วันต่อมา...
ตราบใดที่พ่อแม่ยังไม่เขียนพินัยกรรมให้กับเขา เปรมนัตย์ก็แค่คนตัวเปล่าที่ต้องทำงานเป็นผู้บริหารก็เท่านั้น เหตุเพราะพ่อไม่มั่นใจในตัวเขา เกรงว่าทรัพย์สมบัติจะตกเป็นของคนอื่นหากว่าเขาแต่งงานผิดคน ท่านจึงตั้งข้อแลกเ ปลี่ยนให้แต่งงานกับคนที่สามารถควบคุมได้ และเป็นผู้หญิงที่เหมาะสม เลี้ยงหลานได้ดีจนสามารถสานต่อธุรกิจจากเขาได้ ไม่ทิ้งให้คนอื่นเข้ามาฮุบไป ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่พยายามเข้าหาเขามาโดยตลอด ทุกอย่างเป็นเกมธุรกิจ ซึ่งสิ่งที่ยึดติดเขาไว้คือการแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อหาให้ ดั่งสุภาษิตที่ว่า...เรือล่มในหนองทองจะไปไหน
หากดุจดาวไม่ตายจาก ก็คงมีความสุขไปแล้ว
“ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ด้วย” วันนี้เป็นวันหยุด เปรมนัตย์เอ่ยพูดเมื่อลงมาจากชั้นสองของบ้านแล้วเห็นว่าคนเป็นภรรยากำลังนั่งทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ปานเดือนสวมแว่นหนาเตอะหันมามองเขา
“ค่ะ” เธอตอบรับเสียงเรียบ “ฉันทำอาหารไว้ค่ะ ใน
