Burning Me Twice (Filipino)

Episode 6

Episode 6

These Burning Eyes

HINDI maipagkakaila na nakaramdam ng kakaiba ang musmos na si Jillian. He never thought, nor even imagine, that the smile of that brat can make her heartbeat skip!

Pagkauwi ni Jillian sa party ay dali-dali siyang umakyat sa silid niya. Akala niya ay may sakit lang siya sa puso. Pero pati ata sa isip. Hindi kasi niya makalimutan ang ngiti ni Jack.

Yung ngiti na sobrang liwanag, habang nagiging singkit ang bilugan na mata niya. Sa isip ni Jillian, those are the most beautiful moment of her life, those smiles are priceless.

And Jillian kept being frustrated because of it. She doesn't like the fact that she is feeling this. Baka nababaliw lang siya, nagulat o nagtataka? She is trying to find reasons, until she fell in a deep slumber.

Pagkagising niya ay ganoon pa rin ang nasa isip niya. Yung batang brat pa rin na iyon. At natatakot na ngayon si Jillian. She is scared to know that maybe, she is now on a state of what they call puppy love? Or young love?

She let out a big sigh before getting up and going straight to her bathroom. Kinuha niya ang kanyang sabon at saka na siya naghilamos, nagsipilyo na rin siya at nagpalit na ng damit.

She left the room at bumaba na patungo sa kusina. Her tummy are protesting. Gutom na siya, pero may halo ang pag-ikot ng tiyan niya. Para bang may mga paro-paro na lumilipad dito. Lalo na sa tuwing dumadapo ang mukha ni Jack sa isipan ni Jillian.

She felt so weird. Naguguluhan na rin siya. She is so young to be attracted!

Pagkarating niya sa kusina, ay bahagyang napahinto si Jillian. Nandoon din kasi si Jack. She watch how Jack ate those muffins she bake for him. Hindi maipaliwanag ni Jillian kung bakit may natuwa, sa isang sulok ng munti niyang puso.

She refuse those signs, and instead she walk to the table at pinaghain na siya ni ate Rosa niya. The breakfast looks delicious for Jillian.

There are Sunnyside up eggs, sausage, ham, meatballs and springrolls, may chinese fried rice din. Pero hindi alam ni Jillian kung bakit mas nakatingin siya kay Jack, na sarap na sarap sa pagkain ng muffins niya.

Natigilan na lang si Jillian sa pagi-imagine nang masita siya ni Jack. "Gusto mo rin ba?" tanong ni Jack sa kanya.

Umiling lang si Jillian, yumuko ng kaunti, ang init ng pisngi niya. Maybe because she is embarrassed, or the other way around.

"Hindi, sa iyo iyan e. Regalo ko iyan."

"Ahh, okay. Akala ko gusto mo rin e," sabi ni Jack. Hindi halos makahinga si Jillian. She is filled with so much questions.

'May kakaiba ba sa muffins ko? Bakit hindi nagsusungit itong brat na' to?'

"Paano mo naman nasabi na gusto ko rin iyang kinakain mo?" tanong ni Jillian sa lalaki habang nagsasandok siya ng kanin at ulam.

"Kanina ka pa kasi nakatingin sa akin e."

Natigilan ng kaunti si Jillian. Mabuti at napigilan niya mapaubo, dahil huling-huli siya sa akto. She felt the flooding embarrassment on her veins.

"Pinagsasabi mo. Kumain ka na nga diyan."

Nakita lang ni Jillian na nagkibit balikat lang si Jack. Nagtataka pa rin si Jillian, nakakaramdam ng kakaiba, naguguluhan na hindi mawari. Jack acts so strange! Para itong anghel ngayon. Kaya nagtataka si Jillian.

Hindi na maiwasan na magtanong si Jillian. "Hindi mo ba ako susungitan?" tanong nito sa lalaki.

She does not know if, nagmalik mata lang ba siya or what. Pero kita niya talaga na mabilis na ngumisi ang lalaki sa kanya!

"Why? Do you want to?"

Umiling lang si Jillian. "Mas okay ka na ganyan ka. Yung hindi masungit."

At napakagat ng labi si Jillian dahil sa mga salitang lumabas mula sa bibig nito.

'Me and my smart, unstoppable and unfiltered mouth might kill me someday.'

Nakita naman ni Jillian na nakangiti lang sa kanya si Jack. She wants to shout in horror.

'Bakit nakangiti siya sa akin?!'

Iyon yung ngiti na nakita niya kagabi. That kind of smile that makes her almost sleepless last night. That smile who planted so much questions on her mind.

Pilit na binaliwala lahat iyon ni Jillian. Dahil kung baka ano na naman ang maramdaman niya. Sana ay naguguluhan lang siya. Sana ay naninibago lang siya, sa biglang pagkabait nito sa kanya. Na ang dating Jack at Jullian na dati ay aso at pusa. Ngayon ay wala na.

A part of Jillian wish na sana hindi na magbago si Jack. Sana lagi na lang siyang mabait..

Pero mayroon din sa loob ni Jillian. Na humihiling na sana ay huwag. Sana maging masungit na lang ito ulit. Para hindi niya na maramdaman itong kakaibang naglalaro sa puso niya.

Hindi namalayan ni Jillian na sa sobra at labis na pag-iisip niya, ay wala na si Jack sa hapag niya. Kaya kalmado na ang puso niya.

Ngunit ang tanong ng batang Jillian ay, hanggang kailan?

Inubos na ni Jillian ang kinakain niya. Matapos nito ay naglakad na siya pabalik sa kwarto niya. Balak niya ngayon na bumisita na kay Seb at Mey ngayong araw.

Paglabas ni Jillian sa silid ay nakita niya si Jack. Kasama na naman ni Jack ang kaibigan niyang, isa ring sakit ng ulo ni Jillian. Si Titus...

Hindi na lang niya pinansin ang dalawa. Parang hangin lang sila. Hula ni Jillian ay sa videogames na naman ang bagsak ng dalawa.

'Buti hindi lumalabo ang mga mata nila? Puro sila ganyan. Tapos basketball, sarap ng buhay nila a.'

Nilapitan ni Jillian si Manang Mabel. Natandaan niya kasi ang bilin ni Ninang niya sa kanya. Na dapat hatid at sundo siya, idagdag pa na dapat ay hindi ito masyadong late uuwi. Yung tama lang.

"Manang, pupunta na po ako sa mga kalaro ko!" masayang wika ni Jillian. Masaya rin naman ang matandang kasambahay.

"Ganoon ba? Hintayin mo lang at tatapusin ko lang itong hinahalo kong ulam. Patapos na rin naman. Ay, at saka nga pala ija, yung pinatabi mo pala ay nasa kabinet na."

Natuwa naman si Jillian. Kinuha niya na ito. Hindi naman kasi nasa mataas na kabinet ang mga cookies at muffins na ipinatago niya. Nasa ibaba lang.

"Salamat Manang! The best ka talaga. Buti hindi nakita ng asungot na iyon ang mga ito. At tiyak na uubusin niya lahat ng binake ko."

"Masarap naman kasi ang mga bake mo ija. Oh, tapos na itong niluluto ko. Halika na at ng maaga kang makapunta at maaga ka rin na makakauei."

Masayang sumangayon si Jillian. Mabilis lang dahil ilang minutong lakaran lang ito.

Bago pumasok si Jillian ay nag-doorbell muna sila. Naghabilin ng iilang paalala si Manang.

"Alam ko naman na mabait na bata ka ija. Huwag ka lang basta aalis ha? Susunduin kita ng 5pm. Tiyak na rito ka na magla-lunch. Tawag ka na lang sa bahay kung may problema. Okay?"

"Opo manang. Salamat po."

Pinapasok na si Jillian sa loob. Nakakamangha dahil sa lawak ng pool at garden. Kasing lawak lang ng kay ninang niya.

Kahit sa loob ay halatang mamahalin ang may nasa tatlong palapag na mansyon. Ang lawak at ang daming mamahalin na display, tulad ng paintings, furniture at iba pa.

Kita ni Jillian na patakbong lumapit sa kanya si Mey at yinakap ito.

"Yehey! Ate, may dala kang cookies."

"At muffins!" sabi ni Jillian.

Kinuha naman ito ni Seb. "Ako na ang magdadala nito. Tara na sa playroom? Nakahanda na yung mesa, tent at saka yung mga laruan.

NAMANGHA si Jillian. Dahil isang malaking silid ito. Puno ng laruan na manika, robot, may tent pa at saka lamesa nga na may mga iba pang pagkain. Literal na tea party pala talaga.

At aka may nagbabantay sa kanila habang naglalaro sila. Si Yaya Janice.

"Ate Jillian, bakit hindi mo po kasama yung lalaking dikit nang dikit sa iyo?" tanong ni Mey sa kanya. She think a bit shortly, bago niya ma-gets kung sinong lalaki nga ba, ang tinutukoy ni Mey.

"Si Jack ba? Bakit ko naman kailangan na dalhin dito iyon. Manggugulo lang 'yon dito ano!" sabi ni Jillian. Totoo naman. Paniguradong masisira lang ang bonding nilang magkakaibigan.

"Laro na tayo. Para makapagsimula na," saad ni Seb na ngayon pa lang nagsalita ulit.

They played games and such about tea party, bahay-bahayan, tapos acting din at maraming pang iba. They also enjoy their lunch for this day. Nagluto kasi ang chef nila Seb ng masarap na grilled yellow fin, baked salmon at saka yung beef teriyaki, kaya naparami sila ng kain.

Dahil busog pa sila ay kwentuhan lang. Naikwento rin ni Jillian ang buhay niya, at ang nangyari sa parents niya.

Magaan kasi ang loob niya sa dalawa. Hindi niya alam kung bakit. Pero. Pakiramdam niya ay kaibigan na niya ang mga ito. Matagal na kaibigan na.

Niyakap siya ni Mey habang umiiyak ito.

"Don't worry ate, we can also be your family right? Me and my kuya Seb! Kapag nasa-sad ka ate, punta ka lang dito. We will give you free hugs, and free chocolate!" Si Mey talaga. Sa isip ni Jillian.

"Salamat Mey at Seb. Salamat at nakinig kayo sa kwento ko. Kahit na hindi naman super interesado. Sana matagal ko pa kayong maging kaibigan. Salamat ha?" sabi ni Jillian habang may genuine siyang ngiti sa kanyang mga labi.

Niyakap din siya ni Seb. She almost taken a back. Pero tinanggap niya rin ito. It is a warm smile. She felt a brotherly love towards this guy. Kaya napangiti na rin si Jillian.

Akala niya suplado si Seb. Pero front lang ito. Isang balot na sa loob ay nandoon si Seb. Na may napakalaking puso.

"It will be okay Jillian. Kaibigan ka na naman. And we promise to remain by your side."

And she felt so grateful for it.

Sa sobrang enjoyment na nga ni Jillian ay hindi na niya namalayan ang oras. It's almost getting dark. Sinundo na siya ng Manang Mabel niya. Masaya siyang umuwi at nagpaalam sa dalawa.

Pakiramdam niya ay, nakahanap na siya ng mapaglilibang para mawala ang lungkot niya.

Pagkauwi niya ay pumasok muna siya sa kwarto niya upang magbihis. After she wore another pair of clothes on her body. Lumabas na siya.

She never expected that Jack is waiting outside of her room. May madilim na mukha ay nagbabagang mga mata.

Naramdaman na lang ni Jillian na bumagsak siya sa sahig ng itulok siya ni Jack nasaktan si Jillian.

"Bakit mo ginawa iyon!"

"You won't play with them again! Never! You stay away from them!"