Burning Me Twice (Filipino)

Episode 3

Episode 3

Firing Words of Two

JILLIAN can feel the piercing glare of Jack. She think that she cannot decipher that boys anger towards him. Pakiramdam ni Jillian ay wala naman siyang nagawang kasalanan, para magalit sa kanya ang batang Jack.

At first she thought that, the reason behind that brat attitude, ay dahil nga akala siguro ni Jack, inaagaw ni Jillian ang atensyon ni Mr. And Mrs. Thompson.

But Jillian tried all she can, to be lesser. She doesn't want to entirely have the attention of her adoptive parents. Dahil ayaw ni Jillian ng away. Ayaw niya na awayin siya ni Jack, just because Jack felt that Jillian is trting to snatch his parents away.

Pero ngayon, malabo na e. Kasi hindi naman malapit si Jillian sa magulang ni Jack, and yet galit na galit si Jack sa kanya.

She is thinking why? She is finding an answer beyond that boy's moodswing, and anger towards her. Pero wala siyang mahagilap na sagot. Bakit nga ba galit na galit si Jack kay Jillian?

Ngayon, nasa isang park sila ng subdivision. Maraming rich kids ang naglalaro ngayon. Kasama ng mga yaya nila. Yung iba kasama ang mga parents nila...

Jillian smiled bitterly. Yung ngiti na may halong lungkot.

Bigla na lang siyang nakaramdam ng bigat sa puso, habang mag-isa siyang nakaupo sa isnag bench. She just remembered those good old days.

Noong nabubuhay pa kasi ang mga magulang ni Jillian, tuwing Linggo ay family day. Kung wala sila sa mall ay nasa park sila, sa sinehan, sa mga amusement park. She always felt loved.

And now she felt betrayed. Pakiramdam ni Jillian, pinagkaisahan siya e. Bakit kailangan niyang maiwan ng mag-isa? Bakit kailangan siyang iwan ng mga magulang niya?

Ngayon tuloy, pakiramdam niya ay isa na lang siyang naglalakad na manika. Walang buhay, hindi na makangiti ng tulad ng dati. She felt too lonely.

Naramdaman naman ni Jillian na may umupo sa tabi niya. Isang batang lalaki ito na nasa edad lang niya, at isang batang babae na mas bata sa kanya marahil ng dalawa o tatlo na taon.

"Hi, bakit ka mag-isa rito ate?" tanong ng batang babae kay Jillian. Gustong pisilin ni Jillian ang pisngi ng bata. Mukha kasi itong manika!

"Wala akong kasama e," sabi ni Jillian. After 3 months, may nakausap na rin sa wakas na bata si Jillian, na kaedad niya.

Maliban kais sa mga yaya ay wala ng nakakausap o laro si Jillian. Karamihan kasi sa mga bata rito sa subdivision ay kaibigan ng gunggong na si Jack. Kaya binabawalan ni Jack na may makalaro si Jillian.

"Why sad po ate? Ang pretty niyo pa naman po. Here, I have an extra lollipop!" magiliw na saad ng bata kay Jillian.

Jillian cannot help but to smile. Tinanggap niya rin yung lollipop...

"Iyan po ate! Smile more often. Mas maganda ka po kapag nakangiti."

"Binobola mo naman ako e."

Nararamdaman naman ni Jillian ang titig sa kanya ng batang lalaki sa isang tabi niya. And she felt a bit awkward. Though, ang gwapo rin ng batang lalaki.

"Ano pong name niyo ate?" tanong ng batang babae.

"Jillian. Ako si Jillian. Kayo? Anong pangalan niyo?" tanong pabalik ni Jillian sa kanilang dalawa.

"Mey! Mey po pangalan ko. Ang ganda naman ng name niyo..."

'Bakit ang lakas mambola ng bata na 'to?' tanong ni Jillian sa loob-loob niya.

"Seb," maikling sgaot naman ng lalaki sa tabi niya. "I am Mey's older brother."

"Hindi ba kayo kasama sa mga tauhan ng Jack na iyon?" tanong ni Jillian sa dalawa.

"Who's Jack?" tanong ni Mey.

"That boy who is on that swing, and glaring with us like a hawk."

Totoo naman ang sinabi ni Jillian. Parang papatay ang tingin ni Jack sa pwesto ni Jillian.

Why does Jack wants Jillian to be alone?

Jillian ignore the threatening glare of the brat boy. She playes with Mey and Seb. Naglaro sila ng bahay-bahayan.

May nakahanda palang picnic mat and basket ang mga yaya ni Seb at Mey. Doon sila masayang nagmeryenda.

Jillian enjoyed the food, but most of all, the accompany of the two. Akala ni Jillian, limot na niya ang pakiramdam ng may kaibigan. But Mey and Seb make her feel that nostalgic emotion.

Kumakain sila ng sandwich, they are happily chatting. Hindi namalayan ni Jillian na may bata na pala na humablot sa kanya.

It is so fast, hindi namalayan ni Jillian na hinihila na siya ng batang Jack. Galit na galit ito. He can see the face of this brat turning red. Kung pwede lang umusok ang ulo nito, kanina pa siguro umuusok ito.

"Ano ba Jack! Bitawan mo nga ako!" Pagpupumiglas ni Jillian. She sudden felt scared to Jack's glare towards her.

"You won't see them again. You will stop seeing them! You understand me! Wala kang karapatan na may makalaro sa subdivision na ito!" sigaw ni Jack.

Sa wakas ay nakawala na si Jillian sa mahigpit na pagkakahawak sa kanya ni Jack.

'What's wrong with this brat boy?' inis na saad ni Jillian sa isip niya.

"Stop controlling my life Jack! Grow up. Kahit bata pa tayo, hindi iyon rason para maging sobrang brat ka."

"Hindi ka magiging masaya rito! Because you don't belong here!" sabi ng batang Jack.

Jillian felt that slight fang of pain on her heart. She just felt that suddenly, everything turns cold. Everything turns blue. Nalungkot na lang bigla si Jillian.

"Siguro tama ka nga Jack. I don't belong here. Pero saan? Saan naman ako nabibilang? Saan ako tatakbo?" mapait na saad ni Jillian.

"Why am I telling these things to you. Hindi mo nga pala ito maiintindihan. Nandiyan pa ang mga magulang mo, nagmamahal sa iyo. I am not trying to make you pity me. But sana, ma-realize mo kung gaano ka kaswerte."

Iniwan na siya ni Jillian ng nakatulala. Umuwi na siya noon. Her mood turns sour. Wala na siya bigla ng ganang maglaro.

Maybe, after what she have told him, lulubayan niya na si Jillian. She is silently wishing though. Na sana nga...

Umuwi si Jillian ng tahimik. She is not that sad again. Namanhid na naman siya. Maybe, she will play with Seb and Mey tomorrow. Gusto niyang malibang. Kailangan niyang malibang, para mawala sa musmos na isip niya ang lungkot.

"Ayos ka lang ba ija?" tanong ni Manang Mabel kay Jillian.

Manang Mabel is one of the maid in the mansion of Thompson. Nasa mid 40's na ito. At tila ba napakabait nito. Kaya palagay na si Jillian kay Manang.

"Ayos lang po. Wala naman pong problema. May mga naging kaibigan po ako sa park," sabi ni Jillian. Trying to lift her mood. Ayaw niyang mag-alala pa si Manang.

"Mabuti naman kung ganoon! Masaya ako para sa iyo ija. Sana ay lagi kang ngumiti ha? Ang ganda mo pa namang bata. Maputi, bilugan ang mata at parang manika. Darating ang araw, kapag naging dalaga ka. Maraming manliligaw sa iyo."

Natawa si Jillian. That is sounds so absurd for her. Wala pa naman sa kanya ang love. She is so young to think about romance.

" Si Manang talaga. Malayo pa po iyon."

"At saka walang manliligaw diyan. Ang pangit-pangit," sumbat ni Jack sa usapan.

Jillian saw the annoying face of that brat boy again. And now, she cannot help but to roll her eyes heavenly-ward.

'Ayan na naman po siya.'

"Ikaw talaga Sir. Jack. Hindi niyo ba nakikita ang itsura nitong si Jillian. Ang gandang bata! Tiyak na pipilahan siya ng maraming lalaki!" sabi ni Manang.

Jillian watch the dark expression of Jack right now. And he started throwing tantrums again. Horrible!

"Wala! Walang manliligaw sa kanya. Ang pangit niya! Ikaw ata Manang ang malabo ang mata e, diyan na nga kayo! Tsk."

Napailing na lang si Jillian, that boy is so unpredictable. Mas magulo pa ito sa magulo.

Tumulong si Jillian sa kusina. Ayaw sana ng mga kasambahay roon. Baka mapagalitan sila ng wala sa oras. Pero gusto raw tumulong ni Jillian. She will just go bored, kung sa kwarto raw lang siya lagi.

She is way different that those usual kid. Hindi siya fan ng videogames, barbie, watching television.

Kaya natapos agad ang lunch nila para sa araw na ito. Nagtataka nga ng kaunti si Jillian. Hindi kasi siya pinapansin ni Jack. That is very unuusual.

The usual Jack? Kahit nasa hapagkainan sila ay inaasar nito si Jillian.

Jillian will ignore that childish act. It is so immature for her. Naiinis din siya, pero hindi na lang nuya pinapatulan. She won't stoop so low for that brat.

After lunch ay pumunta na sa kusina si Jillian.

"Ate Rose, pwede po bang matumpla ng hot choco?" tanong ni Jillian. Masarap raw kasing magtimpla ng hot choco itong si Rosa. Isa ring kasambahay.

"Oo naman, bebe Jillian. Upo ka lang saglit diyan a?"

Umupo naman si jillian. She patiently waited until ate Rosa give her a cup of warm choco.

LUMABAS si Jillian. Doon siya sa garden sa mansyin. May bench kasi roon katabi ng isang sosyal na lamp post.

Gustong-gusto niya ang malamig na hangin sa garden, lalo na kapag bilog ang buwan at kita pa rin sa madilim na gabi ang mga bulaklak.

She is just there to clear her mind, have a peace and breath a little air. Iniisip kung ano nga ba ang gagawin niya bukas. Ano bang mangyayari bukas?

She is on her deep thought, noing may tumabi sa kanya. Gulat naman si Jillian, when she saw Jack is seating on her side.

'Akala ko ba, allergic sa akin ang brat boy na ito?' sa isip ni Jillian.

"Anong ginagawa mo rito?" tanong ni Jillian.

"This is my mom's garden... Bawal na ba ako rito?" manungit na balik ni Jack.

"Buti hindi mo ako sinungitan kanina sa dinner."

"Babawi ako bukas sa breakfast. Huwag kang papakampante. I won't let you have your way to my parents heart."

Huminga ng malalim si Jillian. "Iyan ba ang dahilan mo? Kung bakit ka galit sa akin? Don't worry, I dont have the slightest plan to steal your parents away from you. Isipin mo na nakikisilong lang ako. Alam ko kung paano mawalan ng magulang. Kaya wala akong aagawin."

"Then you can live here, as long as you like. Pero huwag mong aasahan na magiging close tayo."

Nagulat naman si Jillian. Nakaalis na pala si Jack.

'Marunong naman pala siyang maging mabait e.'