ห้องบรรทมที่ 10
หวังฮูหยิน
ภายในตำหนักว่างเปล่า ที่แห่งนี้เป็นที่อยู่ของพระสนมตำแหน่งเล็กๆ หากแต่ตอนนี้ไม่มีผู้อาศัย ดังนั้นต้นไม้ใบหญ้าจึงรกร้างอยู่บ้าง
“พั่บ พั่บ พั่บ”
บนโต๊ะกลมกลางห้อง หวังฮูหยินถูกจับคว่ำหน้าแนบลงบนผ้าปู กระโปรงนางถูกหลานชายตลบขึ้นไปไว้บนแผ่นหลัง บั้นท้ายก็ถูกเอวบางของอีกฝ่ายโยกเข้าออก
“อ่าๆๆ ท่านป้า ท่านไม่เข้าวังมาหลายเดือนข้าคิดถึงก้นท่านแทบตายแล้ว”
หวังฮูหยินอายุเกือบสี่สิบ นางมีรูปร่างอวบอัด แต่ด้วยความเป็นอยู่ดีเลิศ นางไม่เพียงดูไม่แก่ แต่นางยังคงความสวยสดงดงาม ของหญิงที่เติบโตเต็มวัยได้อีกด้วย
“อืมม อืมมม เอ้อจู ในท้องข้ามีเด็กอยู่ เจ้าอย่าทำอีกเลย”
หวังเอ้อจูใช้สองมือประคองบั้นท้ายอวบนางไว้ สายตาก็จับจ้องลำเอ็นที่ไหลเข้าไหลออกกลีบกุหลาบนาง เพราะไม่ได้เอานางหลายเดือนแล้ว พอมองพู่เนื้อแดงๆ ของนางที่ห่อหุ้มลำเอ็น มีหรือเขาจะหยุดตัวเองไว้
“ท่านป้าให้ข้าเอ
