ผัดกะเพรา
918 Words
เมื่อเดินมาถึงบ้านใหญ่ก็เจอเข้ากับพี่สะใภ้พอดี จึงมีคนช่วยยกอาหารเข้าไปในบ้าน
" พ่อคะ แม่ พี่ใหญ่พี่รอง กินข้าวกันเถอะค่ะ "
" หืม สะใภ้สามทำอะไรมากินงั้นหรือ กลิ่นหอมจนท้องพี่ร้องแทบแตกแล้ว " พี่ใหญ่
" รับรองว่าได้กินแล้วจะติดใจค่ะพี่ใหญ่ "
" จริงด้วยครับ รับรองว่าอร่อยแน่นอน นี่ของพ่อกับแม่ครับ " ทุกคนมองดูฮุ่ยหมิงตักข้าวในจานกินอย่างเอร็ดอร่อยพวกเขาจึงตักในจานของตนเองขึ้นกินบ้าง แม้ว่าจะมีรสชาติเผ็ดร้อนจนลิ้นชาแต่พวกเขาก็ไม่สามารถจะหยุดกินได้เลย ยิ่งกินคู่กับไข่ดาวที่ไข่แดงเยิ้มๆยิ่งอร่อยถูกใจพวกเขามากนัก
" อร่อยอย่างที่เจ้าสามบอกจริงๆ เห็นทีพี่สะใภ้คงต้องไปขอเรียนรู้กับเจ้าบ้างแล้ว " พี่สะใภ้ใหญ่เอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอกินอิ่มแล้ว
" จริงด้วย สะใภ้สามเธอช่วยสอนภรรยาพี่หน่อยนะ มันอร่อยมากจริงๆ" พี่ใหญ่
" ไม่มีปัญหาค่ะ พ่อกับแม่เป็นยังไงบ้างคะ เผ็ดมากไหมคะ "
" ถึงจะเผ็ดร้อนไปสักหน่อยแต่อร่อยมากจริงๆ นี่ถ้าเจ้ารองอยู่ด้วยคงชมเธอไม่หยุด" แม่สามีเอ่ยขึ้น ใช่แล้วเมื่อสองวันก่อนพี่รองฮุ่ยเจินได้แต่งงานกับคู่หมั่นเรียบร้อยแล้ว และทางเจ้าบ่าวยังได้มอบสินสอดให้พี่รองถึง 100 หยวนเชียวล่ะ ส่วนสินเดิมของพี่รองนั้นมีข้าวสาร1กระสอบ แป้งต่างๆอย่างละ 10ชั่ง เนื้อหมู 5ชั่ง และเงินสด 200หยวนด้วย ซึ่งเป็นเงินที่เจียงหนานมอบให้พี่รอง 100หยวนตามที่เธอเคยบอกเอาไว้ก่อนหน้านั่นแล้ว
" เอาไว้ครั้งหน้าที่พี่รองมาเยี่ยมบ้านเราค่อยทำให้เธอกินก็ได้ค่ะ "
" ใช่ๆ น้องรองมาเราค่อยทำให้เธอกินนะครับแม่ " พี่ใหญ่
" จริงสิพ่อยังไม่ได้ขอบใจเธอเลยนะสะใภ้สาม "
" ไม่เป็นไรค่ะพ่อ ยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันถึงฉันกับอาหมิงจะแยกบ้านแต่ยังไงเราก็ยังเป็นลูก เป็นพี่น้องกันนะคะ "
" ขอบใจมากหนานหนาน " แม่สามีเอ่ยขอบใจด้วยความซาบซึ้งใจที่ลูกสะใภ้คนนี้ช่วยเหลือบ้านฮุ่ยหลายอย่างแม้ว่าความจริงแล้วเธอไม่จำเป็นจะต้องทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำ แต่เธอก็เลือกที่จะทำนั่นจึงทำให้ทุกคนในครอบครัวรักและเอ็นดูเธอมากๆ พวกเขาก็ได้แต่หวังว่าจะได้อุ้มหลานเร็วๆนี้
วันนี้หลังตื่นอนแล้ว เธอเรียกสามีเข้ามาพูดคุยในห้องนอน เธอจำเป็นต้องบอกเขาเรื่องมิติของตนเองเพราะตั้งใจว่าจะขายสินค้าที่ตลาดมืดจนกว่าจะได้ร้านค้าตามที่ต้องการ
" อาหมิงความลับนี้คุณช่วยเก็บรักษาไว้จนกว่าจะสิ้นลมหายใจได้ไหมคะ "
" แน่นอนผมจะเก็บไว้ไม่บอกให้ใครรู้เด็ดขาด "
" ขอบคุณค่ะ "
ช่วงสายที่ว่างงานเจียงหนานนำต้นออ่นที่มีอยู่ในมิติออกมาปลูกเอาไว้รอบบริเวณบ้านของเธอ และหลังจากปลูกเสร็จแล้วเธอก็ชวนฮุ่ยหมิงเข้าเมือง เธอตั้งใจจะไปขายของในตลาดมืด
" ไปกันเถอะค่ะ คุณปั่นนะคะ ฉันจะซ้อนท้ายเอง " เธอเอ่ยบอกสามีจากนั้นทั้งคู่ก็ปั่นจักรยานเข้าไปในเมือง มุ่งหน้าไปยังตลาดมืด
เมื่อเข้ามาได้แล้ว เธอนำสินค้าออกมาจากมิติใส่ตะกร้าเอาไว้ โดยมีสามียืนช่วยอยู่ข้างๆ ลูกค้าคนแรกเข้ามาซื้อเนื้อวัวจากเธอไปหลายชั่ง เธอได้เงินจากลูกค้าคนแรกเกือบ100หยวน
ฮุ่ยหมิงช่วยภรรยาขายสินค้า ตอนแรกที่ได้รับเงินเกือบ100หยวนจากลูกค้ามานั้นเขาแทบลืมหายใจ นี่แค่ไม่กี่นาทีภรรยาของเขาสามารถหาเงินได้มากถึงเพียงนี้เชียวหรือ
ไม่มีเวลาให้เขาได้คิดอะไรมากนักลูกค้ามากมายต่างมารุมซื้อสินค้าของเขากับภรรยาจนตะกร้าที่เต็มไปด้วยสินค้านั้นหมดเกลี้ยง
เจียงหนานยิ้มกว้างกว่าทุกวัน เพราะครั้งนี้เธอมั่นใจว่าสามารถหาเงินได้มากหลายพันหยวนแน่นอน
" กลับกันเถอะค่ะวันนี้ฉันพอแล้ว "
" ครับ "
ทั้งสองมายังบ้านริมน้ำที่เจียงหนานซื้อเอาไว้ เมื่อรู้ว่าภรรยาซื้อบ้านในเมืองเอาไว้ด้วยเขาตกตะลึงไม่คิดว่าภรรยาจะเก่งถึงขนาดนี้ เขาคิดถูกแล้วที่เลือกเธอมาเป็นภรรยา
" บ้านหลังนี้คงแพงมากใช่ไหมครับ "
" 3500หยวนค่ะ แล้วเราก็มีร้านค้าด้วยนะคะ อยู่ถัดไปจากบ้านไม่ไกล "
ฮุ่ยหมิงที่ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรก็ได้แต่นิ่งเงียบ เขารู้สึกว่าตนเองไม่มีความสามารถเลยสักนิดเมื่อเทียบกับภรรยาของเขา เจียงหนานสังเกตเห็นว่าใบหน้าของสามีมีความกังวลและครุ่นคิดจึงเข้าไปกอดแขนเขาก่อนจะเอ่ยบางคำขึ้นมา
" ฉันเชื่อว่าถ้าคุณมีโอกาสแบบฉัน คุณก็คงเช่นนี้เหมือนกัน ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ เพราะต่อจากนี้คุณต้องทำงานหนักกว่านี้แน่นอน เพราะฉันจะเปิดร้านในวันหน้า ถึงเวลานั้นก็ฝากคุณด้วยนะคะ "
" ครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด "
- Writer
