Sıla Gençoğlu
Nefesimi tutmuş onun yüzüne bakarken o her zamanki ifadesizliğiyle bakıyordu bana. Ne düşündüğünü anlamakta zorlanıyordum ve artık sanırım onu anlamaya çalışmayı bırakacaktım. Zaten onu anlamak imkansız.
“Ben hallederim,” derken buldum kendimi. Fakat o öyle ısrarcı bakıyordu ki, bundan vazgeçmeye niyeti yok gibiydi.
“Benimle geliyorsun.” diyerek noktayı koyduğunda ona karşı koyamıyor olduğumdan ötürü iyice sinirlenmeye başlıyordum.
Onun istediği her türlü şeyi yapacak mıydım? Benim de bir sınırım vardı ve o sınırı yavaş yavaş hatta çokça aşmaya başlamıştı. Bir süre sonra patlamadan kendimi tutabileceğimi zannetmiyorum.
“Ben hallederim dedim Mustafa Kemal bey! Neden ısrarla kendi istediğiniz olsun istiyorsunuz?”
Hafif deri bakışlarımı fark etmiş olmalı ki yüzüme dikk
