Burning Me Twice (Filipino)

Episode 7

Episode 7

The Warmer Hug

HINDI mawari ni Jillian kung bakit namisikal si Jack sa kanya. She thought that whatever feud she had with that brat, is over.

Kasi ang ganda na ng pakikitungo ng bata sa kanya kaninang umaga. And he is now acting more evil than the last time. To the point na tinulak pa niya si Jillian.

Hindi na lang umimik si Jillian habang nasa hapagkainan sila. Kita ni Jillian na nagtataka ang mag-asawang Thompson sa kanilang dalawa.

Jack is not eating. Nakasimangot lang ito, maya at maya ay nagpa-frown ang mukha, na parang naguguluhan, nagagalit at nagi-guilty?

Jillian as always is silent and timid. But now, she looks more lifeless.

Pinalaki si Jillian na busog na busog sa pagmamahal mula sa magulang niya. She is always the kind daughter. Kaya hindi ni minsan nakatikim ng pagmamalupit ito mula sa magulang niya. She never get into physical, kaya naman dinamdam niya ang ginawa ng batang Jack sa kanya.

She steadily eat until she excuse herself at bumalik na sa kwato niya. She want to let out her emotion. She will cry for a minute, and she will be okay again.

Noong okay na si Jillian ay lumabas siya ng bahay at pumunta sa garden. Doon siya napatingala sa langit. Walang moon ngayon, nagtatago sa madilim na ulap. Habang poste lang ng ilaw ang tanglaw niya.

She felt suddenly cold. She want to escape this world for once. At saka niya pupuntahan ang mga magulang niya. Yayakapin niya sila ng mahigpit. Iiyak sa balikat nila. Magsusumbong at saka na siya sasaya.

And Jillian cried again. It is a heart breaking cry. It is not a loud cry, but a cry that almost make her breakdown. Ipit ito at ayaw ng makagising pa ng tao. Dahil lang sa umiiyak siya.

She felt alone again. She felt so empty again. Pakiramdam niya ay para lang siyang isang bagay na na-misplace. She only wants a place where she really belong.

Mabait ang foster parents ni Jillian. Si Mr. And Mrs. Thompson. Pero sobra na yung kagaguhan na ginagawa sa kanya ni Jack.

Jillian always makes felt that she wasn't belong here. Hindi niya dama iyon. Pakiramdam niya ay wala siyang lugar sa mansyon na ito.

She waited another half of hour hanggang sa napagod na ang mga mata niya. It will surely be sore tomorrow. But she did not mind anymore.

She have that dreamless dream again. Hiling na sana ay kahit sa panaginip man lang, dalawin siya ng kanyang Mama at Papa. Pero wala...

NAGISING lang siya na may bakas pa rin ng luha sa kanyang pisngi. Huminga ng malalim si Jillian, tumayo na ito mula sa higaan at tinupi ang kanyang kumot na kulay puti.

She go straight on her bathroom at saka tiningnan ang mukha niya. She smiled so weak. Kailangan niyang subukan na maging positive thinker sa buong araw.

She wiped all those tears away. At saka na siya nag-ayos ng kanyang sarili, with her daily routine. She doesn't want to left her room, not at least this early. But her tummy betrayed her. She is famished. Kaya bumaba na siya sa hagdan dahil gutom na gutom na talaga si Jillian.

Nagulat naman si Jillian dahil nandoon si Jack sa harap ng kwarto niya. She felt hurt again.

Akmang papasok ulit si Jillian sa kanyang silid ng pigilan siya ni Jack.

"Ano na naman ba Jack? Please, kung mang-aasar ka o m-mananakit. Huwag naman ganitong kaaga!" sabi ni Jillian. Walang gana ang kanyang mga mata. It is a window without a soul.

"Huwag ka munang umalis..." tila ba nahihiya na saad ng batang Jack. "May ibibigay ako."

He handed a box to Jillian. Nagtataka naman si Jillian. Jillian has no idea about that box that has a certain pastry inside.

"Prank na naman ba ito?" tanong ni Jillian. She cannot help but to doubt this boy. She almost have enough for this brat. She is on a verge of loosing her trust.

"No! Basta tanggapin mo na lang kasi..." sabi ni Jack na tila inis.

"Ayaw ko nga. Ano ba ang laman niyan? At saka bakit mo naman ako bibigyan niyan?" tanong ni Jillian.

"Ano... Fine! This is my peace offering and way of apologizing for you last night... I just thought that I should not did such things on you. Hindi deserve ng kahit na sinong babae iyon."

"Buti alam mo."

"Kaya nga binibigay ko itong chocolate mochi sa iyo. I heard that you love chocolate and hot choco every morning. Masarap na partner ito."

Nag-isip naman si Jillian. She cannot help but to sigh and take the peace offering. Hindi naman siya mapagtanim ng sama ng loob

That is one of her characteristics... She is so kind, and yet empty.

"Okay! Tatanggapin ko ito. Pero bakit ka nga pala nanakit kagabi? Ha? May ginawa ba ako para sumpungin ka na naman ng saltik mo?!" ani Jillian.

"Ha?! Sinong may saltik?!"

Umirap si Jillian. "Ikaw, malamang! Halata naman na may sumpong ka kagabi e. Bigla ka na lang magagalit, yung mukha mo, lukot na lukot tapos nag-aalboroto ka kagabi. So ano nga?" tanong ni Jillian.

Umiwas ng tingin si Jack. "It is none of yout business."

"Jack?! None of your business, okay lang ba? Nanakit ka kagabi dahil sa none of your business- none of your business na iyan? At saka bakit ba pinagbabawalan mo akong pumunta sa mga kaibigan ko? What's with you? Sometimes, parang panahon ang ugali mo e. Pabago-bago."

Humalukipkip na lang si Jack, at kita iyon ni Jillian. "Fine! I really hate you playing with that dude Seb. Okay lang sana kung si Mey lang e. Basta... Wala akong tiwala roon."

"Kaibigan ko iyon Jack. Ano-ano inisip mo minsan e 'no? Tara na nga, bumaba na tayo at kainin na natin ang mochi," aya ni Jillian sa bata.

"H-ha? Inaaya mo ako?" Kita ni Jillian ang pamumula ng batang Jack sa kanyang harapan, while is stammering also. Weird.

"Oo, bakit ayaw mo ba? Ay, hindi ka pala ata umiinom ng hot choco ano?"

"Magpapatimpla na lang ako ng gatas."

At bumaba na sila. Kahit papaano ay parang may tinig na nawala sa dibdib ni Jillian. She felt nice.

Kaya naman madali lang para sa kanya ang magpatawad. She wish his kindness can be forever. Hindi niya akalain na may puso rin pala ang sutil na brat na 'to.

HIS smile on his birthday is undeniably the best smile he ever wore. Jack felt so happy that time. Too much happiness that is so evident on his eyes.

He admit na sobrang naguguluhan na rin si Jack. Naguguluhan siya sa bagong tao na pumasok sa buhay niya, o sa sistema niya. Maybe it is what they called, a childhood crush? A puppy love? And he wants to deny the existence of that brewing emotions inside of him.

He should hate that girl, not to adore her. He should be disgust with that girl, not to find her attractive. He should stop that mad heart beating. But he can't, he can't stop it.

Ang ginawa na lang ni Jack ay kinalimutan niya lahat ito. It is his birthday! Kaya naman dapat magsaya siya.

Bago sila makaalis ay hinihintay nila si Jillian. And Jack was more than mesmerized when he saw Jillian.

She looks spectacular with her white dress. It is just a simple dress, but it makes Jillian looks like a princeas. That is what Jack's opinion. And he thinks he is getting crazy, dahil nakakaramdam siya ng ganoong emosyon.

"Ang bagal," saad ni Jack, halatang ipinaririnig ni Jack ito kay Jillian.

Pero hindi naman naiinis si Jack kay Jillian e. Naiinis siya sa sarili niya. Because he is realizing that slowly, on a very fast phase, she starting to loose it all.

Pagkapasok nila sa venue ng birthday niya. Ay agad atensyon silang dalawa. Jack was so popular with girls. Jillian looks like a natural male magnet. Her beauty is unworldly.

Kung pwede nga lang hilahin ni Jack si Jillian at iuwi na lang niya ito. Kaysa para siyang pinagpi-piyestahan ng mga batang lalaki rito.

Kaya nga dikit lang nang dikit si Jack kay Jillian. Birthday niya pero mukha siyang Biyernes Santo na agad.

Hanggang sa speech niya ay wala siyang gana. He just talk a little bit shorter at saka na bumaba sa mini stage. Ang daming kamera na nagpa-flash. Nahihilo na nga siya noon.

Pero lahat ng sama ng loob niya, lahat ng kabwisitan niya noong gabi na iyon ay nawala ng dahil din kay Jillian at sa regalo niya. A simple gift that makes his night more than better. That is his greatest gift.

Kaya nga kinabukasan ay masaya siya e. He is humming happily. He thinks that he can now befriend Jillian. Siguro wala naman masama roon.

He is enjoying that muffin at kasabay noon ay ang pagkasabay niyang kumain kay Jillian. They are eating that breakfast. Pero ang weird, kasi hindi makatingin si Jillian kay Jack ng diretso. So Jack, naturally get curious. He actually tease that girl.

After he ate ay pumunta siya sa sala at nandoon na pala si Titus. Matalik niyang kaibigan.

"Belated happy bithday pre! Sensya na wala ako kahapon a? Heto regalo ko."

"Oks lang iyon. Mahalaga may regalo ka pa rin."

Nagtawanan sila.

Jack and his friend Titus played on his room for an hour or three. Kung hindi pa sila tinawag sa lunch ay hindi sila kakain. They ate while chit-chating.

"Sino pala yung batang babae kanina?'' tanong ni Titus kay Jack.

"Ampon."

"Nice, ang ganda ng magiging kapatid mo. Baka naman!"

Napakuyom ng kamao ang batang Jack. He hates the thought of Jillian being his sister and the thought of Jillian and Titus being together.

"Shut up Titus. Huwag mong hahawakan iyon."

"Chill."

Huminahon naman si Jack. Pero bumalik na naman ang init ng ulo niya noong malaman niya na wala si Jillian sa bahay nila. Nasa Seb na naman na iyon!

He is so angry that time. Sa sobrang galit nita, kagabi nang makauwi si Jillian na para bang masaya ay magdilim na ang mga mata niya.

He just hate the thought of Jilkian and Seb. Gulong-gulo na rin naman siya!

Gabi din na iyon ay nilamon siya ng konsensya. Nakita pa niya na umiyak si Jillian sa garden. Kaya naman kinabukasan ay binigyan niya ng peace offering gift si Jillian.

At napanatag na lang ang puso niya noong napatawad na siya nito.

He doesn't know if Jillian is good for him or no. But one is for sure.

Jillian makes him mad and madly happy at the same time.