So Hot ร้ายให้ได้รัก2 พยายาม
1253 Words
“อารมณ์ดีหรือยัง” หลังจากที่เซ็กซ์ดุเดือดจบลงฉันก็ถาม
แล้วเขาที่กอดฉันอยู่ก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินตามหาเสื้อผ้าสวมใส่ “เธอแม่ง”
เขาทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่เสียงปิดประตูห้องจะดังปึง! ก็เหนื่อยดีที่ต้องคอยตามใจคนนั้นทีคนนี้ที ยิ่งว่าที่สามียิ่งเหนื่อย ผีเข้าผีออกบางวันดีบางวันร้าย เอาแน่เอานอนไม่เคยได้
เราหมั้นกันตอนอายุ 12 ปี หมั้นโดยที่เขาเป็นฝ่ายเลือกว่าจะเอาใครในสามพี่น้อง ตอนเรียนปี 2 เรามีอะไรกันโดยที่เขาบอกว่าเขาเป็นคู่หมั้น อยากให้เขาไปทำกับคนอื่นก่อนหรือไง ครั้งแรกของเราจึงเกิดขึ้นและเกิดขึ้นเรื่อยมา มันก็รู้สึกดีบางครั้งแต่บางครั้งก็ไม่ฟินเพราะว่าเขารุนแรงเวลาที่โกรธ งอน หรือน้อยใจ มันก็ไม่ผิดอะไรใช่ไหมที่จะมีอะไรกับผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นของตัวเอง แม้ว่าจะไม่ได้รักเขาก็ตาม
แต่เขาผิดนะ เขามีคนอื่นขณะที่มีฉัน ข้ออ้างของเขาก็…ใคร ๆ ก็ทำกัน
ได้ยินแบบนี้ฉันพูดอะไรได้ ฉันเป็นรองเขาเสมอเนื่องจากปัญหาภายในครอบครัวที่ไม่ถูกแก้ หากทำเขาไม่พอใจจนเกินไปอาจจะทำให้แม่ของฉันเดือดร้อน
เมื่อคืนนี้ฉันหลับไปทั้งอย่างนั้น เหนื่อย เพลีย เบื่อ
“ที่รักคะตื่นได้แล้ว”
“อืม”
“ที่รักคะ ถ้าเธอยังไม่ตื่นเค้าจะจัดเธออีกรอบแล้วนะ”
“บอกแล้วว่าอย่ากวนวันหยุด” ฉันลุกขึ้นมานั่งแล้วโวยวายเล็กน้อย กลัวเขาจะมาทำให้ช้ำอีกไง
“เค้าไม่ได้กวน นี่ไงเค้าทำข้าวต้มมากินกับเธอ”
“เอาออกไปจากห้องนอนเฟิง เค้าเคยบอกแล้วว่าไม่ชอบให้เอาของมากินในห้องนอน”
“แล้วนิจะชักสีหน้าทำไมวะ เค้าก็แค่เอาใจเธอไหม” แล้วก็เริ่มต้นการทะเลาะกันขึ้นอีกครั้งเมื่อฉันโวยวายในเรื่องเดิมซ้ำ ๆ มาหลายครั้งแล้ว
“เคยบอกให้เอาใจเหรอเฟิง”
“พูดแบบนี้ก็ไม่ต้องด่งต้องแดกแม่งละ” เสียงดังเคล้ง! จ้ะแล้วถ้วยข้าวต้มก็กระจายเต็มพื้นห้องนอน คนทำก็…นู่น เดินออกไปแล้ว
ถ้าถามว่าเฟิงรักฉันไหม ฉันตอบเลยว่าไม่ ฉันก็แค่หุ่นเชิดของครอบครัวและตัวตลกของเฟิง
‘ทำแบบนั้นถ้านิรู้นิโกรธตายแน่’
‘พวกมึงก็เงียบปากไปดิ’
‘นิเป็นเพื่อน เพื่อนไม่ทำร้ายเพื่อน’
‘แล้วยังไง กูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนด้วย แล้วกูก็ไม่เคยเป็นเพื่อน กูเป็นคู่หมั้นเป็นว่าที่ผัว’
‘มึงไม่สงสารนิเลยเหรอ’
‘สงสารทำไม ซานิมีความรู้สึกด้วยเหรอ’
‘คนบ้าอย่างมึงพวกกูห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์ ตามใจเถอะ อยากทำก็ทำ ซวยมาพวกกูไม่รับรู้นะ’
ทุกอย่างที่เฟิงทำก็แค่อยากรู้ว่าฉันจะรู้สึกยังไง อยากรู้ว่าฉันเสียใจเป็นไหม เขาไม่ได้ทำเพราะรักแต่ก็ชอบพูดว่ารักฉัน รักที่ไม่มีจริง พอได้ยินคำว่ารักที่มันไม่อิน มันยิ่งทำให้ฉันห่างไกลจากความรู้สึกรัก มันทำให้ฉันขยะแขยงคำพวกนั้นรวมทั้งความพยายามของเฟิงหวง
ฉันโทรเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อย แล้วรีบขับรถกลับบ้านเพราะพ่อโทรตามด่วน ๆ
พรึบ!
แฟ้มเอกสารถูกโยนลงบนโต๊ะสามแฟ้ม พ่อหันมามองด้วยสายตาไม่พอใจมาก ๆ “พวกแกสามคนดูงานประสาอะไร ทำไมสินค้ามันหายไปจากโกดังมากขนาดนั้น เกิดอะไรขึ้น”
“เทียร์ขอโทษค่ะพ่อ เป็นความผิดของเทียร์เอง ดี้กับน้องเล็กไม่เกี่ยว” พี่สาวคนรองยื่นหน้าออกรับ
“ไม่เกี่ยวได้ยังไง งานนี้ฉันให้พวกแกดูแลด้วยกัน ไม่ได้เรื่อง! พวกแกมันไม่ได้เรื่อง”
“เราจะปรับปรุงให้ดีกว่านี้” ซินดี้พี่สาวคนโตของฉันพูด ซินดี้ไม่ชอบพ่อ ต้องบอกว่าเกลียดเลยก็ว่าได้ ที่ยังทนอยู่เพราะแม่ทั้งนั้น
“หึ ฉันเสียหายเท่าไหร่พวกแกพูดได้แค่ขอโทษ” นอกจากขอโทษพ่อต้องการอะไรกันล่ะ ของมันหายไปอย่างไร้ร่องรอยจะให้ตามที่ไหนได้
“ซานิแกอายุเท่าไหร่แล้วนะ” อ่อ หวยมาออกที่ฉันสินะ
“22 ค่ะ”
“เตรียมตัวให้พร้อม เดือนหน้าฉันจะจัดงานแต่งให้แก ธุรกิจของฉันจะได้ง่ายขึ้น”
“แต่น้องเล็กยังเด็กนะคะ น้องยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ให้น้องเรียนให้จบก่อนไม่ได้เหรอคะ”
“แกไปถามแม่พวกแกดูว่ายังไง ถ้าแม่พวกแกขัดฉันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ออกไปได้แล้ว ฉันไม่อยากมองหน้าคนทำงานพลาด” ไล่ขนาดนี้พวกฉันก็ต้องเดินออกมาจากห้องทำงานของพ่อสิ พูดเหมือนพวกเราไม่ใช่ลูก แต่พ่อก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนั่นแหละ จะพูดดีก็ตอนใช้งาน หากผิดพลาดก็ต่อว่าด่าทอ
แล้วแม่น่ะเหรอจะไม่เห็นด้วยกับงานแต่ง ในเมื่อมันเป็นผลดีต่อแม่ แม่น่ะเหรอจะแย้ง ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้
“น้องเล็กไหวไหม” พี่สาวฝาแฝดสองคนแก่กว่าฉัน 3 ปี พวกเธอทั้งสองรักฉันและเกลียดลูกเมียน้อยคนอื่น ๆ มาก
“ไหวสิ แค่นี้เอง พวกพี่น่ะสิโดนดุ นิไม่ได้ไปช่วยพี่เลย ต่อไปนิจะเข้าไปช่วยงานนะ ไม่เอาเปรียบพี่ ๆ แล้ว”
“พี่บอกแล้วไงว่าให้ตั้งใจเรียน ไม่ต้องห่วงเรื่องงาน ใช้ชีวิตให้มีความสุขรู้ไหม”
“ขอบคุณ” ซินดี้ซินเทียร์หยุดเดินแล้วหันมาโอบกอดฉัน ฉันเป็นน้องเล็กที่ตอนท้องพ่อแม่คาดหวังว่าจะได้ลูกชาย ทว่าเมื่อคลอดออกมาฉันเป็นผู้หญิง แม่และพ่อจึงทะเลาะกันหนัก ตัดขาดแยกบ้านกันอยู่ แล้วไม่นานพ่อก็จูงมือเด็กผู้ชายเข้ามาในบ้านพร้อมผู้หญิงคนหนึ่งแล้วบอกว่าเป็นลูกชายที่เกิดจากความรักและผู้หญิงคนนั้นก็ได้ถือครองใบทะเบียนสมรส ภาพที่แม่เสียใจมากยังคงติดตาฉันมาจนถึงทุกวันนี้
ตริ๊ง! แจ้งเตือนดังขณะที่ฉันกำลังเข้ามานั่งในรถ
(มัด: กรี๊ด!!!)
(มัด: มัดส่งรูปภาพ)
(มัด: ฉันมาเดตกับเฟิงนะนิ นิไม่ถือใช่ไหม)
(ซานิ: ตามสบาย)
ถึงเราจะเป็นคู่หมั้นกัน แต่ความสัมพันธ์ทางกายก็ตกลงเป็นเฟรนด์วิทเบเนฟิต แล้วฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องที่เฟิงพยายามให้ฉันรู้สึก ที่รู้สึกตอนนี้คือเรื่องที่พ่อดึงระยะเวลาแต่งงานให้มันเร็วขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
(ว่าไงครับคนสวย)
“วันนี้ยุ่งกันไหมอะ” เพราะเพื่อนเรียนหมอเขาไม่ได้มีเวลาว่างมากนัก นาน ๆ ครั้งจะเจอกันแล้วมีเวลาให้ฉัน
(นิเป็นไร)
“เปล่า”
(ว่าง อยู่กันครบ มาไหม)
“อื้ม เดี๋ยวนิเข้าไปนะ” เราเรียนมาด้วยกัน สนิทกันจนฟังเสียงแล้วรู้ว่าฉันไม่โอเค เพื่อนถึงได้รู้จังหวะเล่นไม่เล่นและก็พร้อมรับฟัง
- Writer
