ห้องบรรทมที่ 9
ทางปากต่อหน้าคู่แค้น
บนเตียงนอนใหญ่ ฟางชิงเยียนกับจางเฟยหรงหมอบอยู่เคียงข้างกัน มารดาของแผ่นดินฝังหน้าอยู่ในผ้าห่ม ตอนนี้นางอับอายแทบตายแล้ว
“ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ”
“ฮึ เจ้าแน่นกว่าแล้วจะเป็นไร สุดท้ายไม่ใช่ถูกขี่ราวกับสุนัขหรือ” ชิงเยียนกระชากผมฮองเฮาขึ้นมา นางต้องการมองใบหน้ายามอับอายของอีกฝ่าย
จางฮองเฮาร้องฮึดฮัดไม่พอใจ ทีแรกนางคิดยั่วโทสะนางแพศยาด้วยคำพูด แต่อีกฝ่ายราวกับไม่รู้สึกอันใด กลายเป็นนางเองที่ถูกฮ่องเต้ควบขับรังแก
“ชิงเยียน เจ้าช่วยข้าหน่อย ข้าไม่ไหวแล้ว”
จางฮองเฮาเงยหน้าขึ้นตามแรงดึงเส้นผม นางคราบน้ำตาแห้งกรังสองข้างแก้ม ประตูหยกด้านหลังก็ถูกกระแทกจนบวมเป่ง
“เพี้ยะ! ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ”
“ถือดีว่าแน่นกว่าผู้อื่นไม่ใช่หรือ ดูว่าวันนี้ข้าจะเอาเจ้าจนหลวมเท่ากับนางหรือไม่ ต่อไปจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน”
“อ่า อ่า อ่า ฝ่าบาทหม่อมฉันไม่กล้าแล้ว”
หรงชิ่งได้ยินนา
