับรถอยู่”
“ที่รักเราไปทะเลกัน”
“ตี 2 แล้วเฟิง ไม่ไป” บ้าบอมาก นึกอะไรได้เอาอันนั้น
“เธอไม่อยากดูแลเค้า” ถูกค่ะ ฉันไม่อยากดูแลแก แกหาเรื่องเองจะมาตัดพ่ออะไรอีเฟิง อีคนเลว แกไม่ได้น่าสงสารอะไรเลย
“ใช่ นิมีหลายอย่างต้องจัดการ เฟิงเองก็เหมือนกัน”
“แล้วทำไมเค้าเป็นลำดับสุดท้ายของเธอตลอด”
“เพราะนายชอบวุ่นวาย”
“แต่ที่เค้าทำก็เพราะเค้ารักเธอ และเค้าอยากให้เธอรักเค้าบ้าง”
“ขอร้องเฟิง” ทำไมชอบวกกลับเข้ามาเรื่องรัก
“ที่รัก เค้ารักเธอจริง ๆ นะ” เมื่อเฟิงหวงทำหน้าอ้อนวอน ฉันจึงเลี้ยวรถเข้าปั๊มที่ขับผ่านพอดี จะจอดข้างทางก็ตรงกับจังหวะทางเปลี่ยวไม่ควรจอด
“เลิกเหอะเฟิง เลิกเล่นเกมสักที ไม่เหนื่อยหรือไง เราโต ๆ กันแล้วนะ หลายปีแล้วนะผลลัพธ์มันเหมือนเดิม พอเหอะ”
“รู้เมื่อไหร่ ใครบอก” เหล่ตามองฉันแบบคนมีความผิด
“ยังมีภาระอีกหลายอย่างที่เราต้องทำ เลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้ว เราสองคนต่างไม่ได้รู้จักเลยว่าไอ้รักเนี่ยมันเป็นยังไง หยุดพูดให้นิเอียนได้ไหมเฟิง” ครอบครัวเราทั้งสองต่างไม่มีรักฝันหวานให้ชื่นชม มีแต่ความโสมม ตัณหาราคีแปดเปื้อนไม่มีสิ้นสุด แล้วแบบนี้เฟิงหวงจะรู้จัก ‘รัก’ ได้ยังไง
คนอย่างเฟิงไม่เชื่อหรอกว่ารักแท้มีจริง ฉันก็ไม่เชื่อเหมือนกัน
“ใครบอกเธอ”
“เรื่องอะไร”
“ที่เค้าอยากชนะเธอ” ยอมรับจนได้
“นิบังเอิญได้ยิน” เพราะวันนั้นฉันบังเอิญได้ยินเขาพูดกับเพื่อน ทุกวันนี้ฉันถึงไม่เคยอินกับสิ่งที่เขาทำ คำที่เขาพูด
“ทำไมเธอไม่บอกเค้าแต่แรก”
“แล้วจะให้บอกอะไร มันไม่ได้สำคัญ อีกอย่างเราหนีกันไม่พ้นอยู่ดี ก็อยู่ ๆ กันไปแบบนี้”
“นี่คือเหตุผลที่เธอไม่รักเค้า”
“เราไม่เคยรักกันเฟิง”
“แต่เราจะแต่งงานกัน” เฟิงพูดพร้อมมองฉันด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ก็ยังอยากชนะให้ได้ แม้คำว่ารักไม่หลุดจากปากฉันเขาก็ยังอยากชนะอยู่ดี ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“แน่นอน มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ก็เฟิงเลือกนิ” ถ้าเขาเลือกพี่สาวของฉันทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้ ฉันคงใช้ชีวิตง่ายขึ้น
“เหมือนที่นิเลือกเฟิงวันนี้ไง เค้าโคตรรู้สึกดี”
“เฮ้อ นี่เราจะคุยกันเข้าใจสักนิดไหมเฟิง” ฉันไม่ได้เลือกแกอีเฟิง แค่สถานการณ์มันเป็นแบบนั้นมาแล้ว การตัดปัญหาที่ดีคือไม่สร้างปัญหาเพิ่ม
“เข้าใจดิ โอเค ต่อไปจะเป็นยังไงก็ให้มันเป็นไป เค้าจะเลิกกวนเธอแล้ว แต่รู้ไว้นะว่าเธอสำคัญกับเค้า ไม่ว่ายังไงเค้าเลือกเธอเสมอ”
“อืม” จะมีก็ครั้งนี้มั้งที่ฉันรู้สึกว่าเฟิงหวงพอจะเชื่อใจได้ ถ้า 100% ก็เชื่อได้ 40% อะนะ
“เหมือนที่เค้าให้เธอเป็นคนแรกของเค้า เราเป็นคนแรกของกัน”
“เรื่องนี้ไม่ต้องพูดก็ได้” เรื่องมันนานมาแล้ว จะงัดขึ้นมาทำไม ที่ให้ก็เพราะว่าหนีไม่พ้นกัน ไม่ให้วันนั้นสักวันก็ต้องให้อยู่ดี ให้แบบยินยอมดีกว่ามาวางแผนแล้วฉันขัดขืน เสียความรู้สึกกันไปใหญ่
ก็ไม่อะไรมาก แค่เซ็กซ์เอง เป็นธรรมชาติของมนุษย์อยู่แล้ว
“ที่รักเค้าไม่รู้ว่ารักเป็นแบบไหน แต่เค้าพอมองออกนะว่าเธอกำลังเขิน”
“…” ตรงไหน ฉันเขินตรงไหน ฉันไม่เห็นจะรู้สึกอย่างที่เขาพูดเลยสักนิด
แต่ช่างเถอะ อยากพูดอะไรก็ปล่อยเขาไป
“นี่ที่รัก” เฟิงเรียกเมื่อฉันกำลังถอยรถเพื่อออกจากปั๊มน้ำมัน
“อืม”
“ถึงเค้าจะเข้าใจที่เธอพูด แต่เรื่องอึ๊บกันเค้าไม่เลิกนะ”
“ทำไม เราควรอยู่กันแบบเพื่อนนะเฟิง” ที่แล้วมาให้แล้วไป ต่อไปไม่ต้องมามีอะไรกันก็จบนะ
“ที่รักเราเกินเพื่อนมาแล้ว เพื่อนกันไม่เอากันดิ แต่นี่เค้าเอากับเธอนับครั้งไม่ถ้วน เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้”
“งั้นก็เฟรนด์วิท ง่ายดี”
“ชิ งั้นเค้าไปเอากับคนอื่นได้ไหมที่รัก”
“ที่ผ่านมาก็ทำตลอดไม่ใช่หรือไง” ไอ้ที่ควงคนนั้นทีคนนี้ทีเข้าโรงแรมแล้วมีผู้หญิงอัปลงโซเชียลแท็กเขาบ่อย ๆ บางคนก็ชอบส่งรูปไปเที่ยวกับเขามาให้ฉัน บางครั้งเขาก็ส่งมาด้วยตัวเอง
ส่งเองเลยนักเลงพอ คำนี้เฟิงชอบพูดกับกลุ่มเพื่อน
“เค้าไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น เค้ามีเธอคนเดียวมาตลอดที่รัก”
“ไหนบอกเข้าใจที่พูด?”
“เค้าพูดจริง ๆ นะคะที่รัก เค้าแค่ควงไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง เปิดห้องเล่น ๆ แต่เค้าไม่ได้มีอะไรกับใครสักคน เค้ากลัวที่รักทำเหมือนที่เค้าทำ แล้วเค้าก็ไม่ชอบคนอื่นด้วยเค้าชอบที่รักคนเดียว”
“…”
“ที่รักคะ เค้าพูดจริง ๆ นะ”
“อืม อยากจะมีใครก็มีเถอะ มีชีวิตก็ใช้ ๆ ไป อะไรเป็นความสุขก็ทำ เฟิงอยากมีใครเฟิงทำเลย”
“เค้านึกว่าเธอจะหึงเค้าสักนิด” เสียงเฟิงหวงแผ่วเบา
“ไม่รู้สึกอะไรเลย”
“…”
ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างที่ฉันขับรถ เมื่อเฟิงหวงไม่พูดฉันก็ไม่จำเป็นต้องพูดต่อ เราสองคนไม่ต้องพูดอะไรกันมาก เพราะบางคำของเฟิงมันเชื่อไม่ได้ ฉันขอแค่เขาเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดไป แล้วไม่ก่อความวุ่นวายให้ที่บ้านฉันอีกสักพักก็พอ
@คอนโด
กลับมาถึงห้องฉันรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมนอน กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเช้ามืด ตี 5 กว่า ๆ
“ที่รักเค้าเหนียวตัว”
“…” ฉันหันมองคนที่นอนข้าง ๆ ด้วยสายตาเรียบนิ่ง ขอมานอนด้วยแล้วยังมาสร้างความวุ่นวายทั้งที่ก่อนหน้านี้บอกจะนอนนิ่ง ๆ
“ที่รักถ้าเค้าไม่ได้อาบน้ำเค้านอนไม่หลับจริง ๆ นะคะ”
“..” แล้วทำไมไม่จ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลล่ะ
“ที่รักคะ สงเคราะห์เค้าหน่อยค่ะ”
“...” ฉันจะเฉย
“ที่รัก”
“...” ต้องเฉย
“เธอคิดว่าอาบน้ำให้หมาตัวน้อย ๆ น่ารัก ๆ ก็ได้” ยื่นมือมาจิ้ม ๆ ที่ต้นแขนของฉัน ซ้ำยังทำหน้าเชิงออดอ้อน
“มีขนเหรอ”
“ดกอยู่นะ เธอเคยเห็นไม่ใช่เหรอ”
“เฟิง”
“คะ”
“ง่วงนอน”
“ช่วยเค้าแป๊บเดียวเองที่รัก เค้าอยาก...อาบน้ำ” สายตาที่ส่งมาไม่ได้สื่อว่าอยากแค่นั้นนะ อยู่กันมาตั้งเท่าไหร่ทำไมจะไม่รู้นิสัย
“ทำไมต้องเว้นช่วงพูด” ฉันลุกขึ้นนั่ง คงไม่ต้องนอนกันแล้ววันนี้
“จังหวะกลืนน้ำลายไงเธอ”
“แค่อาบน้ำนะเฟิง ไม่ทำอย่างอื่นนะ อยากทำหายแล้วค่อยทำ”
“ใจร้าย”
“นี่ใจดีแล้ว”
“อืม ก็ดีกว่าเมื่อก่อนนิดนึงอะ” ยังจะตัดพ้อ
“รอแป๊บ” ฉันลุกลงจากเตียงหาเสื้อคลุมมาใส่ เดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปิดน้ำใส่อ่าง ไม่อาบให้ก็ไม่น่าจะจบ โอเคจับอาบให้จบไปซะ
เดินออกมาจากห้องน้ำนึกอยากกินโจ๊ก จึงเดินมาหาโทรศัพท์กดสั่งเดลิมาส่ง กินแล้วน่าจะนอนหลับสนิท อืม สั่งให้อีกหนึ่งชีวิตที่กำลังมองฉันกดโทรศัพท์ด้วยแล้วกัน ไม่ได้กินเดี๋ยวก็ว่าฉันใจร้ายอีก
- Writer
