ห้องบรรทมที่ 8
พร้อมกัน
ห่างจากงานเลี้ยงไม่ไกล ทัวปาหมิงเต๋อควบม้าเหยาะๆ ตามติดบุรุษผู้หนึ่ง เพราะนี่เป็นคืนเดือนหงาย ไม่ต้องใช้ไฟ คนทั้งสองก็มองเห็นพื้นที่ได้อย่างชัดเจน
“นายท่านมีคำสั่งอะไรหรือ เจ้าถึงกับต้องมาที่นี่เอง”
เมื่อม้าหยุดลง ทัวปาหมิงเต๋ออดถามไม่ได้ว่าอะไรทำให้หัวหน้าใหญ่องค์กรผู้หนึ่ง ถึงกับต้องออกนอกด่านมาด้วยตนเอง
“อ่านจดหมายนี่แล้วเจ้าจะรู้เอง”
ฟางชิงอี้ยื่นส่งกระบอกไม้ไผ่ท่อนหนึ่ง หมิงเต๋อพอเปิดออกดู เพียงเห็นประกายสีทองของเนื้อผ้ายังไม่ทันอ่านก็เก็บกลับไป
“นายท่านใช้ให้เจ้ามารับคนกลับไปด้วยหรือ”
ชิงอี้ผงกศีรษะเป็นเชิงยอมรับ ที่เขาเดินทางขึ้นเหนือมาเองครั้งนี้ เพราะต้องนำคนกลุ่มหนึ่งกลับไปด้วยนั่นเอง
***
ตำหนักเฉียนชิง
“เข้ามา!”
หลังเสียงเรียก อวี๋กุ้ยเหรินประคองฮองเฮาเดินเข้าประตู เพราะนางสติไม่ดีกว่าจะพามาถึงตำหนัก นางกำนัลที่คอยฉุดลากต้องเสียแรงไม่น้อย
“เล
